กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 122

ก้อนกรวดนี้เป็นของใคร? มันเป็นของชายสวมหน้ากากหรือไม่? เขาทำก้อนกรวดหล่นโดยบังเอิญหรือไม่?

ลอเรนกำก้อนกรวดแน่นราวกับว่าเธอกำลังถือเพชรล้ำค่า

ถ้าเธอไม่เคยเห็นเขาอีกเลย งั้นหินก้อนนี้จะเป็นสิ่งเดียวที่เขาทิ้งให้กับเธอ

รถพยาบาลพาลอเรนไปโรงพยาบาล หลังจากการวินิจฉัยหลายครั้งแพทย์รู้สึกประหลาดใจอย่างแท้จริงที่พบว่าอาการบาดเจ็บของเธอไม่ร้ายแรง โดยไม่รู้ว่าชาร์ลีได้ช่วยในการรักษาบาดแผลของเธอมาก่อน

เมื่อพิจารณาจากบาดแผลที่ถูกแทงที่ขาของเธอ อาจทำให้เอ็นร้อยหวายแตกหรือแย่กว่านั้นคือทำลายกล้ามเนื้อ และเส้นเลือดได้

อย่างไรก็ตามนอกเหนือจากบาดแผลที่ตื้นแล้ว เส้นเลือด และเส้นเอ็นที่อยู่ภายใน ยังคงสภาพเดิมราวกับว่ามีการเชื่อมต่อกันใหม่ และยังดูกระชับกว่าเดิม

หมอบอกว่า “แผลของคุณจะหายดีหลังจากพักผ่อนอีกไม่กี่วัน อย่างไรก็ตามนี่เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาก คุณทำอะไรมากับแผลหรือเปล่า?”

ลอเรนกำลังคิดถึงชายสวมหน้ากากลึกลับ แต่เธอบอกว่า “ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย”

หมออุทานว่า “ปาฏิหาริย์!” จากนั้นเขาพูดต่อว่า “อ้อใช่!! ฉันแจ้งตำรวจแล้วพวกเขาจะมาเร็ว ๆ นี้ คุณสามารถบอกพวกเขาเกี่ยวกับการทำร้ายร่างกายได้”

ลอเรนพยักหน้าเบา ๆ

ตำรวจมาในไม่ช้า พวกเขาดำเนินคดีอย่างจริงจังตั้งแต่เกิดการต่อสู้ในย่านใจกลางเมืองซึ่งเกี่ยวข้องกับอาวุธ และเหยื่อที่ได้รับบาดเจ็บเป็นผู้บริหารระดับสูงของ เอ็มแกรนด์ กรุ๊ป

ในบรรดาเจ้าหน้าที่ตำรวจที่มานั้นมีคนรู้จักตระกูลวิลสัน และลอเรนเป็นแขกของพวกเขา เขาจึงแจ้งเรื่องนี้ให้ตระกูลวิลสันทราบ

ในขณะเดียวกันที่บ้านของตระกูลวิลสัน สมาชิกในครอบครัวกำลังคุยกันว่าพวกเขาควรทำอย่างไร

แฮโรลด์บอกพวกเขาเกี่ยวกับเหตุการณ์ของลอเรน แต่เขาไม่ได้บอกว่าเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นเพราะเขา คุณท่านวิลสันคิดว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่ครอบครัวของเธอจะได้จัดการต่อ พวกเขาต้องหาทางไปยังลอเรน และช่วยเธอให้พ้นจากความตาย ในขณะเดียวกัน พวกเขาควรช่วยแฮโรลด์สร้างฉากที่เป็นวีรบุรุษเพื่อที่เขาจะสามารถชนะหัวใจของลอเรนได้

เมื่อพวกเขาได้ยินว่าลอเรนอยู่ในโรงพยาบาล คุณท่านวิลสันรู้สึกผิดหวังอย่างที่สุด “มันคงจะดีมากถ้ามีเพียงแฮโรลด์อยู่ที่นั่นเพื่ออยู่กับสาวน้อยคนนั้นในช่วงเวลาแห่งความทุกข์ยาก!”