กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1394

ในขณะที่เขายังรู้สึกกระอักกระอ่วนใจอยู่เล็กน้อย ควินน์ก็จ้องมองเขาด้วยความโกรธก่อนจะโพล่งออกมาว่า “ไอแซค คาเมรอน! คุณรู้ใช่ไหมว่าพี่ชาร์ลีอยู่ที่โอลรัส ฮิลล์?”

“ห๊ะ? เอ่อ… นี่…” ไอแซคไม่รู้จะตอบคำถามที่ควินน์ถามขึ้นกะทันหันอย่างไรดี เขาจึงทำได้เพียงพูดตะกุกตะกัก และส่งเสียงพึมพำโดยไม่ได้ให้เหตุผลใด ๆ เลย

ควินน์กัดฟันสีขาวจั๊วะของเธออย่างโกรธเกรี้ยวในขณะที่พูดว่า “คุณเป็นคนที่ไว้ใจไม่ได้เลยจริง ๆ ! ฉันเคยถามคุณถึงที่อยู่ของพี่ชาร์ลีหลายครั้งแล้ว แต่คุณไม่เคยบอกความจริงกับฉันเลยสักครั้งเดียว!”

ไอแซคตอบอย่างเขินอายเล็กน้อย “คุณโกลดิ้งครับ อย่าเข้าใจผมผิดนะครับ ผมรู้ว่านายน้อยอยู่ที่โอลรัส ฮิลล์เมื่อไม่นานมานี้เหมือนกันครับ ผมอยู่ที่โอลรัส ฮิลล์ในนามของตระกูลเวดมานานแล้ว แต่ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลยครับ”

โดโรธีถามด้วยความประหลาดใจ “อะไรกันเนี่ย?! ควินน์ อย่าบอกนะว่าชาร์ลี เวดคนนี้คือพี่ชาร์ลีที่เธอตามหามาตลอด?”

ควินน์พยักหน้าในขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ใช่แล้ว! ผู้ชายแย่ ๆ คนนี้แหละที่ทำให้ฉันต้องตามหาเขาอย่างยากลำบาก!”

โดโรธีถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ “โอ้! เยี่ยมไปเลย! ในที่สุดเธอก็พบเขาเสียที แล้วจะแต่งงานกันเร็ว ๆ นี้เลยไหมคะ? ฉันจำได้ว่าเธอเคยพูดเอาไว้ว่า เธอจะออกจากวงการบันเทิงเพื่อแต่งงานและมีลูกกับเขาทันทีที่เธอพบพี่ชาร์ลี”

ควินน์เริ่มหน้าแดงทันทีก่อนจะพูดอย่างอาย ๆ ว่า “ฉัน… ฉันก็อยากจะทำอย่างนั้นอยู่เหมือนกัน… แต่… แต่ผู้ชายคนนั้นแต่งงานแล้ว…”

“บ้าชะมัด!” โดโรธีระเบิดอารมณ์ออกมาทันทีในขณะที่โพล่งออกมาว่า “เกิดอะไรขึ้นกับคนงี่เง่าที่มีนามสกุลเวดคนนี้นะ? เขาไม่รู้หรือไงว่ามีสัญญาแต่งงานอยู่น่ะ? เขาไม่รู้หรอกหรือว่ามีคู่หมั้นสาวสวยได้เฝ้ารอและตามหาเขามาตลอด? ใครทำให้เขากล้าแต่งงานกับผู้หญิงอื่นกันเนี่ย? คอยดูนะ! ฉันจะชี้หน้าด่าเขาให้ดู! เขาเป็นคนโลเลแบบนี้ได้ยังไงกัน!”

