กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1489

หลังจากนั้นไม่นานจิโร่ก็ถูกซ้อมจนเลือดอาบเต็มใบหน้าและเกือบจะหมดสติไปสองสามครั้ง

แต่ทุกครั้งที่เขากำลังจะหมดสติก็จะถูกปลุกขึ้นมาด้วยกำปั้นอันเกรี้ยวโกรธของอิจิโร่!

ตอนนี้อิจิโร่แข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนแล้ว

ถึงแม้ว่าเขาจะเคยเป็นทายาทเศรษฐีที่ไม่ได้ทำอะไรนอกจากดื่มเหล้าทั้งวัน แต่ในช่วงเวลานี้เขาทำงานหนักอยู่ที่ฟาร์มสุนัขของอับเบิร์ตทุกวัน ดังนั้นสมรรถภาพทางกายของเขาจึงดีขึ้นอย่างมาก เขาอาจจะไม่แข็งแกร่งถึงขั้นจะเรียกว่าปรมาจารย์ได้ แต่เขาสามารถกำราบจิโร่ที่วัน ๆ ไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากดื่มเหล้าตามแบบฉบับทายาทเศรษฐีผู้มั่งคั่ง

จิโร่เพิ่งรู้ตัวว่าร่างกายของเขาอ่อนแอแค่ไหนก็ในเวลานี้นี่แหละ หลังจากโดนพี่ชายชกด้วยกำปั้นไม่กี่ครั้ง เขาก็รู้สึกราวกับว่าสูญเสียชีวิตไปแล้วครึ่งหนึ่ง

เขาร้องไห้อย่างน่าสมเพช “พี่ครับ! ได้โปรดยกโทษให้ฉันในฐานะที่เราเป็นพี่เป็นน้องและเป็นเพื่อนร่วมชาติด้วยเถอะครับ! ปล่อยผมไปเถอะ…”

พูดจบจิโร่ก็ยังคงร้องไห้อย่างน่าสมเพชเวทนา

อิจิโร่กัดฟันกรอดแล้วก่นด่าออกมาว่า “ตอนนี้แกจำได้แล้วเหรอว่าเราเป็นพี่น้องกัน? แกยังจำได้ว่าเราเป็นเพื่อนร่วมชาติเหมือนกันเหรอ?!”

“จิโร่ แกรู้ไหมว่าฉันเอ็นดูแกและคอยดูแลแกมากแค่ไหนตอนที่เรายังเด็กและอยู่ในช่วงวัยรุ่น? แกลืมไปหมดแล้วเหรอ?”

“ถึงแม้ว่าเราจะโตเป็นผู้ใหญ่และต้องต่อสู้เพื่อสถานะของเราในครอบครัวบ่อยครั้ง ฉันก็ไม่เคยทำร้ายหรือทำอะไรให้แกต้องเจ็บปวดเลย!”

“แล้วแกล่ะ? แกรู้ดีว่าฉันเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของแกที่มีพ่อแม่คนเดียวกัน แกรู้ดีว่าฉันไม่มีทางคิดที่จะฆ่าพ่อของตัวเองอย่างแน่นอน แต่แกก็ยังโยนความผิดและกล่าวหาว่าฉันเป็นคนฆ่าพ่อ! แกยังเต็มใจเสนอรางวัลเงินสดหนึ่งพันล้านดอลลาร์เพียงเพื่อจะเอาชีวิตฉัน!

“ฉันไม่มีน้องชายไร้หัวใจอย่างแก! วันนี้ฉันจะทำความดีเพื่อตระกูลโคบายาชิ แล้วฆ่าไอ้สารเลวอย่างแกด้วยมือของฉันเอง!”

จิโร่ร้องคร่ำครวญด้วยความตกใจ และเสียงร้องของเขาก็เริ่มแหบแห้งจากการร้องไห้

แต่อิจิโร่ก็ไม่ได้ให้ความเห็นอกเห็นใจเขาเลย

ณ จุดนี้เขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความไม่พอใจอย่างมาก

อิจิโร่ตัวสั่นด้วยความตื่นเต้นในขณะที่เขาร้องไห้แล้วพูดว่า “กลับครับ! กลับ! ผมจะกลับครับคุณเวด!”

ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “ฉันอนุญาตให้นายกลับไปได้ แต่นายต้องยอมรับเงื่อนไขของฉันก่อน”

อิจิโร่รู้ว่าชาร์ลีจะไม่อนุญาตให้เขากลับญี่ปุ่นโดยไม่มีเหตุผลแน่ ดังนั้นเขาจึงตอบอย่างไม่ลังเลว่า “ตราบใดที่ผมจะได้กลับไปญี่ปุ่น! ผมก็ขอยอมรับเงื่อนไขของคุณเวดครับ ไม่ว่าเงื่อนไขนั้นจะเป็นอะไรก็ตาม!”

ถึงแม้ว่าวันเวลาของเขาในฟาร์มสุนัขแห่งนี้จะไม่ได้ลำบากลำบนอะไรนัก ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึกเศร้าโศกอะไรมากนักเมื่ออยู่ที่นี่ แต่ชีวิตของเขาที่นี่ก็ไม่อาจเทียบกับชีวิตอันรุ่งโรจน์ที่เขาเคยได้รับตอนที่ยังเป็นลูกชายคนโตของตระกูลโคบายาชิ

เขาทนทุกข์ทรมานมาเป็นเวลานานแล้วและเขาก็ใฝ่ฝันที่จะได้กลับไปญี่ปุ่นอยู่ตลอด เดิมทีเขาเคยคิดว่าตลอดชีวิตนี้เขาคงไม่มีวันได้ออกไปจากฟาร์มสุนัขแห่งนี้แน่ แต่ตอนนี้ชาร์ลีกลับให้โอกาสเขาได้กลับไปญี่ปุ่นอย่างไม่คาดฝัน

ดังนั้นไม่ว่าเงื่อนไขของชาร์ลีจะเป็นอย่างไรเขาก็จะยอมรับมันอย่างแน่นอน!

แต่อิจิโร่ไม่คาดคิดว่าชาร์ลีจะพูดออกมาแบบนี้ทันทีที่อิจิโร่พูดจบ “อิจิโร่ ฉันจะส่งนายกลับญี่ปุ่นไปรับมรดกและดูแลโคบายาชิ ฟาร์มาอีกครั้ง แต่ฉันต้องการให้นายโอนหุ้นโคบายาชิ ฟาร์มาให้ฉัน 80% นายยอมรับเงื่อนไขนี้ได้ไหมล่ะ?”