กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1248

เพื่อนสมัยเรียนมัธยมปลายของแคลร์กำลังจะแต่งงานในวันรุ่งขึ้น

ทั้งคู่ขับรถซูเปอร์คาร์คนละคันออกจากวิลล่าตั้งแต่เช้าตรู่ เพื่อไปยังวิลแลนด์ พาร์คซึ่งเป็นย่านชานเมืองในโอลรัส ฮิลล์

วิลแลนด์ พาร์คอยู่ห่างจากใจกลางเมืองประมาณหกสิบกิโลเมตร ถึงแม้ว่าจะอยู่ไกลออกไปเล็กน้อย แต่โชคดีที่มีทางหลวงเชื่อมจากใจกลางเมืองตรงไปยังวิลแลนด์ พาร์ค

เพื่อนสมัยเรียนมัธยมปลายของแคลร์อาศัยอยู่ที่ชานเมืองวิลแลนด์ พาร์ค เมื่อทั้งคู่ขับรถตามทิศทางที่ระบบนำทางจีพีเอสบอก เพื่อไปยังชุมชนที่เพื่อนของแคลร์อาศัยอยู่นั้น ก็พบว่าชุมชนนั้นได้กลายเป็นชุมชนเก่าแก่ที่มีอายุอย่างน้อย ๆ ไม่ต่ำกว่ายี่สิบถึงสามสิบปี

บ้านทุกหลังในชุมชนนี้สูงไม่เกินหกชั้น และบ้านทุกหลังสร้างติดกันอย่างหนาแน่นมาก ผนังด้านนอกของตัวบ้านทาด้วยสีเขียวซึ่งตอนนี้ดูกระดำกระด่างไปหมดแล้ว เผยให้เห็นสีของผนังซีเมนต์โผล่ขึ้นมา

ทางเข้าชุมชนก็แคบมากเช่นกัน นอกจากนี้ยังมีการวางลูกระนาดชะลอความเร็วของรถไว้บนถนนสองสามจุดด้วย แถมมองแค่แวบเดียวก็รู้เลยว่าสภาพถนนไม่ค่อยดีนัก มีถังขยะตั้งอยู่เกลื่อนถนน หรือบางทีก็มีรถสามล้อ รถจักรยาน รถจักรยานยนต์ หรือรถยนต์ที่อยู่ในสภาพทรุดโทรม จอดเรียงรายอยู่ตามข้างถนน จึงทำให้ถนนเข้าสู่ชุมชนมีความแคบมาก

ชาร์ลีขับรถบูกัตติอยู่ข้างหน้า ทันทีที่เห็นทางเข้าสู่เขตชุมชนแห่งนี้ เขาก็โทรศัพท์หาแคลร์ซึ่งกำลังขับรถตามหลังเขาอยู่ แล้วพูดว่า "แคลร์.. .สภาพถนนในชุมชนแห่งนี้ดูยุ่งเหยิงเกินไป แล้วผมคิดว่าโครงรถสปอร์ตช่วงล่างของเราก็เตี้ยเกินไปทำให้เราขับเข้าไปข้างในได้ยากด้วย ผมว่าจอดรถไว้ข้างนอกแล้วเดินเข้าไปข้างในดีกว่า"

แคลร์ตอบว่า "ได้ค่ะ คุณจอดรถของคุณก่อน เดี๋ยวฉันจะตามไปค่ะ"

ชาร์ลีจอดรถของเขาไว้ริมถนน ส่วนแคลร์ภรรยาของเขาก็จอดรถอีกคันหนึ่งไว้ข้างหลังรถของเขา

จากนั้นทั้งคู่ก็ลงจากรถ ตอนนี้เป็นเวลาเช้าตรู่ เมื่อมีผู้สัญจรที่เดินทางผ่านไปผ่านมาเห็นรถหรูสองคนนี้เขา ก็รีบหยุดแวะที่พื้นที่เล็ก ๆ ในเขตเศรฐกิจตกต่ำแห่งนี้ เพื่อถ่ายรูปรถด้วยโทรศัพท์มือถือของตนเอง

ชาร์ลีไม่อยากให้ดูเหมือนคนขี้อวดเดินไป จึงรีบดึงแคลร์ให้เดินไปยังชุมชนแห่งนั้น

โชคดีที่ทั้งคู่มาถึงก่อนเวลา และตอนนี้ยังไม่ค่อยมีคนเดินผ่านไปผ่านมามากนัก มิฉะนั้นพวกเขาคงถูกรุมล้อมด้วยฝูงชนอย่างแน่นอน

แคลร์ตอบอย่างสิ้นหวังว่า "ครอบครัวเธอไม่อยากให้เธอแต่งงาน เพราะอีกฝ่ายไม่ยอมให้สินสอดอะไรเลย แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเข้าพิธีแต่งงานเพราะว่าเธอตั้งครรภ์ ฉันได้ยินมาว่าคนในครอบครัวของเธอต่างโกรธมากและไม่อยากเห็นหน้าเธออีก พวกเขาถึงกับบอกว่าจะไม่ไปร่วมงานแต่งของเธอ แม้ว่าเธอจะเข้าพิธีแต่งงานในวันนี้ พวกเขาบอกว่าถ้าอยากออกจากบ้านหลังนี้ ก็ทำพิธีออกจากบ้านไปคนเดียวเลย

ชาร์ลีอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "นั่นจะไม่มากไปหน่อยเหรอ? ลูกสาวของพวกเขากำลังจะแต่งงานในวันนี้ แล้วพ่อแม่รวมทั้งน้องชายของเธอจะไม่เข้าร่วมงานแต่งงานของเธอได้ยังไง? พวกเขาไม่ใจแข็งไปหน่อยเหรอ?”

แคลร์มีความรู้สึกเห็นอกเห็นใจอยู่เต็มอกในขณะที่พูดว่า "เพื่อนร่วมชั้นของฉันช่างน่าสงสารจริง ๆ พ่อแม่ของเธอเคยบอกเธอนานมาแล้วว่า ไม่ว่าเธอจะแต่งงานกับใคร สามีของเธอจะต้องให้สินสอดแก่พวกเขาเป็นเงินสามแสนดอลลาร์ เพื่อที่จะได้นำเงินไปซื้ออะพาร์ตเมนต์ให้กับน้องชายของเธอได้"

แต่อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังยืนยันที่จะแต่งงานกับเจ้าบ่าวคนนี้ แต่ครอบครัวของเขาไม่ได้ให้สินสอดทองหมั้นกับเธอเลย พ่อแม่ของเธอก็เลยอยากให้เธอทำแท้งเพื่อที่เธอจะได้แต่งงานกับชายอื่นที่ให้สินสอดกับเธอแทน"

“เพื่อนร่วมชั้นเรียนของฉันปฏิเสธที่จะทำตามคำขอของพ่อแม่ นี่เหตุผลว่าทำไมพ่อแม่ของเธอถึงเกลียดเธอมาก แม้แต่น้องชายเธอก็ยังเกลียดเธอ ถ้าเราไม่มาช่วยเธอในวันนี้ ฉันก็คิดว่าเธอต้องทำพิธีออกจากบ้านด้วยตัวเธอเอง"