กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1183

ในระหว่างที่เดินทางกลับนั้น ชาร์ลีได้ถามพอลว่า "ว่าแต่ช่วงนี้ป้าฮอลล์ทำอะไรอยู่เหรอ?”

พอลตอบว่า “ช่วงนี้คุณแม่ของผมชอบไปที่มหาวิทยาลัยการศึกษาผู้ใหญ่น่ะครับ มีเพื่อนเก่าของท่านชวนไปเป็นอาจารย์พิเศษที่นั่น คุณแม่มีความเชี่ยวชาญในการสอนผู้สูงอายุในวิชาระบบกฎหมายน่ะครับ”

“โอ้?” ชาร์ลีรู้สึกแปลกใจ แล้วถามขึ้นว่า “ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้ป้าฮอลล์ก็เป็นศาสตราจารย์ฮอลล์ไปแล้วสินะ?”

พอลหัวเราะในขณะที่พูดว่า "ท่านไม่ได้ศาสตราจารย์จริง ๆ หรอกครับ อันที่จริงมหาวิทยาลัยการศึกษาผู้ใหญ่ก็ไม่ใช่มหาวิทยาลัยในความหมายที่แท้จริงเช่นกัน เป็นเพียงวิทยาลัยฝึกอบรมสำหรับผู้สูงอายุ ถึงแม้ว่าคุณแม่ของผมจะเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่นั่น แต่ท่านก็เข้าร่วมชั้นเรียนในวิชาศิลปะการคัดลายมือ และวิชาวาดภาพแบบดั้งเดิมด้วย ตอนนี้ท่านมีงานยุ่งทุกวันเลยครับ"

หลังจากนั้นพอลก็ถามด้วยความสงสัยว่า “แล้วตอนนี้คุณลุงวิลสันเป็นยังไงบ้างเหรอครับ? คุณแม่ชอบเอ่ยถึงคุ๊ลุงบ่อย ๆ แต่ดูเหมือนท่านจะมีท่าทีลังเลแล้วนิ่งเงียบทุกครั้งที่อยากจะพูด”

ชาร์ลีรู้สึกว่าพอลไม่ใช่คนนอก ดังนั้นเขาจึงถอนหายใจยาว แล้วพูดว่า “ตอนที่ป้าฮอลล์และคุณกลับเข้ามาในประเทศ แม่ยายของผมก็หายตัวไปไหนไม่รู้ในตอนนั้น แต่ตอนนี้เธอกลับมาแล้ว"

ชาร์ลีอธิบายให้พอลฟังต่อว่า “แม่ยายของผมก้าวร้าวมาก นั่นคือเหตุผลที่พ่อตาของผมรู้สึกกลัวเล็กน้อย ท่านกลัวว่าแม่ยายของผมจะเที่ยวตามหาป้าฮอลล์ แล้วสร้างปัญหาขึ้นมาถ้ารู้ว่าป้าฮอลล์กลับมาแล้ว ท่านเลยไม่กล้าชวนป้าฮอลล์ออกไปข้างนอก”

พอลพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดว่า “ผมว่ามันคงเป็นเรื่องยากสำหรับเราที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวในเรื่องราวของรุ่นพ่อรุ่นแม่”

ในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของชาร์ลีก็ดังขึ้น ปรากฏว่าเป็นสายของจัสมินที่เขาไม่ได้เจอมาหลายวันแล้ว

เขารับโทรศัพท์ก่อนที่จะยิ้มแล้วพูดว่า “คุณมัวร์ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้างครับ?”

จัสมินหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “ฉันยุ่งนิดหน่อยน่ะค่ะ แต่คงยุ่งไม่เท่าคุณหรอก ปรมาจารย์เวด”

แล้วจัสมินก็ถามขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ปรมาจารย์เวดคะ คืนมะรืนนี้ว่างไหมคะ?”

ชาร์ลีคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า "ดูเหมือนว่าผมจะไม่มีธุระอะไรนะครับ คุณมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”

จัสมินยิ้มก่อนจะพูดว่า "ไม่มีอะไรมากค่ะ ฉันแค่อยากเชิญคุณมาทานอาหารที่บ้านของเรา คุณปู่พูดถึงคุณตลอดเลยค่ะ"

ชาร์ลียิ้มก่อนจะตอบว่า "ก็ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นผมจะไปที่บ้านของคุณ เพื่อทานอาหารค่ำด้วยกันในวันมะรืนนี้"