กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1233

ดีแลนรู้สึกเสียใจกับการกระทำของเขา และรีบพยักหน้าเมื่อแม่บอกให้ไปดูอาการของคุณย่า

ซิลเวียหันกลับมาแล้วพูดว่า "รีบแต่งตัวเร็วเข้า!”

ดีแลนรีบคว้าเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่

ซิลเวียถามว่า "ว่าแต่… ธุรกิจของแกที่โอลรัส ฮิลล์เป็นอย่างไรบ้าง? ทำไมถึงกลับมาเร็วนัก แล้วแม่ได้ยินว่าแกกลืนสร้อยทับทิมเข้าไปด้วย จริงหรือ? ใช่สร้อยเส้นเดียวกับที่ให้แม่เลือกเป็นของขวัญให้คุณมัวร์หรือเปล่า? แล้วเกิดอะไรขึ้น?”

ดีแลนถอนหายใจอย่างหดหู่เมื่อโดนแม่ตั้งคำถามกับเขาชุดใหญ่ แล้วพูดว่า "หยุดถามผมเถอะครับแม่! ผมจะเล่าให้ฟังสั้น ๆ ก็แล้วกัน ตอนที่ผมไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของจัสมินในโอลรัส ฮิลล์นั้น มีผู้ชายนามสกุลเวดมาจากไหนไม่รู้ แล้วผมได้วางเดิมพันกับเขา จากนั้นก็โดนบังคับให้กลืนสร้อยทับทิมเข้าไป เมื่อผมแพ้พนัน"

ซิลเวียขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดของเขา แล้วพูดว่า "แกไปสร้างความขุ่นเคืองให้กับคนของตระกูลเวดได้อย่างไร? ผู้ชายคนนั้นมาจากตระกูลเวดในอีสต์คลิฟฟ์ใช่ไหม? เราไปมีเรื่องขัดแย้งกับพวกเขาไม่ได้หรอกนะ!”

ดีแลนรีบพูดขึ้นว่า "ไม่ใช่ครับแม่ มันไม่ได้มาจากอีสต์คลิฟฟ์ มันเป็นแค่ลูกเขยที่น่ารังเกียจของตระกูลชั้นสามในโอลรัส ฮิลล์ แค่ไอ้หมอนั่นรู้วิธีปรุงยาอายุวัฒนะห่วยแตกนั่นเข้าหน่อย ตระกูลมัวร์ก็หลงมันเข้าให้แล้ว"

ซิลเวียถามขึ้นอีกว่า "แล้วแกได้คุยกับหัวหน้าครอบครัวของตระกูลมัวร์เกี่ยวกับการจัดงานแต่งงานและความร่วมมือกันหรือเปล่า? พ่อแกหวังจะใช้เรื่องนี้ทำให้คุณปู่รู้สึกประทับใจในตัวแกนะ"

ดีแลนกระฟัดกระเฟียดด้วยความโมโห "ลืมเรื่องนี้ไปได้เลยครับแม่! ตระกูลมัวร์เป็นกลุ่มคนที่โง่เขลาเบาปัญญาที่แยกอะไรดีหรือไม่ดีไม่ได้ นอกจากนี้จัสมินยังชอบไอ้คนนามสกุลเวดคนนั้นด้วย ผมสงสัยเหลือเกินว่าสองคนนั้นจะปิ๊งกัน!”

“เป็นไปไม่ได้หรอก!” ซิลเวียส่ายศีรษะแล้วพูดว่า "แม่จ้างนักสืบเอกชนให้ตรวจสอบดูหน่อยแล้วว่าเด็กสาวของตระกูลมัวร์คนนั้นเป็นอย่างไร เธอเป็นผู้หญิงน่ารักมาก และแม่บอกได้เลยว่า ไม่มีหญิงสาวคนไหนในอีสต์คลิฟฟ์ที่สามารถก้าวขึ้นมาให้ดูทัดเทียมกับเธอได้! แถมนักสืบยังบอกอีกว่าเธอไม่เคยคบกับใครมาตั้งแต่เด็ก ๆ"