กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1378

ในขณะที่เธอพูดถึงเรื่องนี้ ควินน์ก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

ชาร์ลีรีบยื่นกระดาษทิชชูให้เธอพร้อมกับปลอบโยนเธอเบา ๆ “หยุดร้องร้องไห้ นานา หลายสิ่งหลายอย่างมันไม่ง่ายเหมือนตอนที่เราเล่นสร้างบ้านกันตอนเด็ก ๆ หรอกนะ ฉันต้องยอมรับว่า ฉันเองละเลยในเรื่องนี้ไป ฉันคิดว่าเธอก็เป็นเหมือนฉัน และเนื่องจากเรื่องนี้เกิดขึ้นในตอนที่เรายังเด็ก ฉันเลยนึกว่าเธอคงไม่ได้จริงจังอะไรกับเรื่องนี้ แต่ฉันไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าเธอกับลุงโกลดิ้งจะตามหาฉันมานานหลายปีแล้ว”

ควินน์ตอบอย่างโกรธเคืองว่า “เล่นสร้างบ้านเหรอ? ไม่ได้จริงจังเหรอ? พี่รู้ไหมว่าพ่อของฉันได้สัญญากับคุณลุงคุณป้าไว้ในตอนนั้น”

“นอกจากนี้พี่ยังอาศัยอยู่ในอีสต์คลิฟฟ์เป็นเวลาแปดปี ดังนั้นพี่ก็น่าจะรู้นะว่าเหล่าตระกูลร่ำรวยและมีอำนาจในอีสต์คลิฟฟ์นั้น ไม่ชอบให้ลูกหลานเข้ามาอยู่ในวงการบันเทิง พวกเขาจะไม่ยอมให้ลูกหลานแต่งงานกับดาราสาวในวงการบันเทิงเด็ดขาด เพราะในสายตาของพวกเขา ไม่ว่าคนดังในวงการบันเทิงจะโด่งดังขนาดไหน พวกเขาก็เป็นแค่นักแสดงที่มีอาชีพต่ำต้อย!”

“แต่พี่รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงอยากเข้ามาอยู่ในวงการบันเทิง?”

ชาร์ลีส่ายหัวก่อนจะถามโดยไม่รู้ตัวว่า “ทำไมล่ะ?”

“ก็เพราะฉันต้องการตามหาพี่! ฉันอยากให้ตัวเองกลายเป็นดาราดังที่ใคร ๆ ในประเทศนี้ หรือแม้แต่ชาวออสเกียนที่อยู่ทั่วทุกมุมโลกต่างคอยติดตามและชื่นชม! เพื่อที่พี่จะได้เห็นฉัน จำฉันได้ และตามหาฉันในที่สุด…”

ชาร์ลีตอบอย่างเคอะเขินว่า “เธอดูเปลี่ยนไปจากตอนเป็นเด็กไม่น้อยเลย ถ้าเธอไม่บอกชื่อเล่น ฉันก็ไม่มีทางจำเธอได้เลย”

ควินน์ถามเขาอีกว่า “พี่ไม่ได้ดูตอนที่ฉันให้สัมภาษณ์บ้างเหรอคะ? ทุกครั้งที่ฉันให้สัมภาษณ์ฉันจะบอกกับสื่อและนักข่าวว่าชื่อเล่นของฉันคือ ‘นานา โกลดิ้ง’ แล้วยังจงใจบอกเหตุผลที่ฉันไม่มีแฟนด้วยว่า เป็นเพราะฉันยังคงตามหาหนึ่งเดียวในใจคนนั้นที่รู้จักกันตั้งแต่เด็ก ๆ เรื่องนี้ถูกโพสท์ไว้บนอินเทอร์เน็ตหลายครั้ง พี่ไม่เคยเห็นเลยสักครั้งเหรอคะ?”

ชาร์ลียิ้มอย่างช่วยอะไรไม่ได้ในขณะที่พูดว่า “ฉ้นเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจข่าวสารอะไรในวงการบันเทิงน่ะ แล้วฉันก็ไม่ได้วิ่งตามดาราคนไหนด้วย ฉันก็เลยไม่เคยเห็นมาก่อน”