กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1553

เมื่อยูลพูดด้วยความรู้สึกฮึกเหิมและเต็มไปด้วยความกล้าหาญจบ คนอื่น ๆ ก็รู้สึกมั่นอกมั่นใจขึ้นมาทันที พวกเขาไม่เพียงแต่รู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมากเท่านั้น แต่ยังมีรอยยิ้มแห่งความตื่นเต้นปรากฏขึ้นบนในหน้าด้วย

บางคนถึงกับปรบมือให้โดยไม่ได้ตั้งใจ

ดังนั้นคนอื่น ๆ ก็มีความรู้สึกกระตือรือร้นอย่างมากเช่นกัน แล้วพวกเขาก็เริ่มตบมือตาม ๆ กัน

อันที่จริง… เหตุผลที่ใคร ๆ มาเข้าร่วมกับโกลดิ้งกรุ๊ปก็เพียงเพื่อสร้างรายได้เท่านั้น พวกเขาไม่ได้ต้องการมีส่วนร่วมในการตั้งแก๊งหรือกลุ่มส่วนตัว พวกเขาแค่ต้องการทำตามคำแนะนำของบุคคลที่สามารถนำพาพวกเขาไปสู่การทำเงินให้ได้มากขึ้นเท่านั้นเอง

ในเมื่อมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นกับยูลและอาการเจ็บป่วยของเขาก็หายแล้ว พวกเขาจะไม่สนับสนุนยูลต่อไปได้อย่างไรล่ะ? พวกเขาจะไม่ยืนเคียงข้างเขาต่อไปได้อย่างไร? เพื่อให้เขาช่วยนำพาไปสู่การทำเงินให้ได้มากขึ้น! นั่นไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดที่ควรทำหรอกเหรอ?

สีหน้าของเอเดรียนและโรแกนช่างดูน่าเกลียดเป็นอย่างมากในตอนนี้

หลังจากเตรียมการมาอย่างดีและคิดวางแผนนี้มาอย่างยาวนาน แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็จบลงแบบนี้น่ะเหรอ?!

พวกเขาอดที่จะรู้สึกอึดอัดอย่างมากไม่ได้

นี่เป็นอะไรที่ราวกับว่าเขาอุตส่าห์ฝึกฝนการต่อสู้มาหลายสิบปีเพื่อท้าทายผู้นำที่มีทักษะการต่อสู้ที่เยี่ยมยอดที่สุด ตอนแรกพวกเขาคิดว่าพวกเขาเป็นพวกอยู่ยงคงกระพันและสามารถพิชิตโลกได้แล้ว

แต่กลับกลายเป็นว่าทันทีที่เขามายืนอยู่ต่อหน้าผู้นำผู้เก่งกาจที่สุด ผู้นำคนนั้นก็เอาชนะพวกเขาด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว

นี่เป็นเรื่องน่าตกใจที่ชวนตกตะลึงเป็นอย่างมากสำหรับเขาทั้งคู่

ในเวลานี้เอเดรียนยังคงไม่เต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้!