กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1477

ชาร์ลีทำตามที่สัญญาเอาไว้โดยโอนเงินสี่หมื่นดอลลาร์ให้เอเลนทันที

เนื่องจากชาร์ลีสามารถโอนเงินให้เธอได้อย่างทันทีทันใด เอเลนก็ยิ่งมั่นใจว่าลูกเขยของเธอไม่ได้ล้อเล่นถ้าเขาให้สัญญาต่าง ๆ กับเธอ!

ถ้าแคลร์ให้กำเนิดลูกได้ ชาร์ลีก็คงจะให้เงินเธอทันทีแบบไม่ลังเลอะไรเลย

ในขณะที่คิดถึงเรื่องนี้อยู่นั้น เอเลนก็ตัดสินใจว่า ‘ไม่ได้ล่ะ! ค่ำนี้ฉันต้องหาโอกาสดี ๆ คุยกับแคลร์สักหน่อย เธอก็ไม่ได้อายุน้อย ๆ แล้ว เธอกำลังพยายามทำอะไรอยู่กัรล่ะถ้าเธอไม่รีบมีลูกในเร็ววันนี้? ถ้าเธอมีลูกได้เร็วที่สุด เธอก็พร้อมจะมีลูกคนที่สองและสามได้เร็ว! ถ้าเธอรอจนอายุสามสิบก่อนแล้วค่อยมีลูกคนแรก เธอก็คงจะไม่พร้อมที่จะมีลูกคนที่สอง แล้วนับประสาอะไรกับลูกคนที่สามหรือสี่ล่ะ จริงไหม?”

‘แน่นอนว่าถ้าลูกสาวของฉันมีลูกได้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น เพราะนั่นจะทำให้ฉันหาเงินจากชาร์ลีได้มากขึ้น’

บ่ายวันนี้เอเลนได้ออกไปซื้อวัตถุดิบชั้นดีมากมายที่ซูเปอร์มาร์เก็ต

เธอซื้อปลาชั้นดี เนื้อวัวคุณภาพดี รวมทั้งซื้อปูสด ๆ ตัวใหญ่ ๆ ด้วย

เนื่องจากเธอสามารถใช้จ่ายเงินหนึ่งพันดอลลาร์เพื่อเตรียมอาหารทุกวัน เอเลนจึงไม่กล้ายักยอกเงินแม้แต่เหรียญเดียว

เธอรู้ว่าตอนนี้เธอจะต้องประพฤติตัวให้ดีเพื่อให้ชาร์ลีพออกพอใจกับความประพฤติของเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่ควรเสียโอกาสสำคัญไปกับสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้!

เมื่อแคลร์กลับมาถึงบ้านหลังเลิกงานในตอนค่ำ ๆ เธอตกใจมากเมื่อเห็นอาหารระดับพรีเมี่ยมมากมายหลายอย่างวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ

เธอไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าแม่ของเธอจะเต็มใจซื้อวัตถุดิบราคาแพงเช่นนี้ เธอเอาใจใส่และใช้ความพยายามอย่างมากในการเตรียมอาหาร

แม้แต่จาค็อบเองก็ยังตกใจ

แคลร์รู้สึกหมดหนทางมากจึงทำได้เพียงกล่าวว่า “แม่คะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้หรอกค่ะ”

ในเวลานี้จาค็อบที่นั่งอยู่ข้าง ๆ อดที่จะถอนหายใจไม่ได้แล้วพูดว่า “แคลร์ ถึงแม้ว่าโดยปกติพ่อจะไม่เห็นด้วยกับคำพูดของแม่แกแทบทุกเรื่อง แต่พ่อเห็นด้วยและสนับสนุนสิ่งที่แม่แกพูดในวันนี้นะ แกกับชาร์ลีก็อายุไม่น้อยแล้ว ถึงเวลาที่แกทั้งสองคนควรจะมีลูกกันได้แล้ว”

แคลร์เขินอายแล้วหน้าเริ่มแดงระเรื่อขึ้นอย่างรวดเร็ว “โอ้! พ่อกับแม่เลิกเป็นห่วงในเรื่องนี้เถอะค่ะ ทุกวันนี้หนูยุ่งมากกับกิจการของบริษัทแล้วยังมีโครงการต่าง ๆ รอให้หนูเข้าไปจัดการตั้งมากมาย ถ้าหนูตั้งท้องและให้กำเนิดลูกในเวลานี้จริง ๆ แล้วหนูจะอธิบายให้หุ้นส่วนฟังยังไงล่ะ แถมตอนนี้บริษัทก็ขยายตัวไปอย่างมาก ตอนนี้หนูมีพนักงานที่มาช่วยทำงานให้เป็นสิบ ๆ คนเลยนะคะ แล้วหนูจะวางมือไปแบบนี้ได้ยังไงกัน?”

ชาร์ลีตอบว่า “พ่อครับแม่ครับ ผมกับแคลร์จะวางแผนเรื่องนี้กันเองอย่างค่อยเป็นค่อยไปนะครับ พ่อกับแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”

จาค็อบพยักหน้าก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดว่า “แน่นอนว่าแกทั้งสองคนควรพุ่งความสนใจไปที่อาชีพการงานในตอนนี้ แต่ก็ไม่ควรจริงจังกับทุกสิ่งที่แกทำจนเกินไป แกควรเรียนรู้วิธีสร้างความสมดุลระหว่างการทำงานกับการพักผ่อนนะ”