กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1408

นานาโกะถามด้วยสีหน้างุนงงว่า “โคบายาชิซัง คุณมีปัญหาอะไรกับดร.ซิมมอนส์หรือเปล่าคะ?”

“โอ้! เปล่าครับ เปล่า” จิโร่รีบโบกไม้โบกมือแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ผมไม่เคยพบดร.ซิมมอนส์มาก่อนครับ แต่ขอพูดตามตรงนะครับ ก่อนที่พี่ชายของผมจะเสียชีวิต เขาเคยสร้างความไม่พอใจให้กับคุณหมอ ผมก็เลยเกรงว่าเขาจะยังโกรธแค้นครอบครัวของเราอยู่ เพื่อไม่ให้เป็นการกระทบต่อการตัดสินใจของเขา ตอนที่คุณขอร้องให้เขาช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของคุณยามาโมโตะ คุณไม่เอ่ยชื่อของผมจะดีกว่า เรียกผมว่าคุณทานากะก็ได้ครับ”

“ก็ได้ค่ะ” นานาโกะพยักหน้า เธอเดินนำเข้าไป เคาะประตูแล้วถามว่า “ขอโทษนะคะ ดร.ซิมมอนส์อยู่ไหมคะ?”

พนักงานประหลาดใจที่เห็นหญิงแสนสวยและสง่างามยืนอยู่ที่ประตู เขาพูดอย่างสุภาพว่า “สวัสดีครับ ขอโทษด้วยที่ตอนนี้คลินิกปิดแล้ว ดร.ซิมมอนส์จะไม่ตรวจคนไข้แล้วในวันนี้ กรุณากลับมาใหม่ในวันพรุ่งนี้นะครับ”

นานาโกะรีบพูดว่า “ช่วยบอกดร.ซิมมอนส์ให้หน่อยนะคะว่า มีคนไข้ต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน ถ้าเขายินดีที่จะไปตรวจคนไข้และสามารถรักษาเขาได้ ฉันยินดีจะเสนอเงิน 10 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ เป็นค่าปรึกษา!”

ไซล่าที่กำลังเก็บกวาดบริเวณเคาน์เตอร์อยู่ ได้ยินการพูดคุยนั้น จึงพูดขึ้นทันทีว่า “ขอโทษนะ ปู่ของฉันไม่ได้รักษาใครเพื่อหวังเงิน ถ้าคุณคิดว่าคุณสามารถจ้างเขาได้ด้วยการเอาเงินมาฟาดหัว ฉันต้องขอโทษด้วยค่ะ คุณมาผิดที่แล้ว กรุณาออกไปเถอะค่ะ”

นานาโกะรีบขอโทษขอโพยทันที “ขอโทษด้วยค่ะ! ฉันไม่ได้ตั้งใจ! ฉันแค่อยากจะแสดงความจริงใจเท่านั้นเอง! เส้นลมปราณในร่างกายอาจารย์ของฉันถูกตัดขาดจนหมด และตอนนี้เขากลายเป็นอัมพาต ฉันได้ยินมาว่าดร.ซิมมอนส์รักษาผู้ป่วยอัมพาตท่อนล่างได้ ฉันจึงมาขอร้องให้คุณหมอได้โปรดไปช่วยชีวิตอาจารย์ของฉันหน่อยค่ะ!”

“เส้นลมปราณถูกตัดขาดหมด?!” ไซล่ามองดูนานาโกะด้วยความตกตะลึงแล้วพูดว่า “คุณแน่ใจเหรอคะว่าอาจารย์ของคุณเป็นอัมพาตเพราะเส้นลมปราณขาด ไม่ใช่เป็นเพราะอาการอย่างอื่น?”

ไซล่าประหลาดใจกับข้อมูลนี้ เพราะแนวคิดของเส้นลมปราณนั้นเป็นสิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปส่วนใหญ่จะไม่รู้

พวกเขาเปิดรับเรื่องแนวคิดเส้นลมปราณมาจากนวนิยาย ภาพยนตร์ และละครกำลังภายใน ถ้าคุณถามพวกเขาในเรื่องนี้ ผู้คนส่วนใหญ่จะไม่เข้าใจถึงความหมายของคำว่าเส้นลมปราณด้วยซ้ำไป

ในตอนนี้นี่เองที่แอนโธนี่ก้าวออกมาจากห้องทำงาน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ก้องกังวาน “ฉันไม่เคยได้ยินว่ามีใครที่มีพลังอันเหลือเชื่อเช่นนี้มาก่อน อาจารย์ของคุณโกรธเคืองกับใครเหรอสาวน้อย?”

นานาโกะบอกว่า “ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ฉันรู้แค่ว่าเขามีนามสกุลเวด”

สีหน้าของแอนโธนี่ดูแข็งทื่อด้วยความประหลาดใจ “เวดเหรอ? ชายคนนี้ยังหนุ่มแน่น หล่อเหลา และโดดเด่นใช่ไหม? เขาฉายแววของมังกรที่แท้จริงอยู่ในท่าทีของเขาหรือเปล่า”

“คือว่า…” นานาโกะครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วพูดอย่างกระอักกระอ่วนใจ “อย่างอื่นฉันไม่รู้ แต่เขารูปหล่อจริง และยังหนุ่มแน่นด้วย ดูเหมือนจะมีอายุประมาณยี่สิบห้าหรือยี่สิบหกปีนี่แหละค่ะ”

ทันใดนั้นสีหน้าของแอนโธนี่ก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา แล้วทำเสียงไม่พอใจ "ฮะ! อะไรกัน! อาจารย์คุณสร้างความขุ่นเคืองให้กับปรมาจารย์เวด ส่งผลให้เส้นลมปราณทั่วร่างกายของเขาขาดสะบั้น แล้วคุณกล้าดียังไงมาขอให้ฉันไปรักษาอาจารย์ของคุณน่ะ!”