กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1386

”ใช่ค่ะ!” คุณนายลูอิสพยักหน้าก่อนจะร้องไห้แล้วพูดว่า “ในตอนนั้นฉันไม่ได้ประจำอยู่ที่โอลรัส ฮิลล์ แต่ถูกจัดให้ทำงานอยู่ที่ราเวนตันแทน มีอยู่คืนหนึ่งคุณธอมป์สันซึ่งเป็นพ่อบ้านของตระกูลเวด ได้ส่งคนมารับตัวฉันจากราเวนตันเพื่อไปที่โอลรัส ฮิลล์เป็นการด่วน หลังจากนั้นเขาก็จัดการให้ฉันกับคนอื่น ๆ จากตระกูลเวดเข้ามาดูแลสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่นี่ หลังจากนั้นสองสามวันเราก็นำสมาชิกของตระกูลเวดมาทำงานแทนพนักงานในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าทั้งหมด ฉันพบคุณภายใต้คำสั่งของคุณธอมป์สัน แล้วพาคุณมาที่นี่…”

ชาร์ลีตกใจหนักมาก!

นี่เป็นสิ่งเดียวที่เขาได้ยินมาตั้งแต่เด็กที่ทำให้เขาไม่ยอมเชื่อหูตัวเองเลย!

เขาเข้ามาอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้ตอนอายุแปดขวบ และอาศัยอยู่ที่นี่มาเป็นเวลาสิบปี แต่เขาเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่า… พนักงานทั้งหมดของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้เป็นคนที่มาจากตระกูลเวดเหรอ?!

เป็นไปได้ไหมว่าเขาใช้เวลาในช่วงวัยเด็กและช่วงวัยรุ่นอยู่ภายใต้การดูแลของตระกูลเวดโดยไม่รู้ตัว?!

เขาไม่สามารถยอมรับความจริงในเรื่องนี้ได้

แต่อย่างไรก็ตาม เขารู้ดีว่าคุณนายลูอิสจะไม่มีวันโกหกเขา!

นี่คืออะไร…

เขาระงับความโกรธเอาไว้ในขณะที่ถามเธอว่า “คุณลูอิส ผมอยากจะรู้ว่าทำไมพวกคุณทุกคนถึงทนรับความเจ็บปวด และใช้ความพยายามอย่างมากมายเพื่อสิ่งนี้? แล้วทำไมพวกคุณถึงทำทุกวิถีทางในการที่จะปกปิดข้อมูลของผมไว้? พวกคุณมีเจตนาอะไรกันแน่?”

คุณนายลูอิสร้องไห้ในขณะที่พูดว่า “นายน้อยคะ! การตายของพ่อแม่คุณในตอนนั้นไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นแผนการของใครบางคนที่ต้องการสังหารพวกคุณทั้งสามคน!”

“อะไรนะ?!” ชาร์ลีโพล่งออกมา “พ่อแม่ของผมถูกฆ่าตายอย่างนั้นเหรอ?!”