กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1234

ดีแลนพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิด "ถ้ารู้อย่างนี้ผมก็คงตามจีบเธอตอนที่เราไปเรียนต่างประเทศแล้วล่ะ...”

ซิลเวียถามว่า "แล้วทำไมไม่ทำล่ะ?”

ดีแลนถอนหายใจแล้วพูดว่า "ก็ตอนนั้นผมคิดว่าผู้หญิงต่างชาติดีกว่านี่ครับ ฉะนั้นตลอดหลายปีที่เรียนอยู่ต่างประเทศ ผมก็เลยไล่ตามแต่สาวต่างชาติ"

จากนั้นเขาก็นึกอะไรบางอย่างได้ แล้วรีบถามว่า "แม่ครับ ผมคิดว่าจัสมินคงไม่ประทับใจในตัวผมหลังเกิดเหตุการณ์ที่น่าอัปยศอดสูนี้ ผมควรทำอย่างไรดีครับ?

ซิลเวียถอนหายใจแล้วพูดว่า "ถ้าอย่างนั้นแกก็ต้องคิดหาวิธีที่จะได้คืนดีกับเธอ แล้วกู้หน้าตัวเองกลับมา แต่การเอาชนะใจสาว ๆ นั้นต้องใช้เวลา และไม่รับประกันว่าจะประสบผลสำเร็จในทันที แกต้องเตรียมพร้อมสำหรับการสู้รบที่ยืดเยื้อ"

ดีแลนพูดว่า "คุณหมอบอกว่าผมอาจต้องนอนติดเตียงเป็นเวลาสิบห้าวันหลังการผ่าตัด ซึ่งก็หมายความว่าผมไม่สามารถเดินทางไปโอลรัส ฮิลล์ได้อีกสักพักหนึ่ง...”

ซิลเวียพูดเป็นเชิงตำหนิขึ้นว่า "แล้วอย่างไรล่ะ? แค่สิบห้าวันเอง ในขณะที่จัสมินเป็นโสดมาตั้งยี่สิบหกปี!”

เมื่อดีแลนได้ยินดังนี้ ก็ยิ้มกว้างแล้วพูดว่า "ขอบคุณครับคุณแม่ ผมรู้สึกมั่นใจมากขึ้นที่ได้ยินแม่พูดแบบนั้น"

ซิลเวียพยักหน้าแล้วถามว่า "ว่าแต่… แกได้พบกับลอเรนตอนเดินทางไปที่โอลรัส ฮิลล์บ้างไหม?”

ดีแลนรีบพูดว่า "ผมไม่มีเวลาให้เธอครับ! ทันทีที่ลงจากเครื่องบินในวันนั้น ผมก็ตรงดิ่งไปที่บ้านของตระกูลมัวร์เลย จากนั้นออกจากบ้านตระกูลมัวร์แล้วไปที่สนามบินเลย แล้วก็บินกลับมานี่แหละครับ"

แต่เขาก็ดูไม่เหมือนนายน้อยเลย แล้วไอแซคก็บอกว่าไม่ใช่ด้วย นอกจากนี้ผู้ชายคนนั้นยังเป็นลูกเขยที่แต่งงานกับครอบครัวคนหนีหนี้ชั้นต่ำในเมืองด้วย จึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเป็นนายน้อยของตระกูลเวด!

ในเวลานี้ซิลเวียพูดขึ้นด้วยความสงสัยว่า "ที่แรกแม่ก็คิดเหมือนกันว่าประธานเอ็มแกรนด์ กรุ๊ปคือนายน้อยของตระกูลเวด แต่ตามข้อมูลที่ได้จากลอเรนนั้น เธอไม่เคยเห็นหน้าท่านประธานเลย แม่เดาว่านายน้อยคนนั้นไม่ได้อยู่ในโอลรัส ฮิลล์ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นประธานบริษัทก็ตาม บางทีเขาอาจใช้วิธีบริหารงานระยะไกลมาจากอีสต์คลิฟฟ์ก็ได้ หรือไม่ก็เป็นการแต่งตั้งประธานแต่ในนาม แต่ไม่ต้องเข้ามาบริหารงานในบริษัทเลย แต่ท้ายที่สุดแล้ว ตระกูลเวดมีอาณาจักรธุรกิจที่กว้างใหญ่และหลากหลาย พวกเขาอาจไม่ได้ให้ความสนใจกับบริษัทคุณภาพกลาง ๆ อย่างเอ็มแกรนด์ กรุ๊ปนี้ก็ได้"

ดีแลนถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ "แล้วลอเรนไปอยู่ที่นั่นเพื่ออะไรกัน? ก็บอกให้เธอกลับมาสิครับ"

ซิลเวียบอกว่า "คุณย่าแกก็อยากให้เธอกลับมา แต่เธอไม่อยากกลับ คุณย่าแกก็เลยปล่อยให้เธออยู่ที่นั่นไป"