กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1171

ฮันนาห์ทั้งอายและโกรธมากเมื่อโดนคริสโตเฟอร์ดูถูกเหยียดหยามขนาดนั้น แต่เธอไม่กล้าโต้ตอบอะไรกลับไป

เธอใฝ่ฝันถึงครอบครัวที่มีความสุขและปรองดองกัน เธอจึงทำตัวอ่อนน้อมถ่อมตนและภาวนาให้คริสโตเฟอร์ยอมรับเธอ แต่ตอนนี้เขาเกลียดเธอเข้ากระดูกดำไปเสียแล้ว

เขาเกลียดฮันนาห์แต่ไม่ได้เกลียดหอยเป๋าฮื้อ เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาในขณะที่ยัดหอยเป๋าฮื้อเข้าไปในปาก "เธอควรขอบคุณนะที่เรายังเก็บผู้หญิงที่ไม่ซื่อสัตย์อย่างเธอเอาไว้ในบ้าน! ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป จงทำตัวเป็นคนรับใช้ที่ดีในบ้านหลังนี้!”

ฮันนาห์ถอนหายใจอย่างหดหู่ แล้วทานบะหมี่ของเธอไปเงียบ ๆ

อันที่จริง ฮันนาห์ไม่รู้เลยว่าสามีของเธอติดโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์จากเธอ ถ้าเธอรู้… เธอคงไม่จัดงานเลี้ยงหอยเป๋าฮื้อให้เขาอย่างแน่นอน

เธอรู้ว่าอาหารโปรดของคริสโตเฟอร์คือหอยเป๋าฮื้อ ดังนั้นเธอจึงจัดเตรียมงานเลี้ยงหอยเป๋าฮื้อไว้เพื่อเอาใจเขา แต่สิ่งที่เธอได้รับกลับมาคือการโดนดุด่าและการดูถูกเหยียดหยาม

ในทางตรงกันข้าม คริสโตเฟอร์ใช้อาหารอันโอชะบนโต๊ะเป็นเครื่องเยียวยาอาการเศร้าโศกของเขา โดยทานหอยเป๋าฮื้อตัวใหญ่ ๆ เข้าไปนับสิบตัว

และเนื่องจากเขาอารมณ์เสียอย่างมาก เขาจึงเปิดไวน์ดื่มอีกด้วย

เจ้าของบ้านคนก่อนได้ทิ้งไวน์ชั้นดีไว้ที่ห้องใต้ดินมากมาย ซึ่งมีทั้งไวน์แดง ไวน์ขาว และแชมเปญ

ตระกูลเว็บบ์ซื้อบ้านหลังนี้แบบเหมาซื้อทั้งหลัง เจ้าของบ้านคนก่อนจึงทิ้งไวน์เหล่านี้ไว้ด้วย

คริสโตเฟอร์หยิบขวดไวน์ขาวอายุสิบปีออกมาจากห้องเก็บไวน์ แล้วเปิดดื่มจนหมดขวดกับแฮโรลด์

หลังจากทานและดื่มจนหนำใจแล้ว คริสโตเฟอร์ก็คิดจะกลับไปที่ห้องเพื่องีบหลับสักหน่อย

แต่เมื่อเขาล้มตัวลงนอน เขาก็รู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่ผิดปกติอย่างมากเกิดขึ้น

มันคืออะไรกัน?

เขารู้สึกคันบริเวณของลับของเขาอย่างรุนแรง