กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1494

แคลร์รู้สึกสะเทือนใจมากกับคำพูดอันแผ่วเบาของชาร์ลี

เธออดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปหาชาร์ลีแล้วอิงแอบอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างอ่อนโยน เธอเงยหน้ามองดูดวงดาวบนท้องฟ้าพร้อมกับพูดอย่างมีความสุขว่า “หลังปีใหม่ปีนี้ก็นับเป็นปีที่สี่ที่เราได้แต่งงานกันมาแล้วนะคะ”

“ใช่แล้วครับ” ชาร์ลีอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่พูดว่า “แป๊บ ๆ ก็สี่ปีแล้ว วันเวลาช่างผ่านไปเร็วจริง ๆ”

“เร็วเหรอคะ?” แคลร์ตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง “วันเวลาไม่ได้ผ่านไปเร็วสำหรับฉันเลยค่ะ ตลอดสี่ปีที่ผ่านมามีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้น มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นมากเหลือเกินโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคุณ”

ชาร์ลีเอามือแตะจมูกในขณะที่พูดว่า “อะไรเหรอ? ผมเปลี่ยนแปลงยังไง?”

แคลร์พยักหน้าในขณะที่พูดว่า “คุณเปลี่ยนไปแน่สิ! ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกที่คุณมีต่อคนอื่น ความรู้สึกสังหรณ์ของคุณ หรือนิสัยใจคอของคุณ ดูเหมือนว่าคุณจะเปลี่ยนไปมากนับตั้งแต่วันแรกที่เราได้แต่งงานกัน”

ในขณะที่กำลังพูดอยู่นั้นแคลร์ก็พึมพำเบา ๆ ว่า “แต่จริง ๆ แล้วมันแปลกมากเลยนะคะ คุณดูเหมือนมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ แต่บางครั้งที่ฉันคิดถึงเรื่องนี้ ฉันก็รู้สึกราวกับว่าทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดาจริง ๆ ดูเหมือนว่าคุณจะเป็นอย่างนี้มาตลอด…”

ชาร์ลีถอนหลายใจเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “โอ้! ใช่แล้วครับภรรยา เรื่องที่ผมต้องเดินทางไปดูฮวงจุ้ยที่อีสต์คลิฟฟ์กำหนดวันแล้วนะ ผมต้องออกเดินทางในวันพรุ่งนี้เช้าแล้วนะครับ”

“คุณจะไปพรุ่งนี้แล้วเหรอคะ?” แคลร์ถามด้วยความประหลาดใจ “ทำไมต้องรีบไปขนาดนั้นคะ?”

ชาร์ลียิ้มในขณะที่พูดว่า “ตอนนี้ก็เดือนธันวาคมแล้ว เหลืออีกแค่ยี่สิบวันก็จะถึงวันปีใหม่แล้ว ลูกค้าของผมที่นั่นก็รู้สึกกระวนกระวายใจด้วย พวกเขาอยากทำทุกอย่างให้เสร็จก่อนปีใหม่ ผมเลยไม่อยากทำให้พวกเขาต้องล่าช้า”

แคลร์พยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “สามีคะ ถึงคุณจะทำเงินได้มากมายจากการดูฮวงจุ้ยให้คนอื่น แต่ในอนาคตฉันไม่อยากให้คุณวิ่งวุ่นไปไหนมาไหนให้บ่อยนัก หลังจากคุณพูดถึงเรื่องนี้แล้วฉันก็ครุ่นคิดได้ว่า เราได้แต่งงานกันมาเกือบสี่ปีแล้วและดูเหมือนว่าเราจะไม่เคยห่างกันเลยสักวันเดียว พอคิดว่าคุณกำลังจะไปอีสต์คลิฟฟ์ก็ทำให้ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่…”

เมื่อพูดออกไปแล้วแคลร์ก็ถอนหายใจอย่างเศร้าสร้อยในขณะที่พูดว่า “ก็อย่างที่คุณรู้แล้วนั่นแหละว่า พ่อแม่ของฉันไม่เคยญาติดีกันเลย นับตั้งแต่แม่ของฉันเสียเงินจากการเล่นพนันไปสองล้านดอลลาร์ หลังจากที่แม่ถูกขังอยู่ในศูนย์กักกันเพราะคดีแชร์ลูกโซ่ก็ดูเหมือนว่าพ่อจะเสียความรู้สึกที่มีต่อแม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ป้าฮอลล์กลับมาจากต่างประเทศแบบปุบปับ ความสัมพันธ์ของพ่อแม่ก็ดูเหมือนจะแย่ลงยิ่งกว่าเดิม…”

แคลร์ยิ้มในขณะที่พูดว่า “ตอนที่ปู่ของฉันยังมีชีวิตอยู่ ท่านเคยพาฉันไปอีสต์คลิฟฟ์สองสามครั้ง ปู่มีความรักลึกซึ้งกับอีสต์คลิฟฟ์ ปู่เคยบอกว่าฉันว่าบรรพบุรุษของเราทำงานเป็นคนรับใช้ให้กับตระกูลใหญ่และมีอำนาจในอีสต์คลิฟฟ์ ถึงแม้ว่าบรรพบุรุษของเราจะเป็นคนรับใช้ แต่ตระกูลนั้นก็ใจดีต่อครอบครัวของเรามาก แต่สงครามก็ทำให้คนรับใช้บางคนต้องถูกไล่ออก”

หลังจากนั้นแคลร์ก็พูดต่อว่า “เหตุผลที่ครอบครัวของเราร่ำรวยขึ้นมาได้นั้น ก็เป็นเพราะตระกูลใหญ่และมีอำนาจนั้นได้ให้เงินช่วยเหลือจำนวนมากแก่บรรพบุรุษของเราตอนที่พวกเขาถูกไล่ออก”

ชาร์ลียิ้มในขณะที่พูดว่า “คุณปู่เคยบอกชื่อหรือภูมิหลังของตระกูลใหญ่และมีอำนาจนั้นให้คุณฟังไหม?”

“ท่านไม่เคยพูดอะไรค่ะ” แคลร์ส่ายหัวในขณะที่พูดอย่างจริงจังว่า “แต่ปู่มักจะรู้สึกเสียใจกับเรื่องราวในอดีต โดยบอกว่าท่านไม่เคยมีโอกาสได้ตอบแทนความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของตระกูลนี้เลย เท่าที่จำได้ดูเหมือนท่านจะพูดถึงเรื่องนี้มาเกือบยี่สิบปีแล้ว! แต่ในช่วงปีหลัง ๆ มานี้ท่านไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องนี้อีกเลยค่ะ”

ในขณะที่เธอกำลังพูดถึงเรื่องนี้อยู่นั้น จู่ ๆ เธอก็นึกถึงเรื่องบางอย่างแล้วพูดว่า “ฮะ! พอมาคิดดูแล้ว ดูเหมือนว่าคุณปู่จะเลิกพูดถึงเรื่องนี้หลังจากที่เราสองคนแต่งงานกันนะคะ!”