กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1310

ออโรร่าตอบอย่างอาย ๆ ว่า "ฉันไม่ใช่สาวซ่าซะหน่อย...”

ชาร์ลียิ้มก่อนจะถามว่า "แล้วคุณเป็นสาวอะไร?”

ออโรร่าตอบว่า "ฉัน… ฉัน… ฉันเป็นสาวสวย! ตัวเล็กน่ารัก!”

หลังจากพูดจบออโรร่าก็รีบวางสายอย่างเขินอายโดยที่ชาร์ลียังไม่ได้ทันได้โต้ตอบอะไร

เมื่อชาร์ลีได้ยินเสียงตัดสายจากปลายสายอีกข้างหนึ่ง เขาก็อดหัวเราะไม่ได้พร้อมกับส่ายหัว สาวซ่าคนนี้น่ารักเสียจริง ๆ

***

แคลร์มุ่งหน้าไปยังสตูดิโอของเธอหลังรับประทานอาหารเช้าเสร็จ

เมื่อเร็ว ๆ นี้ เธอได้ขยายสตูดิโอให้ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมมาก ดังนั้นเธอจึงรับพนักงานเพิ่มขึ้น มีโครงการปรับปรุงใหม่หลายโครงการที่กำลังดำเนินงานไปพร้อม ๆ กัน และอาจกล่าวได้ว่าธุรกิจของแคลร์กำลังเฟื่องฟู

จาค็อบยังหมกมุ่นอยู่ในสมาคมศิลปะการคัดลายมือและจิตรกรรมทุกวัน และเขาก็ยุ่งมาก

เขารู้สึกร้อนใจที่จะไปสมาคมศิลปะการคัดลายมือและจิตรกรรม หลังรับประทานอาหารเช้าในวันนี้ ซึ่งทำให้ชาร์ลีสงสัยนิดหน่อย

ชาร์ลีจึงอดถามเขาไม่ได้ว่า "ทำไมเช้าวันนี้พ่อถึงออกจากบ้านเร็วจังครับ?”

จาค็อบยิ้มก่อนจะพูดว่า "วันนี้ที่สมาคมศิลปะการคัดลายมือและจิตรกรรมจัดกิจกรรมบางอย่างน่ะ แล้วคณะนักเรียนในวิชาเขียนพู่กันจีนและการวาดภาพจากมหาวิทยาลัยการศึกษาผู้ใหญ่จะมาเยี่ยมชมสมาคมของเราในวันนี้ด้วย"

ชาร์ลีเข้าใจทันทีเมื่อเขาได้ยินจาค็อบพูดถึงมหาวิทยาลัยการศึกษาผู้ใหญ่ เพราะตอนนี้มาทิลด้าก็ทั้งทำงานและเล่าเรียนอยู่ที่นี่ทุกวัน

จาค็อบตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เธอพูดเรื่องอะไร? ใครกำลังจงใจทำให้เธอโกรธเหรอ?”

เอเลนตอบด้วยเสียงดังลั่นว่า "ก็พวกเธอทุกคนต่างก็วิ่งแจ้นออกจากบ้านตาม ๆ กันไปหลังกินอาหารเช้าเสร็จ พวกเธอออกไปเริงร่าทำตัวเบิกบานกันนอกบ้าน รู้ไหมว่าการอยู่บ้านคนเดียวนั้นมันน่าเบื่อขนาดไหน?”

จาค็อบยิ้มเยาะก่อนจะจงใจพูดประชดประชันว่า "แล้วใครห้ามเธอไม่ให้ออกจากบ้านกันล่ะ? ถ้าเธออยากออกก็ออกไปได้นี่ นัดเพื่อนเก่า ๆ ไปเล่นไพ่นกกระจอกสิ หรือออกไปนวดหน้ากับเพื่อนสนิทของเธอก็ได้!”

เอเลนดุด่าเขาด้วยความโกรธ "จาค็อบ! นี่แกจงใจพูดจาเหน็บแนมฉันใช่ไหม? ฉันขาหักอยู่ จะออกไปไหนมาไหนได้ยังไง? แล้วอีกอย่างนึงนะ ฟันหน้าฉันหักไปสองซี่ขนาดนี้ แล้วฉันจะมีหน้าออกไปเจอเพื่อนพี่น้องของฉันได้ยังไง?”

จาค็อบแบมือออกในขณะที่พูดอย่างไม่รู้ไม่ชี้ว่า "ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยอะไรไม่ได้ เธอก็มีขาเป็นของตัวเองนี่ เธอจะออกไปที่ไหนเมื่อไหร่ก็ได้ที่เธอต้องการ ถ้าไม่อยากออกไปไหน ก็นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่กับบ้านไปสิ แต่จะมาห้ามให้เราออกจากบ้านไม่ได้หรอกนะ เราไม่ได้มีหน้าที่ต้องอยู่บ้านเป็นเพื่อนเธอ!”

หลังพูดจบจาค็อบโบกมือให้ชาร์ลี ก่อนจะเขย่ากุญแจรถบีเอ็มดับเบิลยูในมือแล้วพูดว่า "ไปกันเถอะ! ลูกเขยที่แสนดีของพ่อ"