กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1172

”เสียงของคริสโตเฟอร์เบาลงเรื่อย ๆ แต่คุณท่านวิลสันก็ยังสามารถเข้าใจเขาได้

เธอร้องเสียงหลงอย่างกระวนกระวายใจ "ไม่นะ! ใครจะไปรู้ว่าผู้ชายสกปรกโสโครกแบบไหนกันที่ฮันนาห์นอนด้วยในเหมืองถ่านหินนั่น?! ฉันคิดว่าเธอไม่ได้แค่ตั้งท้องเท่านั้นนะ แต่ยังเอาโรคประหลาดอีกสารพัดกลับมาด้วย! ไปกันเถอะ! แม่จะไปโรงพยาบาลกับแกด้วย จะได้ตรวจให้รู้อย่างละเอียดกันไปเลย"

ในขณะที่ฟังแม่พูดอยู่นั้น คริสโตเฟอร์ก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่า ฮันนาห์อาจเป็นคนนำโรคพวกนั้นมาติดเขา ซึ่งทำให้เขายิ่งรู้สึกรำคาญใจมากขึ้นไปอีก

ไม่ว่าเขาจะรู้สึกรำคาญใจขนาดไหน แต่สิ่งที่เขาให้ความสำคัญเป็นอันดับแรกอยู่ตอนนี้ก็คือการไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าเขาติดโรคหรือเปล่า เขาจึงพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว "คุณแม่ครับ นี่มันเรื่องน่าอายจริง ๆ ที่ผมยังต้องให้แม่พาไปโรงพยาบาลอยู่เลย แม่แค่ให้เงินผมก็พอ ผมไปโรงพยาบาลเองก็ได้ครับ"

คุณท่านวิลสันพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "ไม่เป็นไรหรอก ถ้าฉันไม่ได้ไปกับแกด้วยก็จะทำให้รู้สึกไม่สบายใจ หยุดพูดได้แล้ว ฉันจะไปกับแกด้วย ไปกันเถอะ!”

จากนั้นคุณท่านวิลสันก็ยืนขึ้นทันที แล้วเตรียมตัวออกไปข้างนอก

คริสโตเฟอร์มีท่าทีลังเล แต่เขาก็ได้แต่พยักหน้า และเดินออกจากบ้านพร้อมกับแม่

***

เมื่อคริสโตเฟอร์และคุณท่านวิลสันอยู่ในระหว่างเดินทางไปโรงพยาบาล ลูกน้องที่รอดชีวิตเพียงคนเดียวของตระกูลเว็บบ์ ที่ถูกทิ้งไว้เพียงลำพังที่ภูเขากอลมินนั้น ในที่สุดก็ค้นพบช่องทางที่จะแอบเข้าไปในห้องเก็บศพของโรงพยาบาลในท้องที่นั้นแล้ว

เขาติดสินบนภารโรงที่ห้องเก็บศพนั้นด้วยเงินจำนวนมาก เพื่อที่เขาจะสามารถเข้าไปได้

เมื่อเขายืนยันว่าต้องการดูศพชายแปดคนที่เสียชีวิตจากเหตุการณ์หิมะถล่ม ภารโรงก็พูดว่า "ก็ได้ ผมจะให้คุณดู แต่ต้องเตรียมตัวเตรียมใจให้ดีล่ะ เพราะศพพวกนั้นดูค่อนข้างน่ากลัว"

ลูกน้องจากตระกูลเว็บบ์คนนั้นพยักหน้า จากนั้นภารโรงก็เปิดตู้แช่แข็งแปดตู้ ที่เขาแยกเก็บร่างผู้เสียชีวิตไว้ตู้ละศพ

ทันทีที่เปิดถุงบรรจุศพออก ลูกน้องจากตระกูลเว็บบ์คนนั้นก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจสุดขีด!

ถึงแม้ศพทั้งแปดศพนั้นจะอยู่ในสภาพที่ดูน่ากลัว แต่เขาก็มั่นใจว่าเป็นพวกแปดผู้ยิ่งใหญ่จริง ๆ เขารีบหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปเก็บไว้สองสามรูปทันที แล้วส่งไปให้โดนัลด์ดู

ในขณะเดียวกัน โดนัลด์ก็กำลังรอฟังข่าวที่ซัดเบอรี่อยู่พอดี