กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1510

ในเวลานี้ชายหนุ่มที่มีอายุแก่กว่าและใจเย็นกว่าวิลเฮล์มเล็กน้อยได้พูดขึ้นมาว่า “พี่ชาย นี่เป็นเรื่องของครอบครัวโกลดิ้ง ฉะนั้นกรุณาอย่าเข้ามาก้าวก่ายในเรื่องนี้ดีกว่านะครับ”

คนที่พูดก็คือริกลีย์ โกลดิ้ง ลูกชายของเอเดรียนซึ่งเป็นหลานชายคนโตของนายท่านโกลดิ้ง

เนื่องจากควินน์เป็นผู้หญิง ริกลีย์จึงถือเป็นหลานคนโตของตระกูล

ชาร์ลีมองไปที่ริกลีย์แล้วพูดเรียบ ๆ ว่า “ถ้าคุณมีอะไรจะพูดก็พูดดี ๆ อย่าทำเป็นกร่างเข้ามาเห่าหอนในบ้านคนอื่นเหมือนฝูงหมาบ้า ตระกูลโกลดิ้งถือเป็นตระกูลที่น่านับถือในอีสต์คลิฟฟ์ ฉะนั้นก็โปรดควบคุมตัวเองเวลาอยู่ข้างนอกด้วย อย่าปล่อยให้คนอื่นคิดว่าคุณไม่มีการศึกษาป่าเถื่อน!”

“แก…” เมื่อวิลเฮล์มได้ยินดังนั้น เขาก็กัดฟันอย่างโกรธเกรี้ยวและอยากกระโจนเข้าใส่ชาร์ลี

ริกลีย์หยุดเขาไว้ได้ทัน จากนั้นเขาก็มองชาร์ลีด้วยสายตาเย็นชา แล้วพูดกับเอเดรียนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ว่า “พ่อครับ เลิกอ้อมค้อมและเข้าประเด็นกันได้แล้ว”

เอเดรียนจ้องมองชาร์ลีอย่างเย็นชา เขาตัดสินใจแล้วว่าไม่ว่าเด็กคนนี้จะเป็นใคร เขาก็ต้องชดใช้ด้วยเลือดหลังจากทำธุระในวันนี้เสร็จแล้ว เขาอยากจะสั่งสอนเด็กคนนี้ให้เรียนรู้ความเจ็บปวดจากการมาสบประมาทตระกูลโกลดิ้งตามใจชอบ!

ดังนั้นเขาจึงระงับความแค้นที่มีต่อชาร์ลีเอาไว้และหันไปหายูล “พี่ชาย ฉันมาที่นี่ในฐานะทายาทของตระกูลโกลดิ้ง เพื่อปกป้องรวมทั้งรักษาสิทธิ์และผลประโยชน์ของตระกูลเรา! ทรัพย์สมบัติครึ่งหนึ่งที่เป็นชื่อของพี่ เมื่อพี่จากไปแล้วฉันก็จะทำหน้าที่เป็นหัวหน้าครอบครัว ฉันคงทนนั่งดูทรัพย์สินของตระกูลครึ่งหนึ่งตกไปอยู่ในมือคนนอกไม่ได้ หวังว่าพี่จะทำเพื่อผลประโยชน์ของตระกูลนะ และทำพินัยกรรมเพื่อแจกจ่ายทรัพย์สินของพี่ให้ฉันกับโรแกนอย่างน้อย 80% ด้วย”