กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1448

“พ่อเข้าใจ! พ่อเข้าใจ!” จาค็อบพยักหน้าอย่างตื่นเต้นในขณะที่พูดซ้ำ ๆ ว่า “พ่อจะไม่ใส่นาฬิกาเรือนนี้ที่บ้าน”

ถึงแม้ว่าชาร์ลีจะนั่งอยู่ข้าง ๆ โดยไม่พูดอะไรเลยมานาน เขาก็รู้สึกโล่งอกเล็กน้อยเมื่อได้ยินดังนี้

มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับพ่อตาของเขาในตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ จริง ๆ แล้วเหตุผลสำคัญที่ทำให้เขาต้องยอมกล้ำกลืนฝืนทนเอเลนมาตลอดหลายปีนั้น ก็เป็นเพราะแคลร์นั่นแหละ

ถ้าไม่ใช่เพราะลูกสาวของเขา เขาก็คงไม่ยอมทนอยู่ได้นานขนาดนั้นหรอก ดังนั้นจึงมองได้ว่าพ่อตาของเขาก็ไม่ได้เป็นคนไร้ประโยชน์ อย่างน้อย ๆ ความรักของพ่อที่มีต่อแคลร์ก็ถือว่ายิ่งใหญ่นัก

ยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่ตอนที่แคลร์ถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ จาค็อบก็ไม่เคยพูดถึงเลยสักครั้งว่าสาเหตุที่เขาต้องทนทุกข์กับเรื่องมากมายมาตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมานั้นก็เป็นเพราะแคลร์ เขาช่างคู่ควรกับคำกล่าวที่ว่า ความรักของพ่อนั้นช่างยิ่งใหญ่และเสียสละอย่างแท้จริง

***

เมื่อพวกเขากลับมาถึงธอมป์สัน เฟิร์ส ชาร์ลีกำลังจะขับรถเข้าไปในเขตวิลล่า แล้วจู่ ๆ เขาก็มองเห็นนานาโกะที่สวมแมสก์ปิดบังใบหน้ากำลังยืนอยู่ตรงประตูทางเข้าหมู่บ้าน

แม้ว่าแมสก์นั้นจะปิดบังใบหน้าของเธอเกือบหมด แต่ชาร์ลีก็ยังจำได้ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากนานาโกะ โดยดูจากรูปร่าง ทรงผม และการแสดงออกทางอารมณ์ของเธอ

เมื่อเห็นว่ารถของเขาใกล้เข้ามาแล้ว นากาโกะก็เดินเข้าไปใกล้ ๆ รถอีกสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัว แต่เธอหยุดอยู่กับที่เมื่อเห็นจาค็อบและแคลร์นั่งอยู่ในรถกับชาร์ลีด้วย

ชาร์ลีรู้ว่าเขาไม่สามารถหยุดรถเพื่อทักทายนานาโกะ และเพื่อถามว่าเธอมาหาเขาทำไม เนื่องจากพ่อตาและภรรยานั่งอยู่ในรถด้วย เขาจึงทำได้เพียงขับรถเข้าไปในเขตวิลล่า เขาคิดภายในใจว่าเดี๋ยวจะหาข้อแก้ตัวเพื่อออกมาดูว่าทำไมนานาโกะถึงตามหาเขา

พวกเขาเดินทางมาถึงธอมป์สัน เฟิร์สอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ชาร์ลีจะจอดรถ จาค็อบก็เตรียมเก็บนาฬิกาที่มาทิลด้ามอบให้เขาแล้ว

หลังจากชาร์ลีจอดรถเสร็จเรียบร้อย จาค็อบก็รีบเปิดประตูลงจากรถแล้วซ่อนนาฬิกาไว้ในรถบีเอ็มดับเบิ้ลยูของเขาเอง