กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1378

ในขณะที่เธอพูดถึงเรื่องนี้ ควินน์ก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

ชาร์ลีรีบยื่นกระดาษทิชชูให้เธอพร้อมกับปลอบโยนเธอเบา ๆ “หยุดร้องร้องไห้ นานา หลายสิ่งหลายอย่างมันไม่ง่ายเหมือนตอนที่เราเล่นสร้างบ้านกันตอนเด็ก ๆ หรอกนะ ฉันต้องยอมรับว่า ฉันเองละเลยในเรื่องนี้ไป ฉันคิดว่าเธอก็เป็นเหมือนฉัน และเนื่องจากเรื่องนี้เกิดขึ้นในตอนที่เรายังเด็ก ฉันเลยนึกว่าเธอคงไม่ได้จริงจังอะไรกับเรื่องนี้ แต่ฉันไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าเธอกับลุงโกลดิ้งจะตามหาฉันมานานหลายปีแล้ว”

ควินน์ตอบอย่างโกรธเคืองว่า “เล่นสร้างบ้านเหรอ? ไม่ได้จริงจังเหรอ? พี่รู้ไหมว่าพ่อของฉันได้สัญญากับคุณลุงคุณป้าไว้ในตอนนั้น”

“นอกจากนี้พี่ยังอาศัยอยู่ในอีสต์คลิฟฟ์เป็นเวลาแปดปี ดังนั้นพี่ก็น่าจะรู้นะว่าเหล่าตระกูลร่ำรวยและมีอำนาจในอีสต์คลิฟฟ์นั้น ไม่ชอบให้ลูกหลานเข้ามาอยู่ในวงการบันเทิง พวกเขาจะไม่ยอมให้ลูกหลานแต่งงานกับดาราสาวในวงการบันเทิงเด็ดขาด เพราะในสายตาของพวกเขา ไม่ว่าคนดังในวงการบันเทิงจะโด่งดังขนาดไหน พวกเขาก็เป็นแค่นักแสดงที่มีอาชีพต่ำต้อย!”

“แต่พี่รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงอยากเข้ามาอยู่ในวงการบันเทิง?”

ชาร์ลีส่ายหัวก่อนจะถามโดยไม่รู้ตัวว่า “ทำไมล่ะ?”

“ก็เพราะฉันต้องการตามหาพี่! ฉันอยากให้ตัวเองกลายเป็นดาราดังที่ใคร ๆ ในประเทศนี้ หรือแม้แต่ชาวออสเกียนที่อยู่ทั่วทุกมุมโลกต่างคอยติดตามและชื่นชม! เพื่อที่พี่จะได้เห็นฉัน จำฉันได้ และตามหาฉันในที่สุด…”

ชาร์ลีตอบอย่างเคอะเขินว่า “เธอดูเปลี่ยนไปจากตอนเป็นเด็กไม่น้อยเลย ถ้าเธอไม่บอกชื่อเล่น ฉันก็ไม่มีทางจำเธอได้เลย”

ควินน์ถามเขาอีกว่า “พี่ไม่ได้ดูตอนที่ฉันให้สัมภาษณ์บ้างเหรอคะ? ทุกครั้งที่ฉันให้สัมภาษณ์ฉันจะบอกกับสื่อและนักข่าวว่าชื่อเล่นของฉันคือ ‘นานา โกลดิ้ง’ แล้วยังจงใจบอกเหตุผลที่ฉันไม่มีแฟนด้วยว่า เป็นเพราะฉันยังคงตามหาหนึ่งเดียวในใจคนนั้นที่รู้จักกันตั้งแต่เด็ก ๆ เรื่องนี้ถูกโพสท์ไว้บนอินเทอร์เน็ตหลายครั้ง พี่ไม่เคยเห็นเลยสักครั้งเหรอคะ?”

