กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1254

ถึงแม้ว่าพ่อของแมกโนเลียจะใช้พละกำลังทั้งหมดที่มีอยู่แล้ว แต่ก็รู้สึกว่าเขาได้ตีไม้นวดแป้งเข้ากับเหล็กกล้า หลังจากนั้นก็มีการสั่นสะเทือนที่แข็งแกร่งและรุนแรงระหว่างนิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้ เขารู้สึกเจ็บปวดมากจนต้องปล่อยไม้นวดแป้งออกทันที แล้วจับข้อมือเอาไว้ในขณะที่ร้องตะโกนด้วยความเจ็บปวด

เมื่อเขามองไปที่ไม้นวดแป้งอีกครั้ง เขาก็เห็นว่ามันได้หักออกเป็นสองท่อนแล้ว!

ซึ่งนี่ทำให้พ่อของแมกโนเลียตกใจมาก

ชายคนนี้สามารถหักไม้นวดแป้งออกเป็นสองท่อนด้วยมือเปล่า ยิ่งไปกว่านั้นเขายังดูเหมือนว่าไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้เป็นนักสู้ฝีมือดีตั้งแต่แวบแรกที่เห็น!

เขากล้าเสี่ยงทำให้คนแบบนี้รู้สึกขุ่นเคืองได้อย่างไร? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาต้องรับแรงกระแทกหลังจากที่ได้ต่อยชายคนนี้ไป? เขาสามารถค้นหาเหตุผลกับใครได้บ้าง? อย่างไรก็ตามเขาเป็นเพียงชายชราที่ไม่มีเงินและไม่มีอำนาจอะไรเลย เขาไม่มีทางหาใครมาช่วยล้างแค้นให้เขาได้ด้วย

เมื่อเขาคิดได้ดังนี้ เขาก็อดรู้สึกกลัวชาร์ลีขึ้นมานิด ๆ ไม่ได้

เมื่อชาร์ลีเห็นว่าเขาไม่กล้าออกมาข้างหน้า เขาจึงบอกแคลร์และแมกโนเลียว่า "ไปกันเถอะ"

พ่อและน้องชายของแมกโนเลียมีความโกรธแล่นขึ้นมาเต็มอก แต่ไม่กล้าเดินออกมาขวางพวกเขาเอาไว้

แม่ของแมกโนเลียทรุดลงไปนั่งร้องไห้บนพื้น "แกช่างไม่มีความเกรงกลัวต่อบาปเลย ฉันต้องตาบอดไปแล้วแน่ ๆ ถึงได้เลี้ยงลูกสาวอย่างแกให้โตขึ้นมาแบบนี้! ถ้าแกเดินออกจากบ้านหลังนี้เพื่อไปแต่งงานกับเดรโก ฉันก็จะกระโดดตึกลงไปตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย!”

“แม่...” แมกโนเลียร้องไห้ในขณะที่คุกเข่าลงแล้วอ้อนวอนแม่ของเธอ "หนูขอร้องค่ะแม่ ปล่อยให้หนูได้ทำตามความฝันในครั้งนี้เถอะ หนูขอเวลาสองปี แล้วจะพยายามหาเงินให้ได้มากขึ้น เพื่อที่จะได้เอาเงินไปให้น้องชายสำหรับเป็นค่าดาวน์บ้าน ถ้าแม่ตกลงตามนี้ หนูก็ขอรับรองว่าจะทำตามสัญญาที่ว่าไว้อย่างแน่นอน แต่ถ้าแม่ไม่ยอมตกลงตามคำขอนั้น หนูก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ไม่ว่าแม่จะทำอะไร หรือพยายามจะบีบบังคับหนูขนาดไหน หนูก็จะต้องแต่งงานกับเดรโกให้ได้เพื่อลูกในท้องของหนู!”