กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1377

ควินน์รู้สึกสับสนงงงวย

เธอรู้สึกว่าพ่อใช้เวลามากมายในการตามหาชาร์ลีตลอดหลายปีที่ผ่านมา ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ยังกินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะหาชาร์ลีไม่เจอด้วย เขามักจะรู้สึกผิดอยู่ในใจลึก ๆ เสมอมา

ในที่สุดเธอก็ได้พบชาร์ลีโดยบังเอิญแล้ว ก็เป็นธรรมดาที่เธออยากบอกข่าวดีให้พ่อรู้ พ่อจะต้องรู้สึกโล่งใจได้แน่หลังจากผ่านมาหลายปี

เธอจึงรีบถามขึ้นว่า “พี่ชาร์ลีคะ ทำไมฉันถึงบอกคนอื่นไม่ได้ว่าฉันเจอพี่”

ชาร์ลีถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม ตอนนี้ก็ผ่านมากว่าสิบปีแล้ว อย่างน้อยที่สุด ฉันก็มีชีวิตที่สงบสุขเมาในโอลรัส ฮิลล์ตอนนี้ ดังนั้นตอนนี้ฉันไม่อยากไปยั่วยุใครในอีสต์คลิฟฟ์"

ควินน์ตอบอย่างมีอารมณ์ว่า “พี่ชาร์ลีคะ พี่เป็นนายน้อยของตระกูลเวดนะคะ! ทำไมพี่ถึงเลือกที่จะอยู่ในโอลรัส ฮิลล์ล่ะ? ถ้าพี่เลือกกลับไปที่อีสต์คลิฟฟ์ พี่ก็จะได้รับมรดกอย่างน้อย ๆ ก็ยี่สิบถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์จากทรัพย์สินของตระกูลเวดที่มีมูลค่าถึงนับล้านล้านดอลลาร์ไม่ใช่เหรอคะ?”

ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “ตอนนี้ฉันไม่ได้ขัดสนอะไร แล้วฉันก็ไม่ค่อยสนใจเรื่องทรัพย์สินหรือมรดกของตระกูลเวดมากนัก ฉันแค่อยากมีชีวิตที่มั่นคงและสงบสุขอยู่ในโอลรัส ฮิลล์กับภรรยา”

“ภรรยา?!” ควินน์อุทานออกมา “พี่ชาร์ลี… แต่งงานแล้วเหรอคะ?”

“ใช่” ชาร์ลีตอบเรียบ ๆ “เราสองคนแต่งงานกันมานานกว่าสามปีแล้วล่ะ…”

ควินน์ตกตะลึงแล้วโพล่งออกมาว่า “พี่ชาร์ลี! ลืมไปแล้วเหรอคะว่าพี่มีสัญญาแต่งงาน?!”