กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1575

เมื่อได้ยินว่าแชนด์เลอร์เตรียมจะกลับไปใช้ชีวิตหลังเกษียณที่สหรัฐอเมริกา ชาร์ลีก็โค้งคำนับให้เขาแล้วพูดพร้อมกับยิ้มว่า "ถ้าอย่างนั้นผมขออวยพรให้ท่านมีความสุขและสุขภาพแข็งแรงไปตลอดชีวิตเลยนะครับ!”

แชนด์เลอร์ตอบกลับด้วยการแสดงความเคารพและพูดอย่างปลาบปลื้มใจว่า "ขอบคุณมากสำหรับคำอวยพรของคุณนะคุณเวด!”

จากนั้นเขาก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า "คุณเวด ฉันมีคำแนะนำสำหรับคุณนิดหน่อย หวังว่าคุณจะไม่ว่าอะไร"

ชาร์ลีพูดอย่างรวดเร็วว่า "ไม่หรอกครับ เชิญพูดมาได้เลยครับคุณเลนนาร์ด!”

แชนด์เลอร์พูดว่า "ถึงแม้ว่าสถานการณ์มังกรเกยตื้นจะพังทลายลงไปแล้ว แต่คุณก็ไม่ควรอยู่แถวแม้น้ำ หรือลำธาร"

ชาร์ลีถามว่า "แล้วท่านคิดว่าผมควรจะไปอยู่แถวไหนเหรอครับ?”

แชนด์เลอร์ตอบอย่างให้ความเคารพสูงสุดว่า "ผมคิดว่าคุณควรกลับมาที่อีสต์คลิฟฟ์เพราะเป็นเมืองหลวงของประเทศเรา ในแง่ของแผนผังฮวงจุ้ยนั้น อีสต์คลิฟฟ์เป็นเมืองที่มีรูปแบบดีที่สุด และการที่คุณกลับมาที่นี่ก็อาจอธิบายในแง่ของฮวงจุ้ยได้ว่า… มังกรได้กลับเข้าสู่ธรรมชาติแล้ว"

ชาร์ลียิ้ม "ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะครับ ผมจะรับไว้พิจารณาครับ"

แชนด์เลอร์พยักหน้าและพูดอย่างจริงจังราวกับว่าเขาอ่านความคิดของชาร์ลีได้ "คุณเวด มีสุภาษิตโบราณกล่าวว่า คนเราจะต้องระมัดระวังเรื่องการตัดสินใจให้มาก ๆ อย่างแรกเลยคือ พวกเขาจะต้องไม่เพิกเฉยต่อสิ่งที่อยู่ภายในใจ นี่เป็นเพียงคำแนะนำเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน ที่คุณสามารถนำไปพิจารณาได้ แต่จงจำไว้ว่า คุณต้องซื่อสัตย์ต่อหัวใจและความตั้งใจเดิมของคุณ...”

ชาร์ลีพยักหน้า "ขอบคุณสำหรับคำแนะนำอันมีค่าและความเมตตาของท่านนะครับ"

แชนด์เลอร์พูดพร้อมกับโบกไม้โบกมือว่า "โอ้ ไม่ต้องชมฉันหรอก! การพบกันครั้งนี้เป็นเรื่องของพรหมลิขิต ฉันได้แต่คิดว่า เราจะมีโอกาสได้พบกันอีกในอนาคตหรือไม่! ถ้าคุณอยากให้ฉันช่วยฉันก็สามารถตรวจดวงชะตาให้คุณได้นะ...”

ชาร์ลีขยับปากเหมือนจะตอบตกลงกับคำเสนอแนะของเขา แต่พอคิดไปคิดมาอีกทีเขาก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ขอบคุณสำหรับข้อเสนอของท่านนะครับ แต่ต้องขอบอกผ่านไปก่อน บอกตามตรงนะครับบางครั้งผมก็เป็นคนดื้อรั้นมาก ถ้าโชคชะตาพาผมไปทางทิศตะวันออก ผมก็อาจเลือกไปทางอื่นแทน ถ้าผมได้สัมผัสกับความลี้ลับของธรรมชาติล่วงหน้า ผมก็อาจฝืนความตั้งใจ ผมคิดว่า การออกเดินทางด้วยความไม่รู้อะไรไปทีละขั้นจะดีกว่านะครับ"