กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1400

ไม่! ฉันไม่ไป!” คาสึกิไม่สามารถขยับร่างกายได้ แต่เขายังสามารถขยับศีรษะได้เล็กน้อย

เขาพูดด้วยเสียงแหบแห้งในเวลานี้ว่า “ไม่มีแพทย์คนไหนรักษาอาการบาดเจ็บให้ฉันได้ ถึงกลับญี่ปุ่นไปฉันก็จะไม่ดีไปกว่านี้หรอก เมื่อเทียบกับตอนที่ฉันอยู่ที่นี่ ในฐานะที่ผมเป็นอาจารย์ของคุณ ผมจะปล่อยให้คุณอยู่ที่นี่คนเดียวไม่ได้ ผมอยากจะอยู่กับคุณจนเสร็จสิ้นการแข่งขัน แล้วค่อยกลับญี่ปุ่นพร้อมกัน”

นานาโกะรีบพูดว่า “แต่อาจารย์คะ ฉันคงไม่สามารถคว้าตำแหน่งชนะเลิศในการแข่งขันครั้งนี้ได้ ฉันได้ดูคลิปวิดีโอการแข่งขันของออโรร่าหลังจบการแข่งขันในวันนี้แล้ว เธอแข็งแกร่งขึ้นมากและมีพละกำลังมากขึ้นกว่าเดิม ถ้าฉันต้องแข่งขันกับนักกีฬาที่มีความสามารถอย่างโจแอนนา ก็อาจต้องใช้เวลาต่อสู้กับเธอนาน ก่อนจะชนะเธอด้วยความยากลำบาก แต่เมื่อออโรร่าเผชิญหน้ากับโจแอนนานั้น ออโรร่าก็เอาชนะเธอได้แบบรวดเดียวจบ ความแข็งแกร่งแบบนั้นเกินขีดความสามารถของฉันไปมาก…”

คาสึกิถอนหายใจในขณะที่กล่าวว่า “ผมก็ดูการถ่ายทอดสดการแข่งขันของออโรร่า บนเครือข่ายอินเทอร์เน็ตทางโทรศัพท์ของประเทศออสเกียจากโรงพยาบาลด้วยเหมือนกัน ความแข็งแกร่งทางร่างกายในปัจจุบันของเธอช่างน่าประทับใจจริง ๆ เธอแข็งแกร่งกว่าที่เคยเห็นในช่วงการแข่งขันรอบที่แล้ว! ผมนึกไม่ออกจริง ๆ ว่าจะมีใครที่สามารถพัฒนาจนก้าวหน้าอย่างมากภายในระเวลาสั้น ๆ แบบนั้นได้! ผมไม่เข้าใจจริง ๆ!”

นานาโกะตอบอย่างเคร่งเครียดว่า “ฉันคิดว่าเรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับชาร์ลีซึ่งเป็นโค้ชของเธอเอง ชาร์ลีเพิ่งเป็นโค้ชให้เธอในการแข่งขันรอบที่แล้วเองนะคะ”

เมื่อคาสึกินึกถึงชาร์ลี เขาก็อดคร่ำครวญขึ้นมาไม่ได้ว่า “ชาร์ลีคนนี้คือปรมาจารย์ระดับสุดยอดตัวจริงในโลกของศิลปะการต่อสู้! ดูเหมือนว่าเขาเป็นหนึ่งในสาวกในตำนานการต่อสู้ของชาวออสเกียนที่ฝึกฝนการควบคุมพลังลมปราณภายใน! ผมเคยคิดว่านั่นเป็นเพียงเรื่องโกหก แต่ในที่สุดผมก็ได้สติและเข้าใจได้ในวันนี้!”

จิโร่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กล่าวว่า “ผมได้ศึกษาตำราแพทย์และคัมภีร์โบราณของชาวออสเกียนมาบ้างแล้ว คัมภีร์ที่เก่าแก่ที่สุดเล่มหนึ่งในออสเกีย มีคำอธิบายของพลังลมปราณภายใน นอกจากนี้ยังมีบทความพิเศษในคัมภีร์เกี่ยวกับการใช้พลังลมปราณภายในร่างกาย คัมภีร์เล่มนี้ทำให้เรารู้ว่า ชาวออสเกียนได้ฝึกฝนการใช้พลังลมปราณภายในมาตั้งแต่หลายพันปีก่อนแล้ว”

คาสึกิตอบด้วยสีหน้าที่ดูลุ่มหลง “แน่นอนว่าผมไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าจะมีการใช้พลังลมปราณภายในอยู่บนโลกใบนี้จริง ๆ ถ้าผมรู้ก่อนหน้านี้สักสิบหรือยี่สิบปี ผมก็คงมาควานหาอาจารย์และปรมาจารย์ดัง ๆ ในออสเกียเพื่อที่จะได้ฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกศิษย์ แล้วเรียกพวกเขาว่าอาจารย์ และตั้งใจเรียนทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับลมปราณภายใน…”

ในขณะที่เขาพูดอยู่นั้น คาสึกิก็ถอนหายใจก่อนจะพูดต่อว่า “น่าเสียดายที่ผมมาค้นพบเรื่องแบบนี้ช้าไป…”

“ชาร์ลีทำให้ผมรู้ว่า แม้ตอนที่ผมยังฝึกฝนศิลปะการต่อสู้อยู่นั้น ผมไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่ามด! ในฐานะที่คุณเป็นลูกศิษย์ของผม คุณอาจยังไม่ได้เก่งกาจอะไรเมื่อเทียบกับผม นี่เป็นข้อพิสูจน์ได้ว่าคุณก็เหมือนผมนั่นแหละ คุณไม่ผิดอะไรกับมดในโลกของศิลปะการต่อสู้เลย!”

ในขณะที่พูดถึงเรื่องนี้ คาสึกิก็มองนานาโกะด้วยดวงตาที่แข็งกร้าว แล้วถามอย่างตื่นเต้นว่า “นานาโกะ คุณหมกมุ่นอยู่กับศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวมาเกือบยี่สิบปีแล้ว คุณแน่ใจหรือว่าคุณจะยอมเป็นแค่มดอยู่ในโลกแห่งการต่อสู้นี้?”

เมื่อนานาโกะได้ยินเช่นนี้ เธอก็กัดริมฝีปากล่างของตัวเอง แล้วพูดเน้นคำต่อคำว่า “อาจารย์คะ ฉันจะไม่ยอมเป็นแค่มดหรอกค่ะ!”

คาสึกิขึ้นเสียงทันทีว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ควรไปขอร้องชาร์ลีให้เป็นผู้ให้คำปรึกษาของคุณ! ไปขอร้องให้เขาสอนศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวที่แท้จริงให้คุณ! นี่เป็นทางเดียวที่จะทำให้คุณมีโอกาสเติบโตเป็นนักต่อสู้ที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง ไม่อย่างนั้นผมก็ขอแนะนำให้คุณยอมแพ้ และลืมเรื่องศิลปะการต่อสู้ไปซะ! เพราะสิ่งที่เรียกว่าศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวที่เรากำลังไขว่คว้ากันอยู่นั้น มันก็ไม่ผิดอะไรกับกองขยะเมื่อเทียบกับชาร์ลี!”