กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 123

แฮโรลด์รู้สึกเหมือนถูกตีหัว สมองของเขาเต็มไปด้วยความหึงหวง

เขายังแตะมือของลอเรนไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่มีผู้ชายแปลก ๆ ออกมาจากไหนก็ไม่รู้ แถมถอดกางเกงเธอ แล้วมาสัมผัสร่างกายของเธอที่เปลือยอยู่

กล้ามาก!

แฮโรลด์ไม่สนใจเลยว่าลอเรนจะผิดหวังแค่ไหนในตัวเขา เขากัดฟันอย่างอิจฉา และคำราม “ผมไม่คิดว่าผู้ชายคนนั้นจะมาช่วยคุณเลย! เขาแค่ต้องการใช้ประโยชน์จากคุณ และคุกคามคุณเท่านั้น!”

ทันทีที่เสียงของแฮโรลด์ลดลงทุกคนในห้องก็หันมามองที่ลอเรน

พูดตรงไปตรงมาพวกเขาทั้งหมดมีความคิดเดียวกัน

หญิงสาวสวยหุ่นดีนอนอยู่โดยไม่สวมกางเกงต่อหน้าชายแปลกหน้า และปล่อยให้เขาแตะต้องเธอเพื่อประโยชน์ในการรักษา มันช่วยไม่ได้ที่จะวางอุบายให้ผู้คนจินตนาการถึงวาระซ่อนเร้นในแบบที่หื่นกระหาย

ลอเรนโกรธมากจนตัวสั่นอย่างรุนแรง! เธอผิดหวังอย่างมากในตัวแฮโรลด์!

เขาไม่เพียงแต่ทิ้งเธอไว้ที่นั่น และหนีไปด้วยตัวเองในตอนแรก แต่เขายังทำให้เธอเสียชื่อต่อหน้าผู้คนมากมาย! เขามันช่างหน้าด้าน และไร้ยางอาย!

ลอเรนยิงสายตาที่คมกริบใส่แฮโรลด์ และพูดอย่างเย็นชาว่า “แฮโรลด์คนที่ช่วยฉันไม่ได้ทำอะไรฉันเลย ฉันถอดกางเกงเอง! มันไม่ใช่ธุระของคุณ!"

จากนั้นเธอพูดต่อด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “แต่คุณแฮโรลด์ วิลสัน! คุณทำให้ทุกอย่างเกิดขึ้นในคืนนี้! เป็นเพราะพวกเขากลับมาเพื่อหาทางแก้แค้นคุณ! คุณหนีเร็วมากจนทิ้งฉันไว้ที่นั่นด้วยตัวเองฉันถูกแทง และคุณกำลังกล่าวหาฉันอีกในตอนนี้? นี่คุณยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า?!”

แฮโรลด์สำลัก เขาอาย และพูดไม่ออก

ลอเรนไม่สนใจเขา เธอลุกจากเตียงออกจากโรงพยาบาล เรียกแท็กซี่ และกลับไปที่โรงแรมที่เธอพักอยู่

สมาชิกในตระกูลวิลสัน ก็โง่เขลาไม่แพ้กัน ไม่มีใครเดาได้ว่านี่คือความจริงที่เกิดขึ้นจริง! แฮโรลด์เป็นคนก่อปัญหา และทิ้งลอเรนไว้ที่นั่นซึ่งทำให้เธอถูกแทง ...