กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1489

หลังจากนั้นไม่นานจิโร่ก็ถูกซ้อมจนเลือดอาบเต็มใบหน้าและเกือบจะหมดสติไปสองสามครั้ง

แต่ทุกครั้งที่เขากำลังจะหมดสติก็จะถูกปลุกขึ้นมาด้วยกำปั้นอันเกรี้ยวโกรธของอิจิโร่!

ตอนนี้อิจิโร่แข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนแล้ว

ถึงแม้ว่าเขาจะเคยเป็นทายาทเศรษฐีที่ไม่ได้ทำอะไรนอกจากดื่มเหล้าทั้งวัน แต่ในช่วงเวลานี้เขาทำงานหนักอยู่ที่ฟาร์มสุนัขของอับเบิร์ตทุกวัน ดังนั้นสมรรถภาพทางกายของเขาจึงดีขึ้นอย่างมาก เขาอาจจะไม่แข็งแกร่งถึงขั้นจะเรียกว่าปรมาจารย์ได้ แต่เขาสามารถกำราบจิโร่ที่วัน ๆ ไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากดื่มเหล้าตามแบบฉบับทายาทเศรษฐีผู้มั่งคั่ง

จิโร่เพิ่งรู้ตัวว่าร่างกายของเขาอ่อนแอแค่ไหนก็ในเวลานี้นี่แหละ หลังจากโดนพี่ชายชกด้วยกำปั้นไม่กี่ครั้ง เขาก็รู้สึกราวกับว่าสูญเสียชีวิตไปแล้วครึ่งหนึ่ง

เขาร้องไห้อย่างน่าสมเพช “พี่ครับ! ได้โปรดยกโทษให้ฉันในฐานะที่เราเป็นพี่เป็นน้องและเป็นเพื่อนร่วมชาติด้วยเถอะครับ! ปล่อยผมไปเถอะ…”

พูดจบจิโร่ก็ยังคงร้องไห้อย่างน่าสมเพชเวทนา

อิจิโร่กัดฟันกรอดแล้วก่นด่าออกมาว่า “ตอนนี้แกจำได้แล้วเหรอว่าเราเป็นพี่น้องกัน? แกยังจำได้ว่าเราเป็นเพื่อนร่วมชาติเหมือนกันเหรอ?!”

“จิโร่ แกรู้ไหมว่าฉันเอ็นดูแกและคอยดูแลแกมากแค่ไหนตอนที่เรายังเด็กและอยู่ในช่วงวัยรุ่น? แกลืมไปหมดแล้วเหรอ?”

“ถึงแม้ว่าเราจะโตเป็นผู้ใหญ่และต้องต่อสู้เพื่อสถานะของเราในครอบครัวบ่อยครั้ง ฉันก็ไม่เคยทำร้ายหรือทำอะไรให้แกต้องเจ็บปวดเลย!”

“แล้วแกล่ะ? แกรู้ดีว่าฉันเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของแกที่มีพ่อแม่คนเดียวกัน แกรู้ดีว่าฉันไม่มีทางคิดที่จะฆ่าพ่อของตัวเองอย่างแน่นอน แต่แกก็ยังโยนความผิดและกล่าวหาว่าฉันเป็นคนฆ่าพ่อ! แกยังเต็มใจเสนอรางวัลเงินสดหนึ่งพันล้านดอลลาร์เพียงเพื่อจะเอาชีวิตฉัน!

“ฉันไม่มีน้องชายไร้หัวใจอย่างแก! วันนี้ฉันจะทำความดีเพื่อตระกูลโคบายาชิ แล้วฆ่าไอ้สารเลวอย่างแกด้วยมือของฉันเอง!”

จิโร่ร้องคร่ำครวญด้วยความตกใจ และเสียงร้องของเขาก็เริ่มแหบแห้งจากการร้องไห้

แต่อิจิโร่ก็ไม่ได้ให้ความเห็นอกเห็นใจเขาเลย

ณ จุดนี้เขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความไม่พอใจอย่างมาก