กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1255

แมกโนเลียยังคงเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้า เมื่อชาร์ลีและแคลร์พาแมกโนเลียเดินออกมาจากชุมชน

แคลร์คอยปลอบโยนแมกโนเลีย แต่ชาร์ลีไม่ได้ก้าวออกไปข้างหน้าเลย

หลังจากเดินออกมาจากชุมชน ก็มีผู้คนมากมายพากันมารุมล้อมและแย่งกันถ่ายรูปรถทั้งสองคันที่จอดอยู่ริมถนน

ชาร์ลีก้าวไปข้างหน้าเพื่อแยกฝูงชนที่ยืนอยู่หน้ารถแอสตัน มาร์ติน หลังจากนั้นเขาก็เปิดประตูที่นั่งด้านหน้าข้างที่นั่งคนขับ แล้วบอกให้แมกโนเลียเข้าไปก่อน

แมกโนเลียตกตะลึงเมื่อเห็นแอสตัน มาร์ติน หนึ่ง-77 อยู่ตรงหน้า เธอถามด้วยความประหลาดใจ "แคลร์ รถคันนี้...”

แคลร์ยิ้มก่อนจะพูดว่า "สามีฉันยืมรถสองคันนี้มาจากเพื่อนของเขา ไม่ต้องกังวลนะ เธอจะไม่รู้สึกเสียหน้าอย่างแน่อน ถ้าเราขับรถซูเปอร์สปอร์ตสองคันนี้ไปที่บ้านของครอบครัวเจ้าบ่าว"

แมกโนเลียมีรู้สึกผิดอัดแน่นอยู่ในอกในขณะที่พูดว่า "แคลร์ แค่รถบีเอ็มดับเบิลยูของเธอก็ดีพอแล้ว ไม่เห็นต้องไปยืมรถเพื่อนมาเพื่อฉันเลย ฉันทำให้เธอต้องเป็นหนี้บุญคุณคนอื่น ฉันรู้สึกอับอายจริง ๆ...”

แคลร์ตอบอย่างจริงจังว่า "แมกโนเลีย เราเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกันมาหลายปีแล้ว และเราก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ฉันต้องช่วยเธออย่างเต็มที่อยู่แล้ว แล้วการแต่งงานของเธอก็ถือเป็นเรื่องใหญ่ ทำไมต้องมาเกรงอกเกรงใจฉันถึงขนาดนี้ด้วย?”

แคลร์ตบไหล่แมกโนเลียเบา ๆ ในขณะที่พูด ก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า "โอเค เธอไม่ต้องเกรงใจฉันอีกแล้ว รีบเข้าไปในรถเถอะ เราต้องรีบกลับกันเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวจะสายเกินไป"

ดวงตาของแมกโนเลียแดงก่ำ เธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า "ขอบคุณนะแคลร์!"

แคลร์ยิ้มปลอบโยนเธอก่อนจะช่วยพาเธอเข้าไปในรถแอสตัน มาร์ติน

สมาชิกในครอบครัวของแมกโนเลียรีบรุดเข้ามาในเวลานี้ ทันทีที่เขาเห็นสามคนนี้ก็รีบพุ่งเข้ามาหาทันที

เมื่อแม่ของแมกโนเลียเห็นอีกฝ่ายกำลังจะขับรถหน้าตาประหลาดออกไป เธอจึงรีบบอกสามี "คุณไปนอนขวางรถคันข้างหน้านะ ส่วนฉันจะนอนขวางรถคันหลังเอง!”

พ่อของแมกโนเลียพยักหน้า หลังจากนั้นสองสามีภรรยาก็ลงไปนอนขวางรถแต่ละคัน

แม่ของแมกโนเลียทำหน้าบึ้งตึงแล้วตะโกนด้วยน้ำเสียงเย็นชา "แกต้องขับรถทับพวกเราเสียก่อนถ้าอยากจะออกไปจากที่นี่ในวันนี้!”

ถ้าพวกเขามีรถหรูราคาแพงขับได้ ก็ย่อมพิสูจน์ให้เห็นว่าพวกเขาต้องมีทรัพย์สินหลายพันล้านดอลลาร์อย่างแน่นอน

ถ้าครอบครัวของเขาทำให้อีกฝ่ายต้องขุ่นเคืองใจ แล้วพวกเขาจะมีชีวิตรอดได้อย่างไร?

เมื่อมาถึงตอนนี้ชาร์ลีมองไปที่ฟรานซิสก่อนจะพูดเบา ๆ ว่า "ฉันอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก และความอดทนก็มีจำกัด ฉันให้เวลาแกสิบวินาทีในการแก้ปัญหาพวกนี้ ไม่อย่างนั้นแกก็ต้องรับความเสี่ยงเอาเอง"

ชาร์ลีไม่ค่อยแน่ใจนักว่าชายหนุ่มอย่างฟรานซิสจะรู้จักรถแอสตัน มาร์ติน และรถบูกัตติ เวย์รอนหรือไม่ ตราบใดที่เขารู้จักรถพวกนี้ ฟรานซิสก็จะต้องรู้ว่าชาร์ลีไม่ใช่คนที่จะมาสร้างความขุ่นเคืองใจให้ได้ ถ้าเป็นอย่างนั้น เขาก็ต้องบอกพ่อแม่ผู้น่ารังเกียจนั้นให้เลิกนอนขวางรถ

เพื่อฟรานซิสได้ยินคำพูดของชาร์ลี ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านด้วยความกลัว "แม่ครับ รีบลุกขึ้นเถอะ มานอนตรงนี้ได้ยังไง?”

แม่ของเขาขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "ถ้าฉันไม่มานอนตรงนี้ แล้วฉันจะมีเงินซื้อบ้านใหม่ให้แกได้อย่างไรกันล่ะ? หัวแกกระทบกระเทือนไปหรือเปล่า?

ฟรานซิสรู้สึกกลัวจนแทบจะปล่อยโฮออกมา เขาลดเสียงต่ำลงแล้วกัดฟันแน่น ก่อนจะกระซิบที่ข้างหูแม่ "นี่แม่บ้าไปแล้วหรือเปล่า? เราทำให้สองคนนี้ขุ่นเคืองใจไม่ได้นะ! แค่รถสองคันนี้ก็มีมูลค่าถึงหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์แล้ว!”