กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1514

”โอ้” ชาร์ลีพยักหน้ารับรู้แล้วพูดพร้อมกับรอยยิ้ม “สวัสดีจ้าวดินแดน ยินดีที่ได้รู้จัก ฉายาของแกนี่เท่จัง แต่ฉันเองก็มีฉายาเหมือนกันนะ ผู้คนในเมืองของฉันเป็นคนตั้งให้ ฉันสงสัยจังว่าฉายาของใครจะยอดเยี่ยมกว่ากัน ของฉันหรือของแก?”

จ้าวดินแดนถามว่า “ฉายาของนายคืออะไร?”

ชาร์ลียิ้มอ่อน ๆ “มังกรที่แท้จริง”

สีหน้าของจ้าวดินแดนเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินคำพูดของชาร์ลี

มังกรที่แท้จริง?

อะไรกันวะเนี่ย!

นี่จะไม่โอ้อวดกันมากไปหน่อยเหรอ?

ชาร์ลีไม่สนใจที่จะต่อล้อต่อเถียงอีกต่อไป เขารวบรวมพลังไว้ในมืออีกครั้ง แล้วพูดด้วยสีหน้าที่ดูว่างเปล่า “แกจะมีชีวิตอยู่ต่อไปถ้าคุกเข่า แต่ถ้าไม่แกก็ต้องตาย แกมีเวลาเลือกสามวินาที”

จ้าวดินแดนรู้สึกประหวั่นพรั่นพรึงมากเมื่อรู้สึกถึงแรงบีบที่คอเพิ่มมากขึ้น เขาตะโกนออกมาด้วยความกลัว “โอเค! ฉันจะทำ! ฉันจะคุกเข่า!”

ชาร์ลีจ้องมองสิ่งที่เรียกว่าจ้าวนักรบแล้วถามว่า “แล้วแกล่ะ พี่จ้าวนักรบ? จะคุกเข่าไหม?

“คุณเข่าสิ! ฉันจะคุกเข่าด้วย!”

จ้าวนักรบก็รู้ตัวว่าการมีชีวิตรอดแบบเดียวกับหมา ก็ยังดีกว่าการตายแบบสิงโต เขาจึงพยักหน้าโดยไม่ลังเลอะไรเลย

ชาร์ลียิ้มอย่างพอใจ จากนั้นเขาก็ทำเหมือนหิ้วลูกไก่เอาไว้ในมือ กดชายสองคนนั้นลงกับพื้น แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “เรียกฉันซะสิ เรียกฉันให้ดังที่สุดและชัดเจนที่สุด ไม่อย่างนั้นฉันจะทำลายความเป็นชายของแก แล้วปล่อยให้แกเป็นขันทีไปตลอดชีวิต”