กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1513

เมื่อมาถึงจุดนี้ทุก ๆ คนที่อยู่ในที่เกิดเหตุต่างตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก

ไม่ใช่แค่เอเดรียนและโรแกนที่เข้าไปสร้างปัญหาที่นั่นเท่านั้น แต่สมาชิกทั้งสามคนในครอบครัวของยูลก็ล้วนพูดอะไรไม่ออกด้วยความตกตะลึงเช่นกัน

จ้าวนักรบและจ้าวดินแดนเป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องความโหดเหี้ยมป่าเถื่อนในอีสต์คลิฟฟ์ พวกเขาฆ่าคนมานับไม่ถ้วนและไม่เคยพ่ายแพ้ใครเลย แค่ได้ยินชื่อก็ทำให้คนหน้าซีดตัวสั่นกันได้แล้ว

แต่ความแข็งแกร่งของเขากลับไร้ประโยชน์ เมื่อพวกเขารวมตัวกันต่อสู้กับชาร์ลี

โดยปกติแล้วการท้าทายกันไปมาถือเป็นเรื่องปกติในการต่อสู้กันทางร่างกาย การเตะและต่อยรวมทั้งการหาจุดอ่อนของคู่ต่อสู้ก็นับเป็นส่วนหนึ่งของการต่อสู้ป้องกันตัว

แต่ชาร์ลีรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว แล้วบีบคอคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังสองคนราวกับเป็นคู่ต่อสู้ที่ไร้ค่า ซึ่งทำให้ผู้คนสงสัยว่าชาร์ลีมีความแข็งแกร่งขนาดไหนกัน!

ชาร์ลีไม่ได้สนใจอาการอ้าปากค้างด้วยความตกใจจากคนรอบข้าง เขามองไปที่ชายสองคนที่อยู่ในมืออย่างดูถูกเหยียดหยาม แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เดี๋ยวจะหาว่าฉันจะไม่ให้โอกาสแกได้มีชีวิต คุกเข่าต่อหน้าฉันแล้วเรียกฉันว่าป๊ะป๋าซะ ถ้าแกเรียกฉันเพราะ ๆ ฉอเลาะ ๆ ฉันก็จะไว้ชีวิตแก! แกจะว่ายังไง?”

ทั้งสองคนจ้องมองชาร์ลีด้วยสายตาเคืองขุ่น ถึงแม้ว่าพวกเขาจะพูดไม่ได้ แต่การแสดงออกของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจและการไม่เชื่อฟัง

ชาร์ลีพยักหน้าและทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม “จ้าวนักรบและจ้าวดินแดน แกนี่มันจริง ๆ เลย แกไร้ความสามารถถึงขนาดนี้แล้วยังอารมณ์ร้อนอีกนะ ฉันประทับใจพวกแกจริง ๆ ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะเอาชีวิตแกแล้วนะ ขอให้กลับมาเกิดใหม่เป็นคนดีในชาติหน้าก็แล้วกัน”

พอพูดจบเขาก็ออกแรงบีบคอจนชายสองคนนั้นรู้สึกได้ทันทีว่า ความตายกำลังคืบคลานเข้ามาอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะฆ่าคนไปมากมายจนนับไม่ถ้วน แต่พวกเขาก็ยังเป็นคนละโมบที่ต้องการชื่อเสียงและความร่ำรวย ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงทำงานให้กับเอเดรียน เมื่อความตายกำลังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ทั้งคู่ก็เริ่มรู้สึกหวาดกลัวและตื่นตระหนกอยู่ภายในใจ

พวกเขาไม่อยากจะตายแบบนี้ พวกเขาเคยไปสู้รบบริเวณชายแดนเป็นเวลาหลายปี คลืบคลานผ่านห่ากระสุนและคมมีดมามากมาย เพียงเพื่อให้พวกเขาได้ใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือย พวกเขายังไม่ได้พบเจอกับความรุ่งเรืองและความมั่งคั่งในโลกใบนี้เลย ฉะนั้นจะตายไปเปล่า ๆ อย่างนี้ไม่ได้สิ ถ้าจะตายก็ขอให้พวกเขาได้ชีวิตที่สะดวกสบายจนพอใจเสียก่อนสิ!

หลังจากนั้นไม่นานจ้าวนักรบที่ชาร์ลีใช้มือซ้ายบีบคอเขาอยู่ ก็ตะโกนออกมาด้วยเสียบแหบแห้งว่า “ป๊ะ… ป๊ะป๋า…”