กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1349

ในขณะที่ควินน์กำลังออกเดินทางไปยังโอลรัส ฮิลล์อยู่นั้น ชาร์ก็กำลังขี่จักรยานยนต์ไปยังสนามกีฬาเหมือนกัน

วันนี้เป็นการแข่งขันรอบก่อนรองชนะเลิศของสาวซ่าที่ชื่อออโรร่า

วันนี้เธอจะต้องลงแข่งกับโจแอนนาจากประเทศบราซิล ซึ่งเป็นนักกีฬาดาวรุ่งลำดับสามของการแข่งขันครั้งนี้

การแข่งขันในวันนี้จะเป็นการตัดสินว่า นักกีฬาคนใดในสองคนนี้จะสามารถก้าวไปสู้รอบผู้มีคะแนนสูงสุดสี่คนได้

ถ้าออโรร่าสามารถบุกทะลวงคู่ต่อสู้ได้ และถ้าเธอชนะการแข่งขันในรอบนี้ได้ เธอก็ต้องลงแข่งอีกหนึ่งแมตช์เพื่อตัดสินว่าในจำนวนนักกีฬาสี่คนนั้นใครจะได้เป็นนักกีฬาสองคนสุดท้าย

ถ้าเธอเอาชนะในรอบนั้นได้ เธอก็จะได้เข้าสู้รอบชิงชนะเลิศ

เมื่อเป็นเช่นนี้จึงเหลืออีกเพียงสามแมตช์เท่านั้นในการแข่งขันชิงแชมป์ครั้งนี้

ดังนั้นชาร์ลีจึงตัดสินใจที่จะไปชมการแข่งขันของออโรร่าทุกแมตช์ที่กำลังจะเกิดขึ้น เขาต้องการเห็นเธอคว้าชัยชนะในการแข่งขันครั้งนี้ด้วยตาของเขาเอง

ในขณะที่ชาร์ลีกำลังมุ่งหน้าไปยังสนามกีฬาอยู่นั้น เลียมก็โทรหาเขาแล้วพูดว่า "ปรมาจารย์เวด ผมเพิ่งได้รับโทรศัพท์แจ้งว่า ควินน์ โกลดิ้ง นักแสดงสาวชื่อดังและผู้จัดการศิลปินของเธอ กำลังเตรียมออกเดินทางมายังโอลรัส ฮิลล์แล้ว คาดว่าทั้งสองคนนั้นจะมาถึงที่โอลรัส ฮิลล์ภายในหนึ่งชั่วโมงสี่สิบนาที ผมได้เตรียมรถไปรับพวกเขาที่สนามบินแล้ว ผมจะพาพวกเขามาเยี่ยมชมบริษัทนักปรุงยาเภสัชกรรมก่อน คุณอยากจะไปด้วยกันไหมครับ?”

ชาร์ลีตอบว่า "ฉันไปไม่ได้ ฉันต้องไปชมการแข่งขันของออโรร่า นายคงต้องให้การต้อนรับพวกเขาไปคนเดียวแล้วล่ะ"

เลียมถามอีกว่า "ผมมีแผนจะพาพวกเขาไปดินเนอร์ที่แชงกรีล่าในคืนนี้ด้วย หลังจากนั้นก็ให้พวกเขาเข้าพักในโรงแรมแชงกรีล่า คุณมีปัญหาติดขัดอะไรในเรื่องนี้ไหมครับ? ถ้าไม่มีอะไรผมก็จะได้โทรหาคุณคาเมร่อนเลย"

ชาร์ลีตอบว่า "ฉันไม่ติดขัดอะไรในเรื่องนี้ นายโทรหาไอแซคแล้วให้เขาจัดการในเรื่องนี้ได้เลย"

“ปรมาจารย์เวด แล้วคืนนี้คุณจะมาร่วมทานมื้อเย็นกับพวกเราด้วยไหมครับ?”

ทันใดนั้นชาร์ลีก็นึกถึงแคลร์ภรรยาของเขาขึ้นมาในเวลานี้ เขาจึงพูดว่า "ด้วยความที่ภรรยาของฉเนเป็นแฟนคลับตัวยงของควินน์ โกลดิ้ง คืนนี้ฉันจะพาเธอไปดินเนอร์ด้วย แต่นายอย่าเปิดเผยตัวตนของฉันให้ควินน์รู้ก่อนล่ะ เวลาที่ฉันกับแคลร์อยู่ที่โต๊ะทานอาหาร นายก็แค่บอกพวกเขาว่าฉันเป็นหนึ่งในทีมที่ปรึกษาเรื่องยาของนาย ภรรยาของฉันจะได้ไม่สงสัยอะไร"

“รับทราบครับปรมาจารย์เวด! ผมเข้าใจแล้วครับ!”