นี่ทำให้ควินน์รู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก
เธอรู้ว่ายาแก้โรคกระเพาะโคบายาชิซึ่งได้ผลดี ขายดี และมีชื่อเสียงนั้น แท้จริงแล้วได้รับการพัฒนาขึ้นจากสูตรปรุงยาของชาวออสเกียนโบราณ พวกเขาแค่ลอกเลียนความสำเร็จทางการแพทย์ของบรรพบุรุษชาวออสเกียนเท่านั้นเอง
แต่เธอต้องยอมรับว่ายาแก้โรคกระเพาะโคบายาชินั้น มีประสิทธิภาพมากกว่ายาอื่น ๆ ที่เป็นกรรมสิทธิ์ของชาวออสเกียนในประเภทเดียวกันซึ่งผลิตโดยบริษัทยาหลาย ๆ แห่งภายในประเทศ
ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่ายาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาจะมีประสิทธิภาพเทียบเท่ายาแก้โรคกระเพาะโคบายาชิหรือไม่
แต่อย่างไรก็ตาม เธอชอบชื่อ 'ยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยา' มาก
ดังนั้นควินน์จึงถามผู้จัดการศิลปินของเธอว่า "พวกเขาให้ตัวอย่างยากับเราบ้างไหม?”
“ให้ค่ะ" ผู้จัดการของเธอรีบหยิบซองยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาออกมาจากซองจดหมายที่อยู่ในมือแล้วยื่นให้กับควินน์
ควินน์ตกตะลึงแล้วโพล่งออกมาว่า "อะไรกันเนี่ย? พวกเขาให้ซองยาเล็ก ๆ แค่นี้เองเหรอ?”
“ใช่ค่ะ...” ผู้จัดการศิลปินของควินน์ตอบอย่างลำบากใจ "แล้วมีกระดาษโน้ตใบเล็ก ๆ อยู่ในซองด้วยค่ะ"
“ในกระดาษโน้ตเขียนว่าอะไรคะ?”
ผู้จัดการตอบว่า "มีข้อความระบุว่า… สำหรับอาการไม่สบายท้อง แค่ซองเดียวก็เพียงพอแล้ว คุณจะรู้ว่ามันใช้ได้ผลทันทีที่ได้ลอง...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ
รออ่านตอน 1601 อยู่นะครับ...จะมีไม่ครับ?...
นอกจากแปลมั้วแล้วลงไม่สุดอีกตายๆ...
ตกลงจะเอาสกุลเงินบาทหรือดอลลาร์กันแน่ครับแปลมั้วไปหมด...
เมื่อไหร่ยัยเอเลนจะตายครับรู้สึกรำคาณชิบหาย...
จะมีให้อ่านต่อ 1600+ ไหมคับ...