ชาร์ลียิ้มอย่างช่วยอะไรไม่ได้ในขณะที่พูดว่า “ฉ้นเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจข่าวสารอะไรในวงการบันเทิงน่ะ แล้วฉันก็ไม่ได้วิ่งตามดาราคนไหนด้วย ฉันก็เลยไม่เคยเห็นมาก่อน”

ควินน์เบะปากด้วยความโกรธในขณะที่ถามว่า “ถ้าอย่างนั้นทำไมพี่ถึงขอให้ฉันมาโฆษณายาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาให้ล่ะ?”

ชาร์ลียักไหล่ในขณะที่พูดว่า “ฉันไม่ได้เป็นตัดสินใจในเรื่องนี้ เลียมเป็นคนตัดสินใจ เขาบอกฉันว่าเธอเป็นดาราชั้นแนวหน้าที่โด่งดังมากที่สุด เขาก็เลยอยากให้เธอมาโฆษณายาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาให้ "

ควินน์รู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองอย่างมาก หลังจากนั้นเธอก็ร้องไห้ด้วยความโกรธพร้อมกับพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นความพยายามตลอดหลายปีของฉันก็ไร้ผลน่ะสิ?! ฉันพูดเรื่องนี้หลายครั้งหลายครั้งต่อผู้คนทั่วทั้งประเทศ แต่พี่ไม่เคยเห็นเลยสักครั้งเดียว!”

ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น ควินน์ปาดน้ำตาออกจากใบหน้าพร้อมกับพูดด้วยเสียงสะอึกสะอื้น “ในขณะที่ฉันนั่งคิดคำนึงอยู่บนเครื่องบินในปีนี้ ฉันยังคิดจะรอพี่จนถึงอายุสามสิบห้าหรือแม้แต่สี่สิบเลยด้วยซ้ำ เพราะไม่ว่ายังไง ผู้คนในวงการบันเทิงจะไม่แต่งงานจนกว่าจะมีอายุมากแล้ว ฉันจึงไม่มีคนที่ไม่รู้เรื่องไม่รู้ราวมายุให้แต่งงานเร็วขึ้น แต่ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าพี่จะเป็นไร้จิตสำนึกแบบนี้! พี่ไม่เพียงแต่จำฉันไม่ได้ แต่พี่ยังผิดสัญญาแล้วไปแต่งงานกับผู้หญิงอื่นด้วย!”

เป็นเวลาหลายปีที่ควินน์คอยจดจำสัญญาการแต่งงานของเธอกับชาร์ลีไว้ในใจอยู่เสมอมา

นี่ไม่ใช่เพราะความเสน่หาตามธรรมชาติที่เธอรู้สึกกับชาร์ลีตั้งแต่เด็ก ๆ หรือไม่ใช่เพราะเธอชอบติดสอยห้อยตามเขาไปทุกที่

แต่เป็นอะไรที่มากกว่านั้น เพราะพ่อของเธอตามหาชาร์ลีตลอดหลายปีที่ผ่านมา ดังนั้นเธอจึงไม่เคยลืมชาร์ลีเลย

เป็นเวลาหลายปีแล้วที่เธอเฝ้ารอคอยที่จะได้พบกับชาร์ลี

นอกจากนี้ตลอดหลายปีที่ผ่านมาพ่อของควินน์ก็ยังคอยย้ำเตือนอยู่เสมอว่า อย่าลืมว่าเธอมีสัญญาแต่งงานอยู่

หลังจากเธอมีอายุครบยี่สิบปี พ่อก็บอกเธอบ่อย ๆ ว่าเธอจะต้องแต่งงานกับชาร์ลีทันทีที่พบเขา เพราะนี่คือคำสัญญาที่เขาให้ไว้กับเพื่อนที่เป็นทั้งผู้มีพระคุณและรักกันฉันพี่น้องเมื่อหลายปีก่อน

ควินน์ยอมรับข้อตกลงนี้โดยไม่มีเงื่อนไข เธอรู้สึกอยู่เสมอว่า เธอจะต้องตามหาเขาให้เจอ แล้วในที่สุดเธอก็พบเขาหลังจากผ่านไปหลายปี แต่เธอไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะแต่งงานแล้ว!