กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1538

โรแกนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กัดฟันกรอดแล้วก่นด่าเบา ๆ ว่า “ทำไมคุณถึงมีข้อแก้ตัวไร้สาระมากขนาดนี้?! ถ้าคุณแก้ปัญหาไม่ได้! ก็บอกมาเลยว่าแก้ปัญหาไม่ได้! ถ้าคุณแก้ปัญหาไม่ได้ก็รีบออกไปซะ! ไปหาใครที่สามารถแก้ปัญหาได้มาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

เอเดรียนหันไปหาโรแกนและพยายามระงับความโกรธ จากนั้นเอเดรียนก็ใช้เวลาครุ่นคิดอยู่นาน

เขาตระหนักดีว่าเรื่องนี้เป็นอะไรที่แปลกเหลือเกิน เขากลัวว่านี่อาจไม่ใช่ปัญหาทางการแพทย์

ในขณะนั้นเองที่ริกลีย์ลูกชายของเขาก็ตระโกนขึ้นมาทันทีว่า “โอ้! พ่อ! อาจเป็นเพราะไอ้สารเลวที่บ้านลุงวันนี้ก็ได้นะ!”

เอเดรียนโพล่งออกมา “แกกำลังบอกว่าไอ้เด็กคนนั้นทำอะไรบางอย่างกับฉันอย่างนั้นเหรอ?!”

"ใช่แล้วครับ!” ริกลีย์ตอบ “ตอนนั้นมันเอาแต่พูดถึงเรื่องการทำหมันระยะไกลอยู่นั่นแหละ มันยังบอกด้วยว่ามันจะทำให้ผมมีลูกไม่ได้ แถมมันยังบอกด้วยว่าถ้าอยากให้มันช่วย เราก็ต้องคุกเข่าข้อร้องอยู่หน้าบ้านของลุง พ่อว่านี่อาจเป็นฝีมือของมันหรือเปล่าครับ?”

เอเดรียนถอนหายใจ “ไอ้ระยำเอ๊ย! อาจเป็นฝีมือไอ้เด็กนั่นจริง ๆ ยังไงแล้วไอ้เด็กนั้นก็สามารถเอาชนะจ้าวนักรบและจ้าวดินแดนของเราได้ง่าย ๆ ! บางทีเรื่องที่เราเผชิญกันอยู่ตอนนี้ก็อาจเกี่ยวกับมันด้วย!”

เอเดรียนกันฟัดกรอดในขณะที่ครุ่นคิดถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เขาก่นด่าออกมาว่า “ไอ้ระยำ! ถ้าเรื่องนี้เป็นอุบายของได้สารเลวนั้นจริง ๆ ฉันจะฆ่ามัน!”

โรแกนรีบตอบว่า “พี่ครับ เราจะฆ่ามันได้ยังไงกัน? พี่ลืมไปแล้วเหรอว่ามันมีพละกำลังเหนือคนธรรมดาขนาดไหน? ถึงพี่จะส่งจ้าวนักรบห้าคนและเจ้าดินแดนอีกห้าคน ผมก็เกรงว่าพวกนั้นก็คงไม่สามารถเอาชนะมันได้เหมือนกัน!”

ริกลีย์เห็นด้วย “ใช่ครับพ่อ… วันนี้เราจู่โจมเข้าไปในลุงแบบไม่ทันตั้งตัว ป่านนี้ลุงคงจ้างใครมาคุ้มกันเขาอย่างแน่นหนาแล้ว ถึงแม้ไอ้เด็กนั่นจะไม่ได้อยู่ที่นั่น แต่ผมเกรงว่าจะไม่สามารถทำอะไรได้ในตอนนี้นะครับ…”

เอเดรียนมีอารมณ์โกรธขึ้นมาทันที

มันช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย… ทั้งที่รู้ว่าเป็นฝีมือของไอ้สารเลวนั่น แต่พวกเขาก็ทำอะไรไอ้เด็กคนนั้นไม่ได้