กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1350

จากนั้นก็มีเสียงจุ๊บออกมาจากปากของเขา

แคลร์รู้สึกเขินเล็กน้อยและไม่สามารถทนคุยทางโทรศัพท์ได้อีกต่อไป เธอจึงตอบกลับไปว่า "คุณชนะแล้วค่ะ! ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณจะทำอะไรทะลึ่งตึงตังทางโทรศัพท์ได้!”

ชาร์ลียิ้มในขณะที่พูดว่า "คุณเป็นภรรยาของผม แล้วมาว่าผมทำตัวทะลึ่งตึงตังได้ยังไงล่ะเนี่ย?”

หลังจากนั้นชาร์ลีก็ออดอ้อนคะยั้นคะยอเธอต่อไป "ภรรยาที่แสนดีของผม ช่วยส่งจูบให้ผมหน่อยนะคนดี!”

ในสังคมชั้นสูงของโอลรัส ฮิลล์ เกือบทุกคนจะรู้จักปรมาจารย์เวดในฐานะมังกรที่แท้จริง เมื่อใดก็ตามที่คนธรรมดาทั่วไปเห็นเขา ก็จะให้ความอ่อนน้อมถ่อมตนและแสดงความเคารพต่อเขา แล้วเมื่อไหร่ถึงจะได้เห็นชาร์ลีอ้อนวอนขอร้องคนอื่นล่ะ?

แคลร์ภรรยาของเขาเป็นเพียงคนเดียวที่ทำให้เขาต้องอ้อนวอนขออะไรบางอย่างได้

ถึงแม้ว่าแคลร์จะรู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่เธอก็รู้สึกถึงความหวานชื่นอยู่ในใจ เธอจึงพูดเบา ๆ ว่า "ก็ได้ค่ะ คุณชนะ! แต่แค่ครั้งเดียวนะ แล้วอย่ามารบเร้าอะไรให้มากกว่านี้แล้วนะ!”

“โอเคครับ ส่งจูบให้ผมแค่ทีเดียว แล้วผมจะวางสายทันทีเลย"

จากนั้นแคลร์ก็ทำเสียงจุ๊บอย่างเหนียมอาย

เมื่อได้ยินเสียงจุ๊บจากแคลร์ ชาร์ลีก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาอ่อนปวกเปียกขึ้นมาทันที

เขาจึงพูดอย่างอาย ๆ ว่า "ภรรยาที่รัก เสียงจูบของคุณเบาเกินไป ผมได้ยินไม่ชัดเจนเลย! ทำไมคุณไม่ส่งจูบให้ผมอีกสักทีล่ะ?”

แคลร์ตอบอย่างขุ่นเคืองว่า "ผู้ชายเจ้าเล่ห์! ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนนิสัยไม่ดี! ฉันวางสายแล้วนะ!”

ทันทีที่เธอพูดจบ แคลร์ก็วางสายอย่างเขิน ๆ

เมื่อชาร์ลีได้ยินเสียงตู๊ดจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เขาก็อดยิ้มกับตัวเองไม่ได้ หลังจากนั้นเขาก็ใส่โทรศัพท์ลงในกระเป๋าอย่างสบายใจ แล้วขี่จักรยานยนต์มุ่งหน้าไปยังสนามกีฬาต่อไป

จากที่เคยมีสังเวียนการต่อสู้แปดสังเวียนในสนามกีฬาก่อนหน้านี้ ตอนนี้ได้ลดลงเหลือแค่สี่สังเวียนแล้ว

ใบหน้าของออโรร่าแดงระเรื่อขึ้นทันทีด้วยความอาย หลังจากนั้นเธอก็ตอบอย่างเขินอายว่า "ปรมาจารย์เวด วางใจได้เลยค่ะ ฉันจะทุ่มสุดตัวเพื่อการแข่งขันในรอบนี้อย่างแน่นอนค่ะ!”

ในเวลานี้มีเพียงผนังกั้นห้องที่แยกห้องรับรองของออโรร่าและนานาโกะออกจากกันเท่านั้น

ในเวลาเดียวกันคาสึกิก็บอกนานาโกะแบบเดียวกับที่ชาร์ลีบอกกับออโรร่า "นานาโกะ คู่ต่อสู้ของคุณในวันนี้มีความแข็งแกร่งน้อยกว่าคุณเยอะ ฉะนั้นผมไม่ได้ต้องเตรียมกลยุทธ์อะไรมาให้คุณใช้สำหรับการแข่งขันในวันนี้ ผมเชื่อว่าคุณจะสามารถเอาชนะการแข่งขันในรอบนี้ได้อย่างง่ายดาย"

นานาโกะพยักหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า "ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ อาจารย์ มั่นใจได้เลยว่าฉันจะคว้าชัยชนะมาให้ได้!”

ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

ฮิโรชิที่ยืนอยู่ข้างประตูรีบเปิดประตูออก ในเวลานี้เขาเห็นจิโร่แต่งตัวหล่อเหลายืนอยู่นอกประตู โดยสวมชุดสูทสีน้ำเงินพร้อมกับช่อดอกกุหลาบอยู่ในมือ

ทันทีที่ประตูเปิดออก จิโร่ก็ก้าวเข้าไปข้างในพร้อมกับยิ้มในขณะที่บอกกับนานาโกะว่า "คุณอิโตะครับ ผมมาอวยพรให้คุณได้รับชัยชนะครับ!”