กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1413

คำพูดของชาร์ลีทำให้นานาโกะรู้ว่า เธอไม่เคยเป็นนักสู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมมาก่อนเลย

เธอเคยคว้าแชมป์โลก และได้รับการสวมมงกุฎให้เป็นหนึ่งในนักต่อสู้ระดับสูงสุดที่มีอายุน้อยที่สุดในโลก แต่เธอไม่เข้าใจหลักการขั้นพื้นฐานของศิลปะการต่อสู้เลย

เมื่อเห็นเธอร้องไห้อย่างหนักและตัวสั่นเทา ชาร์ลีก็อดที่จะถอนหายใจและพูดขึ้นไม่ได้ว่า “ผมขอโทษที่ใช้คำพูดที่รุนแรงเกินไป แต่ผมหวังว่าคุณคงจะเข้าใจแล้วนะว่า จิตวิญญาณของศิลปะการต่อสู้ที่แท้จริงนั้นคืออะไร!”

นานาโกะเงยหน้าขึ้น เธอจ้องมองชาร์ลีด้วยดวงตากลมโตสีแดงก่ำ จากนั้นเธอก็ย่อตัวคุกเข่าลงบนพื้น ในขณะที่พูดพร้อมกับร้องไห้ฟูมฟาย “กรุณาสอนสั่งฉันด้วยเถอะค่ะ ฉันพร้อมที่จะฟังคำแนะนำของคุณ!”

แทนที่จะช่วยพยุงตัวเธอให้ลุกขึ้น ชาร์ลีกลับพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “จิตวิญญาณของศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวไม่ใช่ความแข็งแกร่งทางร่างกาย แต่เป็นความแข็งแกร่งทางจิตใจ!”

“ถ้าคุณมีความแข็งแกร่งจากภายใน ต่อให้คุณกลายเป็นคนพิการ คุณก็จะยังคงมีจิตวิญญาณของศิลปะการต่อสู้อยู่ อาจารย์ของคุณคือตัวอย่างที่ดีที่สุด ถึงแม้เขาจะเป็นคนหัวแข็งและหยิ่งยโส แต่อย่างน้อยเขาก็สามารถยอมรับผลของความล้มเหลวได้ จากมุมมองนี้เขามีความแข็งแกร่งกว่าคุณมาก!”

นานาโกะตอบโต้ด้วยดวงตาที่มืดมนราวกับยามกลางคืน “อาจารย์ของฉันถึงขนาดจะฆ่าตัวตายด้วยการกัดลิ้นตัวเองในวันนี้ ฉันเชื่อว่าถ้าเขาขยับมือได้ เขาคงเลือกที่จะฆ่าตัวตัวด้วยวิธีฮาราคีรี…”

ชาร์ลีพยักหน้า “นี่พิสูจน์ให้เห็นว่า แม้ทางร่างกายเขาจะมีความอ่อนแอ แต่ภายในใจเขาแข็งแกร่งมาก ในแง่ของจิตวิญญาณของศิลปะการต่อสู้ เขาได้ดำเนินชีวิตได้สมกับมีชื่อเสียงในฐานะนักต่อสู้ แต่คุณ…”

ชาร์ลีหยุดมองเธอชั่วครู่ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ในเวลานี้คุณไม่เหมาะจะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้หรอก ผมขอแนะนำคุณนะว่าหลังการเสร็จสิ้นการแข่งขันครั้งนี้แล้ว ก็กลับไปญี่ปุ่นแล้วตั้งใจเรียนให้ดี หลังจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแล้ว ก็ค่อยพิจารณาสอบเข้าเรียนต่อในระดับปริญญาโท หรือแต่งงานเพื่อเริ่มต้นสร้างครอบครัวเลยก็ได้ โดยใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาทั่วไป”

นานาโกะโพล่งออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมกับดวงตาแดงก่ำ “แต่… แต่ฉันไม่อยากเลิกฝึกฝนศิลปะการต่อสู้เลยนี่คะ!”

ชาร์ลีพูดอย่างไม่แยแสว่า “ถ้าคุณไม่อยากยอมแพ้ คุณก็ต้องหาวิธีที่ทำให้จิตใจและจิตวิญญาณของคุณแข็งแกร่งขึ้น”

นานาโกะคาดคั้นว่า “คุณเวดคะ…ฉันจะแข็งแกร่งจากภายในได้อย่างไรคะ?”

ชาร์ลีบอกว่า “ง่ายมาก เริ่มจากเรื่องของอาจารย์คุณนี่แหละ การยอมรับชะตากรรมของเขาคือขั้นตอนแรกในการสร้างความแข็งแกร่งจากภายใน จากนั้นขั้นตอนที่สองก็จงมุ่งมั่นที่จะล้างแค้นให้เขา”

ชาร์ลีรีบตัดบทว่า “ไม่ได้”

“ทำไมล่ะคะ?” นานาโกะถามอย่างกระวนกระวายใจ “เป็นเพราะฉันไม่มีคุณสมบัติ หรือเพราะฉันเป็นคนญี่ปุ่นคะ?”

ชาร์ลีพูดอย่างตรงไปตรงมาโดยไม่สงวนท่าทีว่า “เหตุผลหลักคือ คุณเป็นคนญี่ปุ่น เป็นเวลาหลายพันปีมาแล้วที่ชาวออสเกียนได้สอนชาวญี่ปุ่นหลายสิ่งหลายอย่าง แต่ชาวญี่ปุ่นกลับไม่เห็นคุณค่า อันที่จริงพวกเขามองว่าเราเป็นศัตรู และถึงขั้นทำร้ายเราในทุกวิถีทางในช่วงสองร้อยถึงสามร้อยปีที่ผ่านมา ดังคำกล่าวที่ว่า ‘เมื่อตกหลุมพราง แล้วจึงเกิดปัญญา’ ผมจะไม่มีทางสอนศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวของชาวออสเกียนให้กับผู้หญิงชาวญี่ปุ่นเด็ดขาด”

นานาโกะรู้สึกพ่ายแพ้และสูญเสียอยู่ภายในใจทันที

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกละอายใจในความเป็นคนญี่ปุ่

***ฮาราคีรีคือ การคว้านท้องปลิดชีพตัวเองตามวิถีของซามูไร