กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 125

ดาเนียลพาแคลร์เข้ามาในห้องทำงานของเขา ทันทีที่ประตูปิดลงความปรารถนาอันเร่าร้อนก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของดาเนียล

เขาล็อกประตูเงียบ ๆ และเชิญให้แคลร์นั่งบนโซฟา

แคลร์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย และอ้าปากค้าง เธอนั่งตรงข้ามกับเขาโดยใช้มือพับไว้ที่ต้นขา

ดาเนียลเริ่มต้นด้วยรอยยิ้ม “คุณวิลสัน ผมขอทราบได้ไหมว่าวันนี้คุณมาหาผมถึงที่นี่ ให้ผมช่วยอะไรดีครับ?”

แคลร์ยิ้มเขิน ๆ และพูดว่า “พูดตรง ๆ นะคะคุณโคช บริษัทของเรากำลังมีปัญหากับกระแสเงินสดเมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันจึงอยากถามว่าคุณสามารถให้เราซื้อวัสดุชุดแรกด้วยเครดิตได้หรือไม่?”

“เป็นเครดิตเหรอ?” ดาเนียลถอนยิ้ม และแทนที่ด้วยการขมวดคิ้ว “คุณวิลสัน ผมคิดว่าว่าคุณต้องตระหนักถึงนโยบายของบริษัทของผมก่อน ทางเราไม่อนุญาตให้ชำระเงินด้วยเครดิตหรือส่งมอบวัสดุก่อนเสมอ - คุณต้องจ่ายก่อน และวัสดุจะถูกส่งในภายหลัง ... ”

“ฉันทราบดีค่ะ” แคลร์กล่าวขอโทษ “ตอนนี้มือของฉันถูกมัด แต่ไม่ต้องกังวลโครงการที่เรากำลังดำเนินการคือความร่วมมือกับ เอ็มแกรนด์ กรุ๊ป ซึ่งเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในโอลรัส ฮิลล์ พวกเขาจะไม่ผิดนัดชำระเงินโครงการของเราแน่นอน ดังนั้นเมื่อการชำระเงินเสร็จสิ้นเราจะคืนเงินให้คุณทันที!”

แดเนียลหัวเราะเบา ๆ สองครั้งแล้วพูดว่า “ใช่ คุณพูดถูก แต่คุณต้องรู้ว่ามันไม่มีอะไรเป็นส่วนตัวทั้งนั้นหรอก คุณวิลสัน คุณรู้ไหมว่าทำไมผมถึงตั้งกฎไม่ให้จ่ายเครดิต?”

แคลร์ส่ายหัว "ทำไมเหรอคะ?"

“ในอดีตผมเป็นคนที่ใจกว้าง ลูกค้าของผมต้องการรับสินค้าก่อนแล้วค่อยชำระเงินภายหลัง ผมก็ตกลงเพราะผมก็ต้องการสร้างเครือข่ายที่มั่นคงกับพวกเขา และขยายธุรกิจของผมด้วย พวกเขาทั้งหมดอ้างว่าพวกเขาจะชำระเงินเมื่ออีกฝ่ายจบดีล และด้วยเหตุนี้ฉันจึงมีเงินมากกว่า 300 ล้านดอลลาร์ในบัญชีเครดิตของฉันที่ยังไม่ได้คืนมา!”

"อะไร? เยอะขนาดนั้นเลยเหรอคะ?"

แคลร์ประหลาดใจกับจำนวน

มูลค่าสุทธิทั้งหมดของวิลสัน กรุ๊ป มีเพียงมากกว่า 100 ล้านดอลลาร์เท่านั้น

แต่หนี้ที่ค้างอยู่กับดาเนียลมีมากกว่า 300 ล้าน!

ดาเนียลยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ และถอนหายใจ “ผมจะทำยังไงได้ล่ะ? พาร์ทเนอร์ที่เป็นหนี้ผมพวกเขาทั้งหมดพูดเหมือนกันว่า "โอ้ ฉันจะจ่ายให้คุณเร็ว ๆ นี้ ฉันจะจัดการให้เสร็จในไม่ช้า" แต่พวกเขาไม่เคยทำเลย"