กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1414

นานาโกะรีบวางมือลงบนพื้นพร้อมกับก้มศีรษะลงแล้วพูดว่า “คุณเวดคะ ฉันขอโทษคุณและชาวออสเกียนทุกคนในนามของชาวญี่ปุ่นทุกคนที่เคยทำร้ายชาวออสเกียนในอดีต ฉันเสียใจค่ะ! ฉันจะพยายามหาทางชดใช้ในเรื่องติดค้างของชาวญี่ปุ่นนี้ไปตลอดชีวิตเลยค่ะ!”

ชาร์ลีโบกมือปฏิเสธ “ช่างมันเถอะ เรื่องติดค้างนี้ไม่มีวันชดใช้ได้หรอก แต่ผมต้องขอบคุณสำหรับความพยายามของคุณ”

จากนั้นเขาก็เอื้อมมือไปช่วยพยุงนานาโกะให้ลุกขึ้นแล้วพูดว่า “คุณยังต้องทำการแข่งขันอีกสองแมตช์ รีบกลับไปเตรียมตัวไว้ให้ดี ผมในฐานะที่เป็นโค้ชของออโรร่า รอคอยที่จะได้เห็นคุณสองคนพบกันในรอบชิงชนะเลิศ ดังนั้นคุณต้องทำผลงานให้ดีในรอบรองชนะเลิศครั้งต่อไป เพื่อจะได้เข้าสู่รอบชิงชนะเลิศกับออโรร่า”

นานาโกะพูดอย่างแน่วแน่ว่า “โปรดวางใจเถอะค่ะคุณเวด ฉันจะทำให้ดีที่สุด และเข้าไปพบกับออโรร่าในรอบชิงชนะเลิศให้ได้!”

“ดี” ชาร์ลีพยักหน้า “แล้วเจอกันในรอบชิงชนะเลิศ”

หลังจากนั้นชาร์ลีก็กลับไปที่รถบีเอ็มดับเบิ้ลยูของเขา แล้วขับเข้าไปในวิลล่าธอมป์สัน เฟิร์ส

ในขณะที่รถแล่นออกไปนั้น นานาโกะก็จ้องไปที่รถเป็นเวลานานจนลับสายตาไป เธอยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นเป็นเวลาเกือบสิบนาที

ในขณะนั้นเองที่เธอรู้สึกชื่นชมชาร์ลีอย่างมากอยู่ภายในใจลึก ๆ

ผู้ชายอย่างชาร์ลีเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้อย่างแท้จริง

เธอเปรียบเทียบอาจารย์ของเธอกับชาร์ลี

ถึงแม้ว่าอาจารย์ของเธอจะแข็งแกร่งและฟื้นตัวได้เร็ว แต่พละกำลังและนิสัยใจคอของเขายังด้อยกว่ามากเมื่อเทียบกับชาร์ลี

เขารีบลงจากรถแล้วถามว่า “คุณนานาโกะ คุณเจอชาร์ลีไหมครับ?”

นานาโกะพยักหน้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเหม่อลอย “เจอค่ะ…”

จิโร่ถามอีกว่า “เป็นยังไงบ้าง? เขาตกลงที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยคุณยามาโมโตะหรือเปล่า?”

นานาโกะส่ายหัวและพึมพำเบา ๆ ราวกับกำลังพูดกับตัวเอง “เปล่าค่ะ ฉันผิดเอง ฉันคิดมากไป ฉันไม่น่ายอมสละจิตวิญญาณของนักสู้ แล้วไปขอร้องให้เขาช่วยโค้ช… โค้ชของฉันเลย เขาเป็นนักสู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสม และนักสู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมจะมีความกล้าในการเผชิญหน้ากับชะตากรรมของตัวเอง…”

“ซึ่งฉัน… ที่ต้องการเป็นนักสู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสม ก็ต้องมีความกล้าในการเผชิญหน้ากับชะตากรรมของผู้อื่นด้วย…”