กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1288

เมื่อผู้คนเป็นร้อย ๆ คนเริ่มตะโกนคำขอโทษเหล่านี้ออกมาพร้อม ๆ กัน ก็ทำให้รู้สึกเหมือนฟ้ากำลังคำรามขึ้นในสถานที่แห่งนี้

ทุก ๆ คนในที่นี้ต่างตกใจกลัวกันมากในเวลานี้

ใบหน้าของลิเลียนดูซีดเผือดลงทันที ขาของเติร์กก็ไร้เรี่ยวแรง ส่วนเซลล์ก็ทรุดเข่าลงกับพื้นดัง ตุ้บ!

เขารู้ตัวแล้วว่าได้ทำอะไรลงไป

เขาไม่เคยคิดเลยว่าเด็กหนุ่มที่เขาอยากจะสับให้เป็นชิ้น ๆ นั้นจะมีอำนาจถึงขนาดนี้!

แม้แต่ดอน อัลเบิร์ตก็ยังความเคารพแก่เขาอย่างมากในตอนนี้!

ตอนนี้… ดอน อัลเบิร์ตไม่มีความเป็นหัวหน้าแก๊งอันธพาลแห่งโลกใต้ดินของโอลรัส ฮิลล์หลงเหลืออยู่เลย เขาดูเป็นลูกสมุนคนหนึ่งของเด็กหนุ่มคนนี้!

พระเจ้าองค์ใดสร้างความขุ่นเคืองใจให้เขากันแน่?!

ในเวลานี้ชาร์ลีมองไปที่อัลเบิร์ตก่อนจะยิ้มอ่อน ๆ แล้วพูดว่า "ไม่เป็นไร นายไม่ได้มาสายหรอก"

อัลเบิร์ตรีบถามขึ้นทันที "ปรมาจารย์เวด วันนี้คุณเรียกผมมาที่นี่เพื่อจุดประสงค์อะไรเหรอครับ? คุณต้องการให้ผมลงมือทำอะไรหรือเปล่า?

ชาร์ลีชี้ไปที่เซลล์ก่อนจะพูดว่า "คนคนนี้กำลังจะจัดงานแต่งงานให้ลูกสาวของเขาในวันนี้ แต่คู่หมั้นของลูกสาวเขายังไม่ได้หย่าเลย ดังนั้นผมให้เวลาคุณครึ่งชั่วโมงพาคู่หมั้นพร้อมภรรยาคนปัจจุบันของเขาไปดำเนินการหย่าที่สำนักงานกิจการพลเรือนให้เรียบร้อย

อัลเบิร์ตรู้สึกงุนงงสับสนมากและไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขาพยักหน้าอย่างเคร่งเครียดในขณะที่พูดว่า "ไม่ต้องเป็นห่วงครับปรมาจารย์เวด ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จสิ้นภายในครึ่งชั่วโมงอย่างแน่นอนครับ"

หลังจากที่เขาพูดจบ อัลเบิร์ตก็ถามขึ้นอย่างระมัดระวังว่า "ปรมาจารย์เวด คู่หมั้นลูกสาวของผู้ชายคนนี้คือใครครับ แล้วคนไหนคือภรรยาคนปัจจุบันของเขาครับ?”

ชาร์ลีชี้ไปที่เติร์กและลิเลียนก่อนจะพูดเบา ๆ ว่า "ชายชราน่ารังเกียจคนนี้เป็นคู่หมั้นของลูกสาวเขา ส่วนหญิงชราน่ารังเกียจที่ยืนอยู่ข้าง ๆ คือภรรยาคนปัจจุบันของเขา"

ลิเลียนรู้สึกหวาดกลัวกับท่วงท่าที่ดูดุร้ายและมีอำนาจของชาร์ลี จนเธอไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไรต่อไป

ในเวลานี้อัลเบิร์ตพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "เราทั้งคู่ได้ยินคำสั่งของปรมาจารย์เวดแล้ว หยุดพูดพล่ามแล้วเลิกทำให้เสียเวลาซะที รีบตามฉันไปขอฝบหย่าที่สำนักงานกิจการพลเรือนเร็วเข้าเถอะ!”

ชาร์ลีพูดว่า "อย่าเพิ่งรีบร้อนพาคนทั้งคู่ออกไป นายควรพาลูกสาวของคุณมอร์นิ่งสตาร์ไปด้วย หลังจากผู้ชายที่มีนามสกุลสก็อตสันคนนั้นได้ทำการหย่าร้างกับหญิงชราที่น่ารังเกียจคนนี้แล้ว ก็อย่าลืมจดทะเบียนสมรสให้ลูกสาวคุณมอร์นิ่งสตาร์กับเติร์กที่นั่นด้วยเลย หลังจากได้ทะเบียนสมรสแล้ว พวกเขาก็สามารถมาร่วมงานฉลองพิธีแต่งงานที่นี่ในช่วงเที่ยง ๆ ได้!”

เซลล์ล้มไปกองกับพื้นในเวลานี้ในขณะที่เขาร้องไห้คร่ำครวญอย่างสิ้นหวัง "ฉันไม่ยอม! ฉันไม่มีวันยอมให้ลูกสาวต้องแต่งงานกับชายที่น่ารังเกียจคนนี้เด็ดขาด!”

อัลเบิร์ตพูดอย่างเฉียบขาดว่า "แกกล้าขัดคำสั่งปรมาจารย์เวดเหรอ? แกเชื่อไหมว่าฉันสามารถฆ่าแกให้ตายตอนนี้ได้เลยนะ?”

“ฉันไม่เชื่อ!” เซลล์ใกล้จะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว เขาร้องไห้ออกมาดังลั่น "ตอนนี้เป็นเวลากลางวันแสก ๆ ฉันไม่เชื่อว่าแกจะกล้าฆ่าฉัน! ยิ่งไปกว่านั้นนะ ต่อให้ฉันตายไปแล้ว ฉันก็ไม่มีทางยอมให้ลูกสาวได้แต่งงานกับเติร์กเด็ดขาด!”