กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1198

ชาร์ลียิ้มแล้วพูดว่า "บอกตามตรงนะครับคุณโคช ของขวัญที่ผมเตรียมมาให้คุณจัสมินนั้น นอกจากจะมีราคาเกินหนึ่งหมื่นดอลลาร์แล้ว แต่ยังทรงคุณค่ามากกว่าสร้อยคอของคุณด้วยซ้ำไป"

เมื่อดีแลนได้ยินดังนี้ เขาก็รู้สึกฉุนเฉียวแล้วพูดขึ้นมา "คุณเป็นใครมาจากไหนกัน? ถึงได้กล้ามาอวดดีต่อหน้าผม?”

ชาร์ลียิ้มก่อนจะถามขึ้นว่า "แล้วคุณจะทำยังไงถ้าของขวัญของผมมีราคาแพงกว่าสร้อยคอของคุณ?”

ดีแลนพ่นเสียงเย้ยหยันก่อนจะพูดว่า "มีผู้คนมากมายมารวมตัวกันที่นี่ในวันนี้ และสามารถเป็นพยานให้กับเราได้ ถ้าของขวัญที่คุณมอบให้คุณจัสมินมีราคาแพงกว่าสร้อยคอที่ผมมอบให้เธอจริง ๆ ผมจะกินสร้อยคอเส้นนั้นต่อหน้าผู้คนที่นี่เลย"

ชาร์ลีปรบมือแล้วยิ้มในขณะที่พูดว่า "ดีมากครับ ถ้าอย่างนั้นเรามาพนันกัน"

ดีแลนขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "ปรมาจารย์เวด คุณจะทำยังไงถ้าของขวัญของคุณที่มอบให้คุณจัสมินมีราคาถูกกว่าของผม?”

ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า "ถ้าของขวัญของผมมีราคาถูกกว่าของคุณ ผมก็จะกินชุดจานชามบนโต๊ะอาหารทั้งชุดต่อหน้าคุณ"

เมื่อดีแลนได้ยินดังนั้น เขาก็หัวเราะก่อนจะพูดว่า "ชุดจานชามบนโต๊ะอาหารนี้ทำจากเครื่องเคลือบดินเผา ถ้าเกิดคุณกินเข้าไปไม่ได้ล่ะ?

ชาร์ลีตอบอย่างสงบนิ่งว่า "ถ้าผมแพ้พนันในครั้งนี้ ผมก็จะทำให้เห็นว่า ผมได้กลืนกินชุดจานชามบนโต๊ะอาหารชุดนี้เขาไปจริง ๆ และต้องแน่ใจว่ามันอยู่ในท้องของผมจริง ๆ ถึงแม้ว่าผมจะต้องทุบให้มันแตกเป็นชิ้น ๆ ก่อนก็ตาม"

เมื่อจัสมินได้ยินดังนี้ เธอก็รีบพยายามเกลี้ยกล่อมชาร์ลี "ปรมาจารย์เวด คุณจะไปยุ่งเกี่ยวกับเขาทำไมกันคะ? ถึงแม้ว่าคุณจะให้แค่เศษกระดาษกับฉัน มันก็ตีราคาไม่ได้สำหรับฉันแล้ว"

ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า "ไม่ต้องเป็นห่วงครับคุณมัวร์ ผมมั่นใจกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมทำเสมอ"

เมื่อดีแลนเห็นว่าจัสมินเป็นห่วงชาร์ลี เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกรำคาญและหงุดหงิดมากขึ้น