กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1338

จิโร่ไม่ยอมแพ้ เขายังคงถามต่อไปว่า "ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณไม่ลองคิดในตอนนี้เลยล่ะ? ผู้ชายแบบไหนที่จะเข้าเกณฑ์และมาตรฐานของคุณได้?”

นานาโกะคิดอย่างรอบคอบก่อนจะพูดว่า "ก่อนอื่นเลยเขาก็ต้องเป็นคนที่เก่งกว่าฉันค่ะ!”

"เก่งกว่าคุณในแง่ไหนครับ? อาชีพ? การศึกษา? หรือความสำเร็จ?”

นานาโกะตอบอย่างจริงจังว่า "เขาจะต้องเก่งและแข็งแรงกว่าฉันในแง่ของทักษะการต่อสู้ป้องกันตัว! ฉันไม่อยากได้ผู้ชายที่ไม่สามารถเอาชนะฉันได้ในอนาคต"

จิโร่กระแอมกระไออย่างอึดอัดใจในขณะที่คิดกับตัวเองว่า 'ถึงแม้ว่านานาโกะจะดูเป็นคนเงียบ ๆ แต่จริง ๆ แล้วเธอเป็นคนที่ค่อนข้างชอบการแข่งขันสินะ'

คงไม่เป็นไรหรอกถ้าเธอจะคลั่งไคล้ศิลปะการต่อสู้ และต้องการแสวงหาการต่อสู้ป้องกันตัวด้วยตัวเธอเอง แต่ในเรื่องของความรักนั้น ทำไมถึงต้องมองหาผู้ชายที่แข็งแรงกว่า และมีความสามารถมากกว่าเธอด้วยล่ะ?

เพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขามีร่างกายที่อ่อนแอและขาดความแข็งแกร่งอย่างที่เธอต้องการ นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาหมดโอกาสตั้งแต่เริ่มต้นแล้วอย่างนั้นหรือ?

ในขณะที่เขาคิดได้ดังนี้ จิโร่ก็รีบถามขึ้นว่า "คุณอิโตะไม่คิดว่าเกณฑ์การเลือกผู้ชายของคุณจะไม่ยากไปหน่อยเหรอครับ? มีอยู่ชายดี ๆ ในโลกนี้ตั้งหลายคนที่อาจไม่ได้รับการฝึกฝนศิลปะป้องกันตัว แต่ผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะป้องกันตัวมักจะแก่มาก เช่นเดียวกับยามาโมโตะ คาซึกิ โค้ชของคุณไงครับ คุณอิโตะคงไม่ได้อยากมีแฟนแบบนั้นหรอกใช่ไหมครับ?”

นานาโกะส่ายหัวก่อนจะพูดว่า "ไม่ใช่แน่นอนค่ะ ผู้ชายที่มีความแข็งแรงกว่าเป็นเพียงความต้องการข้อแรกเท่านั้น ฉันยังมีความต้องการข้อที่สองด้วยนะคะ คือเขาจะต้องรสนิยมทางด้านศิลปะและมีค่านิยมแบบเดียวกับฉัน นอกจากนี้เขาก็ต้องมีอายุมากกว่าฉันสามปีหรือน้อยกว่าฉันสามปี รวมทั้งเขาจะต้องเป็นคนซื่อตรงและใจดีด้วยค่ะ"

จิโร่ถามอีกว่า "แล้วทรัพย์สินของเขาล่ะครับ? คุณมีข้อกำหนดหรือข้อเรียกร้องในเรื่องนี้หรือเปล่าครับ?”

นานาโกะตอบว่า "ไม่มีค่ะ ฉันไม่มีข้อกำหนดในเรื่องทรัพย์สินของเขาเลยค่ะ"

จิโร่อดที่จะรู้สึกหดหู่เล็กน้อยไม่ได้