กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1325

เมื่อเห็นชาร์ลีจะไปทานมื้อกลางวันที่บ้านของเธอในตอนเที่ยง ออโรร่าก็มุ่งตรงไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างร่าเริง สึ่งก่อนที่เธอจะไปนั้นเธอได้บอกชาร์ลีว่า "กรุณารอสักครู่นะคะปรมาจารย์เวด ฉันต้องอาบน้ำก่อนสักหน่อย แต่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ อาบไม่นานหรอกค่ะ"

ชาร์ลีพยักหน้าแล้วตอบพร้อมกับยิ้มว่า "ไม่ต้องรีบร้อน จัดการให้เสร็จก่อนเถอะครับ"

เกรแฮมที่อยู่ทางด้านข้างพูดว่า "ที่นี่ค่อนข้างวุ่นวาย เราพักอยู่บนรถก่อนดีไหมครับ? ผมจะสั่งให้คนของผมขับรถคาราวานมาที่นี่

ชาร์ลีตอบพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน "ได้ครับ ไปรอที่รถกันเถอะครับ"

อดัมตอบอย่างกระตือรือร้นทันที "เชิญทางนี้ครับปรมาจารย์เวด!”

ในขณะที่ชาร์ลี เกรแฮม และอดัมกำลังจะออกจากสนามกีฬา แฮนสันที่เพิ่งโดนปะทะที่กำปั้นข้างขวาไปเมื่อสักครู่นี้ ก็เดินเข้ามาในห้องรับรองของนักกีฬาด้วยความรู้สึกเดือดดาล

ตรงทางเข้าห้องรับรองนี้มีธงญี่ปุ่นติดอยู่ พร้อมกับมีข้อความเขียนไปบนประตูว่า 'นักชกชาวญี่ปุ่น: นานาโกะ อิโตะ'

แฮนสันครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่ยังคงเคาะประตูห้องรับรองนั้น

ไม่นานนักก็มีคนเปิดประตูออกมา ชายหนุ่มที่พูดภาษาออสเกียได้อย่างคล่องแคล่วมองมาที่เขาอย่างสงสัย แล้วถามขึ้นว่า "คุณเป็นใครกัน?”

แฮนสันรีบพูดพร้อมกับยิ้มให้ "สวัสดีครับ ผมมาพบคุณนานาโกะ อิโตะ และโค้ชของเธอ… ยามาโมโตะ คาสึกิ"

ชายหนุ่มหันไปหาชายวัยกลางคนและเด็กสาวในห้องรับรองแล้วพูดว่า "คุณคาสึกิและคุณอิโตะครับ ชายหนุ่มคนนี้อยากจะพบคุณทั้งสองคนครับ"

ยามาโมโตะ คาสึกิขมวดคิ้วแล้วถามว่า "คุณเป็นใคร? เรารู้จักมาก่อนหรือเปล่า?

แฮนสันหัวเราะคิกคักแล้วตอบด้วยความนอบน้อม "คุณคาสึกิครับ ผมชื่อแฮนสัน เมื่อสิบปีที่แล้วผมเป็นตัวแทนของประเทศออสเกียเข้าแข่งขันกีฬาซ่านโฉ่ว แต่คุณเอาชนะผมได้ คุณจำได้ไหมครับ?”

ยามาโมโตะ คาสึกิ พูดอย่างเย่อหยิ่งว่า "มีคนตั้งมากมายที่แพ้ผม แล้วไม่ได้นับด้วยว่ามีจำนวนเท่าไหร่ ผมจะจำคนพวกนั้นแต่ละคนได้อย่างไรล่ะครับ?”

แฮนสันพยักหน้าอาย ๆ แล้วตอบว่า "คุณคาสึกิครับ ผมมีตำแหน่งอีกอย่างหนึ่งด้วยครับ ในการแข่งขันครั้งนี้ ผมเป็นโค้ชให้กับนักชกชาวออสเกียนที่ชื่อออโรร่า โอ้… ไม่ใช่สิ! อดีตโค้ชน่ะครับ ผมลาออกแล้ว"

ยามาโมโตะ คาสึกิขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "ออโรร่าเหรอ? ทำไมผมไม่เคยได้ยินชื่อนักกีฬาคนนี้มาก่อนเลย? ผมไม่คิดว่านักกีฬาคนนี้จะอยู่ในกลุ่มนักกีฬาดาวรุ่งที่มีคะแนนสูงสุดห้าอันดับแรกหรอกใช่ไหม?”

แฮนสันพยักหน้าอย่างรวดเร็วแล้วตอบว่า "ไม่ใช่ครับ ก่อนหน้านี้เธอไม่ใช่นักกีฬาดาวรุ่ง นั่นคือเหตุผลที่คุณไม่เคยได้ยินชื่อเธอ"

ยามาโมโตะ คาสึกิถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "คุณมาพบผมทำไมเหรอ?”

แฮนสันรีบพูดว่า "ผมมีข้อมูลบางอย่างมาบอกคุณ ออโรร่าได้หาคนชั่วช้าและเจ้าเล่ห์มาเป็นโค้ชของเธอ ถ้านานาโกะได้เจอกับออโรร่าในการแข่งขันรอบต่อไป เธอก็ต้องระวังโค้ชคนนี้เอาไว้ให้ดี!”

ยามาโมโตะ คาสึกิอุทานด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน "ผมไม่เชื่อหรอกว่าคนคนนี้จะยิ่งใหญ่ขนาดนั้น ผมคือยามาโมโตะ คาสึกิ นักกีฬามวยปล้ำชั้นนำ และเป็นบุคคลที่มีคุณค่าของประเทศญี่ปุ่น นักกีฬาฝึกหัดที่ผมเป็นโค้ชให้ก็เป็นนักกีฬามวยปล้ำระดับบุคคลที่มีคุณค่าของประเทศญี่ปุ่นเหมือนกัน ถ้าพิจารณาตามความสามารถของนานาโกะ เธอก็มีความเหมาะสมที่จะได้เป็นแชมป์เหมือนกัน ถึงแม้ว่านักกีฬาชั้นนำระดับนานาชาติจะเข้าร่วมการแข่งขันในกีฬาโอลิมปิก ไม่ต้องพูดถึงนักศึกษามหาวิทยาลัยจากทั่วทุกมุมโลก! ผมขอบอกตามตรงนะว่า เหตุผลสำคัญที่นานาโกะมาเข้าร่วมในการแข่งขันครั้งนี้ ก็เพื่อให้เธอได้ฝึกซ้อมและฝึกฝน เป้าหมายที่แท้จริงคือการเข้าร่วมแข่งขันในกีฬาโอลิมปิกครั้งต่อไป แล้วคว้าเหรียญทองมาให้ได้!”

แฮนสันพยักหน้าและกล่าวชมเชย "คุณคาสึกิครับ ผมรู้ว่าคุณมีความสามารถพิเศษ ลูกศิษย์ที่มีคุณคอยช่วยฝึกฝนให้ย่อมต้องมีความยอดเยี่ยมเป็นธรรมดาอยู่แล้ว แต่ชายหนุ่มที่ผมกำลังพูดถึงนี้มีความแตกต่างอย่างมาก ดูที่มือขวาของผมสิ!”

ในขณะที่เขาพูดอยู่นั้น แฮนสันก็ยื่นมือขวาให้เขาดูทันที

เมื่อมองดูอาการบาดเจ็บที่มือขวาของเขาแล้ว ยามาโมโตะ คาสึกิก็อดที่จะตัวสั่นเทาไม่ได้