กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1303

โดยปกติแล้ว เติร์กจะไม่พอใจที่เขาต้องมาคุกเข่าอยู่ต่อหน้าผู้คนมากมายในวันนี้

เขามีอายุเกินห้าสิบปีแล้ว นี่จึงเป็นเรื่องน่าอายเกินไปหน่อยสำหรับเขา

แต่อย่างไรก็ตาม พิธีกรกล่าวขึ้นในเวลานี้ว่า "วันแต่งงานวันนี้นับเป็นวันสำคัญของคุณนะครับคุณเจ้าบ่าว! สองตระกูลได้กลายเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว วันนี้คุณไม่เพียงแค่ได้ภรรยาที่สวยและอายุน้อยเท่านั้น แต่คุณยังมีพ่อแม่ที่จะรักและใส่ใจคุณในอนาคตด้วย พวกเราชาวออสเกียนให้ความสำคัญอย่างมากกับความกตัญญูต่อบิดามารดามาตั้งแต่สมัยโบราณแล้ว จึงนับเป็นเรื่องถูกต้องแล้วที่จะต้องคุกเข่าคำนับอยู่ต่อหน้าพ่อแม่ของเรา แล้วทำไมคุณถึงยังลังเลอยู่อีกล่ะ? นอกจากนี้ประเพณีการแต่งงานของชาวออสเกียนนั้น เราจะต้องหมอบคำนับต่อหน้าพ่อแม่ และทำพิธียกน้ำชาให้พวกท่านดื่มด้วย"

ภรรยาของเซลล์หลั่งน้ำตาออกมาทันทีที่ได้ยินดังนี้

จริงอยู่ที่ทั้งสองตระกูลจะกลายเป็นครอบครัวเดียวกัน แต่เธอไม่อยากให้ลูกสาวต้องมาสร้างครอบครัวกับชายชราคนนี้

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ยังหาทางออกในเรื่องนี้ไม่ได้ เธอจึงทำได้เพียงเฝ้าดูฉากการแต่งงานนี้อย่างช่วยอะไรไม่ได้

คำพูดของพิธีกรทำให้เติร์กตกที่นั่งลำบากและชวนให้รู้สึกอึดอัดใจอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงคุกเข่าลงกับพื้นแล้วหมอบคำนับให้กับเซลล์พร้อมเรียกเขาว่าพ่อ จากนั้นก็หมอบคำนับให้กับภรรยาของเซลล์พร้อมเรียกเธอว่าแม่

สองสามีภรรยารู้สึกหดหู่ใจเป็นอย่างมากในขณะที่สบตากัน

ในเวลานี้เองที่บริกรรีบยกเก้าอี้สองตัวขึ้นไปบนเวที แล้วขอเชิญให้เซลล์กับภรรยานั่งเคียงข้างกัน หลังจากนั้นพิธีกรก็พูดกับเติร์กว่า "ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่เจ้าบ่าวและเจ้าสาวจะต้องหมอบคำนับและทำพิธียกน้ำชาให้กับพ่อแม่เจ้าบ่าว แต่เนื่องจากวันนี้พ่อแม่เจ้าบ่าวไม่ได้อยู่ที่นี่ เราจึงขอให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวช่วยทำพิธียกน้ำชาให้กับพ่อแม่เจ้าสาวแทน"

เจ้าสาวที่ร้องไห้จนตาแดงก่ำทำได้เพียงเดินไปหาพ่อแม่ของเธออย่างไม่เต็มใจ แล้วนั่งคุกเข่าอยู่ข้าง ๆ เติร์ก

พนักงานนำถ้วยชาสองถ้วยมายื่นให้เติร์กทันที เติร์กหยิบถ้วยชาขึ้นมาแล้วรู้สึกอายจนหน้าแดง จากนั้นก็พูดกับเซลล์ว่า "พ่อครับ ดื่มชานี้ด้วยครับ...”

เซลล์อยากจะสาดชาถ้วยนี้ใส่หน้าเติร์กเสียจริง ๆ ดังนั้นเขาจึงทำท่าลังเลที่จะรับถ้วยชาจากเติร์ก