กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1293

แมกโนเลียรู้สึกตกใจกับความเด็ดขาดของชาร์ลี

ในเวลาเดียวกันเธอก็ตระหนักว่าชาร์ลีไม่ได้เห็นแก่หน้าเธอมากขนาดนั้น

ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงมองไปที่ลิเลียนด้วยสีหน้าขอโทษในขณะที่พูดว่า "ฉันขอโทษค่ะคุณป้า เรื่องนี้ฉันช่วยอะไรไม่ได้...”

ลิเลียนไม่คิดว่าฟางเส้นสุดท้ายในการช่วยชีวิตเธอนั้นจะไม่สามารถทำอะไรได้ เธอจึงหันกลับไปมองเดรโก ก่อนจะร้องไห้และพูดว่า "เดรโก ช่วยแม่ของแกด้วย! แกรู้นี่ว่าการเลี้ยงดูแกให้เติบใหญ่ขึ้นมานั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยใช่ไหม?”

อันที่จริงเดรโกรก็รู้สึกไม่สบายใจในเวลานี้เช่นกัน เพราะไม่ว่าจะอย่างไรลิเลียนก็ยังเป็นแม่ของเขาอยู่ เขาไม่ต้องการให้แม่ถูกบังคับให้หย่ากับพ่อ แล้วต่อจากนั้นก็ถูกขับไล่ออกจากโอลรัส ฮิลล์

ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ไม่ต้องการให้พ่อเข้าพิธีแต่งงาน แล้วยังหาแม่เลี้ยงที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขามาให้หลังจากที่พ่อหย่ากับแม่แล้วอีกด้วย

ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงลดศักดิ์ศรีของตัวเองลงในขณะคุกเข่าอยู่ต่อหน้าชาร์ลี แล้วขอร้องว่า "ชาร์ลี ปรมาจารย์เวด โปรดให้โอกาสแม่ผมอีกสักครั้ง เธอจะต้องเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นแน่นอน!”

ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ผมบอกไปแล้วว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างผมกับพ่อแม่ของคุณ และคุณมอร์นิ่งสตาร์ คนพวกนี้ไม่รู้จักที่อยู่ของตัวเองเลย พวกเขาเยาะเย้ยและดูถูกเหยียดหยามผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถึงขั้นข่มขู่จะฆ่าผมด้วย คุณคิดเหรอว่าจะช่วยแก้ปัญหานี้ได้ด้วยการคุกเข่าอยู่ต่อหน้าผมแบบนี้? เราเพิ่งพบกันเป็นครั้งแรกในวันนี้ คุณคิดว่าผมจะเห็นแก่หน้าของคุณอย่างนั้นหรือ?”

ในเวลานี้ฮานส์รีบดึงเดรโกขึ้นมาในขณะที่โพล่งออกมาว่า "นายบ้าไปแล้วหรือไงเดรโก? ยังจะกล้าขัดคำสั่งปรมาจารย์เวดในเวลานี้อยู่อีกหรือ? นายควรจะรีบหุบปากได้แล้ว!”

อันที่จริงตอนนี้ฮานส์แอบกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ แต่ในเวลาเดียวกันเขาก็รู้สึกกลัวอยู่เล็กน้อยเหมือนกัน

เขากระหยิ่มยิ้มย่องก็เพราะเขาไม่พอใจลิเลียนมานานแล้ว ป้าคนที่สองของเขาชอบดูถูกเหยียดหยามและเย้ยหยันเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพียงเพราะครอบครัวของเธอมีเงินมากกว่านิดหน่อย ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าเธอสมควรจะลงเอยในสภาพที่น่าสังเวชเช่นนี้จริง ๆ

แต่เขาก็รู้สึกลัวด้วยเหมือนกันเพราะเขากังวลว่าครอบครัวของเดรโกทั้งสามคนจะยังคงเพิกเฉยต่อคำสั่งของปรมาจารย์เวด แล้วไปทำอะไรที่ดูกระด้างกระเดื่องใส่เขา แทนที่จะทำอะไรอย่างที่ควรทำ ถ้าปรมาจารย์เวดเกิดโกรธขึ้นมา แล้วตัดสินใจลงโทษตระกูลสก็อตสันทั้งตระกูล เขาก็จะติดร่างแหไปด้วย

ดังนั้นฮานส์เพียงแค่ต้องการดูละครต่อในอีกมุมมองหนึ่ง แต่เขาไม่อยากติดร่างแหไปในสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เลย

ในความคิดของเขานั้น ลูกพี่ลูกน้องของเขากำลังเล่นกับไฟอยู่ในเวลานี้ เขากลัวว่าเดรโกจะโยงใยมาถึงเขา แล้วลากเขาเข้าไปอยู่ในเรื่องนี้ด้วย

นี่เป็นเรื่องน่าขันอย่างแท้จริง

ถ้าเธอรู้ว่าผลจะตามมาอย่างนี้ เธอก็คงไม่ทำอะไรแบบนี้ถึงแม้ว่าเธอจะต้องตายก็ตาม

ในเวลานี้เธออดที่จะถามตัวเองไม่ได้ว่า ลิเลียนเอ๋ยลิเลียน! ทำไมเธอต้องดิ้นรนและเผชิญหน้ากับแมกโนเลียอย่างนี้ด้วย? ยอดเยี่ยมไปเลย! เธอพาตัวเองเข้าไปเจอกับปัญหายุ่งยากเสียแล้ว ถ้าเธอจะหย่ากับเติร์กในวันนี้ และถูกไล่ออกจากโอลรัส ฮิลล์ แล้วเธอใช้ชีวิตอย่างไรในอนาคต?

ชาร์ลีมองดูเวลาแล้วพูดอย่างหมดความอดทน "ตอนนี้ก็สิบเอ็ดโมงแล้ว ถ้าเรายังมัวชักช้าอยู่อย่างนี้ต่อไป แล้วงานแต่งงานนี้จะเริ่มได้ไหม?”

ทันทีที่อัลเบิร์ตได้ยินดังนี้ เขาก็ตะโกนบอกลิเลียนด้วยน้ำเสียงเย็นชา "รีบไปสำนักงานกิจการพลเรือนเดี๋ยวนี้ จะได้ทำเรื่องหย่าให้เรียบร้อย ถ้ายังถ่วงเวลาหรือทำอะไรให้ล่าช้าต่อไปอีก ฉันจะขับรถพาทั้งครอบครัวของแกออกไปนอกเขตโอลรัส ฮิลล์เลย"

หลังจากได้ยินคำพูดของอัลเบิร์ต ลิเลียนก็ตัวสั่นด้วยความกลัว แล้วร้องไห้อย่างขมขื่น "ฉันจะไป ฉันจะไป ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แล้ว...”

ในที่สุดอัลเบิร์ตก็รู้สึกพอใจ จากนั้นก็หันกลับมาบอกเซลล์ว่า "ไปพาตัวลูกสาวออกมา แล้วไปกับฉันเดี๋ยวนี้!”