กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 134

จนกระทั่งแคลร์กลับบ้านจากที่ทำงาน เจคอบก็ยังคงดูบึ้งตึง และไม่มีชีวิตชีวา

ชาร์ลีรู้ว่าเขากำลังบูดบึ้งเพราะเรื่องการ์ดเชิญของการประมูล

ในขณะนี้จัสมินโทรมา และพูดว่า “สวัสดีค่ะ คุณเวดขอโทษนะคะ พอดีฉันอยู่ที่แลงคาสเตอร์เพื่อทำธุระบางอย่างในช่วงบ่ายวันนี้ และตอนนี้ฉันอยู่ที่ชั้นล่างของบ้านคุณได้โปรดมารับการ์ดเชิญจากฉันหน่อยได้ไหมคะ?”

ชาร์ลีตอบทันทีว่า “โอเคครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้!”

เขารีบปิดประตู และลงไปชั้นล่าง

จัสมินอยู่ในโรลส์รอยซ์ของเธอรอชาร์ลี เมื่อเธอเห็นเขา เธอก็รีบลงจากรถ และยื่นการ์ดเชิญสองใบให้เขา

ชาร์ลีขอบคุณอย่างสุภาพ และกลับเข้าบ้าน

เมื่อกลับถึงบ้านจาคอบยังคงบึ้งตึง และโกรธอยู่

แคลร์พยายามเกลี้ยกล่อมเขา “คุณพ่อคะ ได้โปรดใจเย็น ๆ คุณยายมอบการ์ดเชิญให้แฮโรลด์เพื่อให้เขาได้รู้จักกับผู้คนไม่กี่คนในวงการธุรกิจ และสังคมระดับสูง และยังสร้างเครือข่ายทางสังคมของเขาเองด้วย”

เจคอบถอนหายใจ “หึ คุณยายของลูกมักจะมีทัศนคติที่ดีต่อแฮโรลด์และพ่อของเขาตั้งแต่ยังเด็ก เธอมักจะดูถูกพ่อ มันเป็นแบบนั้นมาตลอดตั้งแต่นั้นมา! อ๊าก! พ่อโกรธมาก!”

แคลร์พยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ เธอรู้ด้วยว่ายายของเธอชอบลูกพี่ลูกน้อง และลุงมากกว่าครอบครัวของเธอ

ตอนแรกคุณยายของเธอมีทัศนคติที่ดีต่อลุงของเธอ เพราะยายคิดว่าพ่อของเธอไม่มีความสามารถ และขี้ใจอ่อน

จากนั้นเมื่อโตเป็นสาว คุณยายรู้สึกว่าเธอไม่มีสิทธิ์รับมรดกในธุรกิจของครอบครัวดังนั้นเธอจึงตามใจแฮโรลด์มากกว่า

โดยพื้นฐานแล้วสถานะครอบครัวของเธอตกต่ำลงหลังจากที่เธอแต่งงานกับชาร์ลี

ในขณะนี้ชาร์ลีเดินไปข้างหน้า และส่งการ์ดเชิญสีทองสองใบให้กับเจคอบ และพูดว่า "คุณพ่อครับ ผมมีการ์ดเชิญที่คุณพ่อฝันถึงอยู่"

"อะไรนะ!!"

ราวกับว่ามีการติดตั้งสปริงไว้ที่บั้นท้ายของเขา เจคอบก็กระโดดขึ้นจากโซฟาด้วยความประหลาดใจ!

เขาคว้าการ์ดเชิญออกจากมือของชาร์ลี เขารีบเปิดดู และชำเลืองดู ในช่วงเวลาสั้น ๆ เขารู้สึกตื่นเต้นมากจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้

แคลร์ที่เห็นพวกเขาก็รู้สึกประหลาดใจอย่างที่สุดเช่นกัน เธอเปิดดูการ์ดเชิญจากพ่อของเธอ และรู้ว่านั่นคือการ์ดเชิญของแท้จาก เทรชัวร์ พาวิลเลียน

“ว้าว น่าทึ่งมาก! ชาร์ลีนายเป็นลูกเขยที่ดีของฉันจริง ๆ !” ใบหน้าของเจคอบแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

เขาตบไหล่ของชาร์ลี และพูดว่า “ลูกสาวของฉันโชคดีมากที่ได้เป็นภรรยาของนาย”

“หึ มันเป็นแค่การ์ดเชิญ จะมีอะไรที่พิเศษกว่านั้น?” เอเลนพูดประชดประชัน

เจคอบจ้องมองเอเลนด้วยความรำคาญกำการ์ดเชิญแน่น “คุณจะไปรู้อะไร นี่คือการ์ดเชิญจาก เทรชัวร์ พาวิลเลียน!”

จากนั้นเขาก็หันไปหาชาร์ลี และพูดพร้อมกับแสยะยิ้มว่า “มานั่งลงกินข้าวกันเถอะ!”

เขาโบกมือให้แคลร์แล้วพูดว่า “ไปเอาวิสกี้ชั้นดีมาขวดหนึ่งจากตู้ ฉันอยากดื่มสองสามแก้วกับลูกเขยที่ดีของฉันคืนนี้”

เอเลนจ้องชาร์ลีเมื่อเห็นสามีมีความสุข และทานอาหารเย็นต่อไปอย่างเงียบ ๆ

แคลร์มีความสุขมากสำหรับพ่อของเธอ แต่เธอก็ไม่เชื่อเล็กน้อย เมื่อเธอกลับมาพร้อมกับวิสกี้เธอกระแทกศอกของชาร์ลีขณะที่เธอนั่งลง และถามว่า “นี่คุณไปได้การ์ดเชิญมาจากไหนเนี่ย?”

เธอได้ยินเกี่ยวกับพ่อของเธอที่ดูหงุดหงิดเมื่อเธออยู่ที่สำนักงานก่อนหน้านี้ในวันนี้ และอยากได้การ์ดมาให้เขา มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าการ์ดเชิญจาก เทรชัวร์ พาวิลเลียน นั้นมีจำกัดได้ไม่ทุกครอบครัวเท่านั้น!

ชาร์ลีทำได้อย่างไร?

ชาร์ลียิ้มอย่างอบอุ่น และพูดว่า “พอดีว่าผมถามเพื่อน และเขาได้การ์ดมาสองใบ แต่เขาไม่อยากไปเขาจึงให้ผมมาไงครับ”

"จริงเหรอเนี่ย?" แคลร์ขมวดคิ้วยังไม่เชื่อ “ทำไมฉันไม่เคยได้ยินคุณพูดว่าคุณมีเพื่อนที่มีพื้นฐานครอบครัวที่ดีขนาดนี้? เขาชื่ออะไรคะ?"

ชาร์ลีพูดแผ่วเบาว่า “นามสกุลของเขาคือควินตัน ผมเคยช่วยเขาครั้งหนึ่งที่แอนทีค สตรีท เมื่อวันก่อน พ่อก็รู้จักเขา…”

เจคอบพยักหน้า “โอ้ ใช่เขาพูดถูก คุณท่านของควินตันยังให้สร้อยข้อมือหยกมูลค่าห้าหรือหกล้านกับชาร์ลีอีกด้วยนะ!”