กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1535

พี่น้องสองคนนี้เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วและตอนนี้ทั้งคู่รีบกลับเข้าไปอีกครั้ง พวกเขาต้องการรู้ว่าโรคแปลกประหลาดที่พวกเขาเป็นอยู่นั้นคือะไรกันแน่ พวกเขาเชื่อใจหมอประจำตระกูลเท่านั้น และเพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงการแพร่กระจายข่าวลือโดยไม่จำเป็น พวกเขาจึงไม่ไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลอื่น

ถ้าผู้ติดตามของเขาได้ยินข่าวว่าสองพี่น้องตระกูลโกลดิ้งกลายเป็นคนไร้น้ำยา ข่าวนี้ก็จะสร้างความอัปยศอดสูให้กับครอบครัวของแต่ละคน!

ถ้าข่าวลือนี้แพร่สะพัดออกไป ใคร ๆ ต่างก็ต้องซุบซิบนินทาแล้วผู้คนก็จะเยาะเย้ยพวกเขาไปทั่วอีสต์คลิฟฟ์!

ทั้งสองคนกลับมาที่โรงพยาบาลโดยไม่สนใจพ่อของพวกเขาที่กำลังพักฟื้นอยู่ในห้องและรีบตรงไปที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการโรงพยาบาลทันที

ผู้อำนวยการกำลังเตรียมจะเลิกงานอยู่แล้ว แต่จู่ ๆ ก็เห็นนายน้อยของตระกูลโกลดิ้งสองคนรีบเดินเข้ามาหา เขาจึงถามขึ้นทันทีว่า “สวัสดีครับคุณริกลีย์ คุณวิลเฮล์ม วันนี้มีอะไรให้ผมช่วยเหรอครับ?”

ริกลีย์โพล่งออกมาว่า “ผู้อำนวยการ! คุณช่วยเตรียมการตรวจร่างกายให้เราทั้งคู่อย่างเร่งด่วนได้ไหม? เราทั้งคู่ป่วยมาก!”

ผู้อำนวยการถามด้วยความประหลาดใจ “พวกคุณป่วยเหรอครับ? มีอาการผิดปกติอะไรครับ? ช่วยเล่าให้ผมฟังหน่อยได้ไหม? ผมจะได้จัดหาผู้เชี่ยวชาญทางด้านนั้น ๆ มาช่วยตรวจสอบพวกคุณทันที!”

ริกลีย์มองไปรอบ ๆ ห้อง เพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ในห้องทำงาน แล้วยังตรวจสอบให้แน่ใจว่าประตูหน้าต่างปิดสนิทก่อนที่จะพูด เขากัดฟันและพยายามโยนความอายทิ้งไปก่อนจะพูดว่า “ดูเหมือนว่าผมจะไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว!”

“ที่ไหน? อะไร? รู้สึกอะไรตรงไหนครับ?”

ริกลีย์ชี้ไปที่เป้ากางเกง “ตรงนี้ไง… จะเป็นที่ไหนได้อีกล่ะ? รู้อยู่แล้วยังมาถามอีกเหรอ?!”