เลียมและไอแซคทำได้เพียงสบตากัน และทั้งคู่มีสีหน้าที่ดูกระอักกระอ่วนใจเป็นอย่างมาก

เลียมเพิ่งรู้ว่าควินน์กับปรมาจารย์เวดมีความสัมพันธ์กันอย่างไรเอาในเวลานี้ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกตกใจมากเป็นธรรมดา

ในตอนนี้นี่เองที่ควินน์พูดว่า “โดโรธี ฉันสัญญากับพี่ชาร์ลีแล้วว่าจะไม่เปิดเผยเรื่องความสัมพันธ์ของฉันกับเขาในระหว่างทานอาหารค่ำด้วยกันในตอนที่ภรรยาของเขามาถึง ฉะนั้นอย่าพูดจาเหลวไหลอะไรในตอนนั้นล่ะ”

“ฉันจะทำแบบนั้นได้ยังไงกัน?!” โดโรธีตอบอย่างขุ่นเคือง “เราควรฉวยโอกาสนี้เปิดเผยเรื่องราวพวกนี้ต่อหน้าภรรยาของไอ้คนนิสัยไม่ดีนั่น เพราะเธอกำลังมาที่นี่เหมือนกัน เราควรทำให้แน่ใจว่าภรรยาของเขาก็รู้เรื่องนี้ด้วย เธอจะได้ถอนตัวและล่าถอยออกมาโดยสมัครใจ เพราะไม่ว่าจะยังไง ฉันก็ไม่เชื่อว่าจะมีผู้หญิงคนไหนบนโลกใบนี้ที่จะกล้าแย่งสามีจากควินน์ โกลดิ้ง!”

“อย่านะ เธอทำอย่างนั้นไม่ได้!” ควินน์ตอบอย่างเคร่งเครียด “ฉันสัญญากับพี่ชาร์ลีในเรื่องนี้ไปแล้ว ถ้าเธอกล้าทำให้ฉันต้องผิดคำสัญญากับเขา ฉันจะต้องชดใช้ในการกระทำของเธออย่างแน่นอน!”

โดโรธีโพล่งออกมาว่า “ควินน์ นี่เธอโง่หรือไง? การทานอาหารค่ำในคืนนี้นับเป็นโอกาสอันดีที่จะขับไล่คู่ควงคนเดิมของเขาออกไป! เธอต้องไม่ลืมใช้โอกาสทองนี้ให้เป็นประโยชน์ ไม่อย่างนั้น เธอจะต้องเสียใจในภายหลังแน่!”

“อย่าทำอย่างนั้นนะ!” ควินน์บอกอย่างจริงจัง “ฉันเป็นคนรักษาคำพูดและคำสัญญาของฉันเสมอ ฉะนั้นอย่างสร้างปัญหาให้กับฉันเด็ดขาด”

“ก็ได้ ๆ” โดโรธีตอบอย่างช่วยไม่ได้ “ในเมื่อเธอตัดสินใจในเรื่องนี้แล้ว ก็อย่าเสียใจในภายหลังล่ะ”

ในเวลานี้ชาร์ลีและแคลร์ก็มาถึงยังบริเวณนอกห้องแล้ว

ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้อง แคลร์ก็ยังถามชาร์ลีว่า “แขกพิเศษที่ฉันกำลังมาพบนี่คือใครกันคะ? ทำไมคุณถึงทำลึกลับจัง?”

ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “ไม่ต้องห่วงครับ คนคนนี้เป็นคนที่คุณอยากจะเจออย่างแน่นอน”

“คนที่ฉันอยากเจอมากเหรอ?” แคลร์ขมวดคิ้วเล็กน้อยในขณะที่พูดว่า “ฉันนึกไม่ออกจริง ๆ ว่าตอนนี้ฉันอยากจะเจอใคร”

ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “เดี๋ยวคุณก้าวเข้าไปในห้องนี้แล้วคุณก็จะรู้เอง”

หลังจากนั้นชาร์ลีก็เคาะประตูเบา ๆ ก่อนที่ผลักประตูให้เปิดออก

ในเวลานี้นี่เองที่แคลร์เหลือบไปเห็นควินน์ ซึ่งกำลังนั่งหันหน้ามาทางประตูอยู่ในห้องที่แสนหรูหรานั้นอยู่พอดี เธอตะลึงงันจนพูดอะไรไม่ออก!

“โอ้พระเจ้า! นั่นควินน์ โกลดิ้งใช่ไหม? นั่นควินน์ โกลดิ้งจริง ๆ เหรอคะ?”