กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1465

ในเวลานี้ออโรร่ารู้สึกรำคาญใจมากกับความเลินเล่อของตัวเอง!

เธอคิดแต่จะออกอาวุธโจมตีนานาโกะอย่างต่อเนื่อง แต่ลืมคิดไปว่านานาโกะมีความเชี่ยวชาญในศิลปะการต่อสู้และเธอก็ต่างจากคู่ต่อสู้คนอื่น ๆ ที่เคยพบพานมาเป็นอย่างมาก

ดังนั้นการกระหน่ำโจมตีแบบนี้ก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าใช้กับนานาโกะไม่ได้ แต่ยังทำให้เธอเพลี่ยงพล้ำกับการโจมตีอย่างกะทันหันของนานาโกะอีกด้วย

ในเวลานี้นานาโกะได้กระแทกกระดูกสะบ้าหัวเข่าของออโรร่าจากทางด้านข้างอย่างรวดเร็ว

นานาโกะรู้สึกราวกับว่าเธอได้ชกกับแผ่นเหล็กจนส่งเสียงดังปัง แล้วทั้งข้อมือก็รู้สึกชาไปหมด!

ส่วนออโรร่าก็รู้สึกว่าเธอต้องได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของนานาโกะอย่างแน่นอน แต่ไม่คาดคิดว่าจะแค่รู้สึกเจ็บที่หัวเข่าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ระดับความเจ็บปวดนี้อยู่ในระดับที่ยังรับไหว นอกเหนือจากความเจ็บปวดเพียงเล็กน้อยแล้ว การโจมตีของนานาโกะยังแทบจะไม่มีผลกระทบใด ๆ ต่อร่างกายของออโรร่าเลยด้วย

ออโรร่ารู้สึกแปลกใจอย่างมากอยู่ภายในใจ เธอคิดกับตัวเองว่า ‘หลังจากที่ปรมาจารย์เวดช่วยฉันดูดซึมประสิทธิภาพของยาวิเศษนั้นเข้าไป ฉันไม่เพียงแต่มีความแข็งแกร่งทางร่างกายมากขึ้นเท่านั้น ร่างกายของฉันยังทนทานและต้านทานการต่อสู้ได้ดีขึ้นมากด้วย!’

‘ฉันรู้ถึงความแข็งแกร่งและความสามารถของนานาโกะ ถ้าฉันยังเป็นคนเดิมอยู่ หัวเข่าของฉันคงได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการโจมตีของเธอไปแล้ว ฉันอาจได้รับบาดเจ็บถึงขั้นกระดูกแตกเป็นเสี่ยง ๆ เลยด้วยซ้ำ!’

แต่ในเวลานี้ดูเหมือนว่าหมัดของนานาโกะจะไม่ต่างจากกำปั้นของเด็กอายุสี่ห้าขวบที่กำลังรัวหมัดใส่เธอ

การโจมตีของเธอไม่ได้มีอันตรายร้ายแรงเลย!

นานาโกะก็รู้สึกตกใจมากเช่นกัน

เธอรู้แต่เพียงว่าออโรร่ามีความแข็งแกร่งมาก และเธอมีการโจมตีที่ทรงพลังและดุดันเป็นพิเศษ!