กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1326

เขาถามว่า "อาการบาดเจ็บของคุณยังดูสดอยู่มาก เลือดก็ยังไม่ตกสะเก็ด อาการบาดเจ็บนี้น่าจะเกิดขึ้นไม่เกินครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาใช่ไหม?”

“ถูกต้องครับ" แฮนสันกล่าว "คุณเห็นไหม ไอ้คนที่ผมพูดถึงนั้นใช้แค่กำปั้นในการทำให้มือขวาของผมสิ้นสภาพ ความแข็งแกร่งแบบนี้… ผมเชื่อว่าคุณก็ทำไม่ได้ใช่ไหมครับ?”

ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ ยามาโมโตะ คาสึกิก็ดูเคร่งเครียดขึ้นมาทันที

เขาเป็นแพทย์ผู้ชำนาญทั่วไปด้วย ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าร่างกายและเนื้อหนังมังสาของมนุษย์นั้นมีขีดจำกัดที่ค่อนข้างสูง แต่จริง ๆ แล้วนี่เป็นขีดจำกัดที่ต่ำมาก ๆ

กำปั้นของมนุษย์นั้นประกอบไปด้วยองค์ประกอบหลักสี่ส่วน ได้แก่เนื้อ กระดูก กล้ามเนื้อ และผิวหนัง สึ่งทั้งหมดนั้นคือเลือดเนื้อ ในการโจมตีเข้าที่หน้าท้อง ใบหน้า และส่วนอื่น ๆ ของร่างกายที่มีความอ่อนนุ่มของคู่ต่อสู้นั้น นับเป็นการป้องกันตนเองไม่ให้เกิดการบาดเจ็บ แต่อย่างไรก็ตามการใช้กำปั้นกระแทกกำปั้นของคู่ต่อสู้นั้นเป็นการประสานงากันที่อยู่ในเกณฑ์มาตรฐาน

แต่อย่างไรก็ตาม นี่เป็นกำปั้นของใครกันที่มีความแข็งแกร่งมากถึงขนาดชกหมัดเดียวก็ทำให้กำปั้นของคนอื่นแตกหักได้? เมื่อคิดได้ดังนี้เขาก็รีบถามขึ้นว่า "หลังจากกระแทกกำปั้นของคุณแล้ว ไอ้เด็กคนนั้นมีอาการบาดเจ็บสาหัสไหม?”

แฮนสันตอบอย่างโกรธเคืองว่า "เขาไม่มีอาการบาดเจ็บอะไรเลย! นี่ยิ่งทำให้เขาดูแปลกประหลาดมากขึ้น ร่างกายของไอ้เด็กคนนี้มีความแข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งราวกับเหล็กกล้า ผมเป็นห่วงว่าเขาจะใช้วิธีการลับ ๆ อยู่ ถ้าเขาส่งต่อวิธีการลับ ๆ นั้นให้กับออโรร่า ผมก็เกรงว่านานาโกะจะคว้าชัยชนะจากการแข่งขันครั้งนี้ได้ยากมาก!”

ในที่สุดยามาโมโตะ คาสึกิก็ให้ความสนใจกับปัญหานี้

เขาพยักหน้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า "ออโรร่าเหรอ? ผมจะจดจำชื่อนี้เอาไว้"

เมื่อพูดจบเขาก็มองไปที่แฮนสันแล้วถามว่า "คุณมาช่วยพวกเราทำไม?”

เมื่อพูดจบเขาก็หยิบสมุคเช็กออกมาจากกระเป๋า แล้วเขียนเช็ดหนึ่งแสนดอลลาร์ยื่นให้กับแฮนสัน

“นี่เป็นรางวัลเล็ก ๆ น้อย ๆ จากคุณผู้หญิงของเรา โปรดรับไว้ด้วยครับ!”

แฮนสันมาหายามาโมโตะ คาสึกิและนานาโกะ อิโตะเพื่อสร้างปัญหาให้กับออโรร่าและชาร์ลี เขาต้องการปิดโอกาสไม่ให้ออโรร่าได้เป็นแชมป์ พูดตรง ๆ ก็คือแฮนสันต้องการทำร้ายและทำลายความดีของผู้อื่น ซึ่งไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ต่อตัวเขา

แต่เขาไม่เคยคิดว่านานาโกะจะใจกว้างถึงขนาดให้รางวัลเป็นเงินหนึ่งแสนดอลลาร์กับเขา!

เขารู้สึกปลื้มอกปลื้มใจในขณะนั้น หลังจากรับเช็กมาแล้ว เขาก็โคังคำนับและกล่าวขอบคุณครั้งแล้วครั้งเล่า จากนั้นก็เดินออกจากห้องรับรองของนานาโก อิโตะด้วยความพอใจเป็นอย่างมาก