กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1484

คนขับเปิดสัญญาณกะพริบไฟหน้ารถยนต์และบีบแตร

จิโร่ขมวดคิ้วในขณะที่พูดว่า “นี่ก็ดึกมากแล้วแต่ทำไมถึงยังมีรถบัสขับผ่านถนนสายนี้อยู่อีกล่ะ?”

เมื่อพูดจบเขาก็บอกกับชายที่สวมชุดดำว่า “รีบออกไปขยับรถให้พ้นทางซะ ไม่อย่างนั้นถ้ามีคนสัญจรผ่านไปมาเจออะไรที่น่าสงสัยเข้า เราก็จะสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็นให้ตัวเองมากขึ้น !”

ในขณะที่ชายในชุดดำกำลังจะก้าวออกไปเคลื่อนย้ายรถ จู่ ๆ รถบัสก็หยุดอยู่ด้านหลังรถสองคันที่จัดฉากให้เหมือนเกิดอุบัติเหตุรถชนกัน

คนขับรถบัสลดกระจกลงพร้อมกับตะโกนว่า “เฮ้ย! ทำอย่างนี้หมายความว่ายังไงกัน? พวกนายกั้นถนนทั้งสองด้านเพียงเพราะอุบัติเหตุเล็กน้อยแค่นี้เนี่ยนะ?”

ชายในชุดดำคนหนึ่งรีบพูดว่า “ขอโทษครับ! ขอโทษครับ! เรากำลังขยับ เรากำลังจะขยับรถออกไปเดี๋ยวนี้แล้ว!”

คนขับรถบัสก่นด่าแล้วพูดว่า “เร็วหน่อยสิ! มัวทำอะไรอยู่? ทำอย่างนี้สมควรโดนเฆี่ยนซะจริง ๆ !”

เมื่อชายชุดดำได้ยินดังนี้เขาก็อดที่จะรู้สึกรำคาญนิดหน่อยไม่ได้ แล้วก่นด่าว่า “บากะ! กล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนั้น?”

คนขับรถบัสยิ้มเยาะ “โอ้! ภาษาญี่ปุ่นนี่! ทำไมเด็กน้อยคนนี้ถึงพยายามทำตัวราวกับเป็นผู้ยิ่งใหญ่ต่อหน้าฉันล่ะ? ทำไมนายไม่มองไปรอบ ๆ แล้วตรวจดูหน่อยล่ะว่าตอนนี้พวกยืนอยู่ที่ไหน? ที่นี่ประเทศออสเกียนะโว้ย รู้กันไหม? ออสเกีย! เอ้า… พูดตามฉันนะ อ-อ-ส-เ-กี-ย!”

ชายในชุดดำคนนั้นยังเป็นนักรบและปรมาจารย์ที่ได้รับความนับถือในญี่ปุ่นด้วย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีชื่อเสียงและดูน่าเกรงขามเท่าคาสึกิที่เป็นอาจารย์ของนานาโกะ แต่อย่างน้อยที่สุดเขาก็ยังเป็นปรมาจารย์ เขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่าคนขับรถบัสจะมาชี้หน้าด่าเขาได้ เขาจึงก่นด่าออกมาว่า “ถ้าฉันไม่ให้บทเรียนกับแกซะหน่อยในวันนี้ แกก็คงไม่รู้ถึงผลกรรมที่ตามมาและค่าชดใช้สำหรับการพูดพล่อย ๆ !”

จิโร่รีบตะโกนออกมาว่า “มูซาชิ! นายต้องรู้สิว่าตอนนี้ต้องให้ความสำคัญกับอะไร ไม่ใช่มัวมาสร้างปัญหาเหลวไหลอยู่อย่างนี้! รีบขยับรถเร็ว ๆ เข้า รถบัสจะได้ผ่านไปได้!”

เมื่อชายในชุดดำได้ยินดังนี้ เขาก็กัดฟันก่อนที่จะชี้หน้าคนขับรถบัสแล้วก่นด่าว่า “วันนี้แกโชคดี ฉันจะไว้ชีวิตแก!”