กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1574

ชาร์ลีพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า "ท่านได้ช่วยผมเอาไว้ ผมก็ต้องตอบแทนบุญคุณท่าน เมื่อกินยาเม็ดนี้เข้าไปแล้ว มันจะช่วยยืดอายุขัยของท่านไปได้อีกสิบปี"

ถึงแม้ว่าปรมาจารย์อาวุโสจะไม่รู้ว่ายาวิเศษคืออะไร แต่เขาก็พยักหน้าด้วยความตื่นเต้นซ้ำ ๆ เขาโยนไม้เท้าทิ้งไป และคุกเข่าลงช้า ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นเหนือศีรษะ

ชาร์ลีวางเม็ดยาเอาไว้ในมือเขา จากนั้นช่วยพยุงเขาลุกขึ้นแล้วพูดว่า "ท่านครับ กินเข้าไปเดี๋ยวนี้เลยนะครับ ในคนที่อายุเท่าท่านสภาพร่างกายอาจจะดูไม่แตกต่างอะไรจากเดิมหลังกินยานี้เข้าไป แต่ผู้มีสติปัญญาดีอย่างคุณน่ารู้สึกได้ถึงผลที่แท้จริงของยาเม็ดนี้"

ปรมาจารย์อาวุโสรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมากจนโพล่งออกมาว่า "ขอบคุณนะครับคุณเวด!”

เขาหยิบยาวิเศษใส่เข้าไปในปากอย่างไม่ลังเลอะไรเลย

หลังจากนั้นเขาก็หลับตา และยืนนิ่งราวกับรูปปั้นอยู่ประมาณหนึ่งนาที

หนึ่งนาทีต่อมาเขาก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นพร้อมกับน้ำตาคลอ เขาหันไปมองชาร์ลี นั่งคุกเข่าลงอีกครั้งแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น "คุณเวด ยาเม็ดนี้เป็นยามหัศจรรย์จริง ๆ ขอบคุณที่ได้ช่วยชีวิตของฉันเอาไว้!”

ชาร์ลีรีบพูดว่า "ท่านเป็นผู้อาวุโส ผมไม่สมควรได้รับท่าทางอันทรงเกียรติอย่างนั้นจากท่านเลย"

ปรมาจารย์อาวุโสพูดอย่างจริงจังว่า "ตามแผนภูมิชะตาเกิดนั้น คุณเป็นมังกร ส่วนฉันเป็นงูหลาม เมื่องูหลามเห็นมังกรเมื่อไหร่ก็ต้องก้มหัวให้มังกรเพื่อแสดงความเคารพ ถึงแม้ว่าจะเป็นงูหลามที่มีสุดยอดพลัง มันก็ต้องก้มหัวเมื่อเผชิญหน้ากับมังกรหนุ่มที่เพิ่งเกิดใหม่ ฉันไม่ได้แสดงความเคารพคุณในตอนแรก เพราะมีผู้คนอยู่ตรงนั้นมากมาย และฉันกลัวว่าจะเป็นการเปิดเผยตัวตนของคุณเข้า ฉันหวังว่าคุณจะยกโทษให้ฉันนะ!”

ชาร์ลีโบกมือก่อนยิ้มให้ “นั่นเป็นเพียงคำบอกกล่าว ท่านไม่จำเป็นต้องระวังตัวมากเกินไปหรอกครับ"

ปรมาจารย์อาวุโสพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งครัดว่า "ยิ่งใครมีความเชื่อในพรหมลิขิตและโชคชะตามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งต้องปฏิบัติตามกฎธรรมชาติมากขึ้นเท่านั้น ถ้าฉันไม่โค้งคำนับให้คุณก็ถือว่าไม่ให้ความเคารพคุณ ซึ่งผมก็จะต้องถูกลงโทษไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง!”

เมื่อเห็นทัศนคติที่เด็ดเดี่ยวของปรมาจารย์อาวุโส ชาร์ลีก็ตัดสินใจที่ปล่อยผ่านแล้วเปลี่ยนเรื่องพูด "ท่านครับ ผมต้องขอโทษที่จำชื่อของท่านไม่ได้ ท่านช่วยบอกชื่อกับผมหน่อยได้ไหมครับ"

ปรมาจารย์อาวุโสประสานมือทันที แล้วพูดอย่างนอบน้อมว่า "คุณเวด ฉันชื่อแชนด์เลอร์ เลนนาร์ด ฉันเป็นทายาทสายตรงของปรมาจารย์ด้านฮวงจุ้ยที่มีชื่อเสียงจากตระกูลเลนนาร์ด"

ชาร์ลีอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจแล้วพูดว่า "ผมไม่รู้ว่าท่านมาจากครอบครัวที่มีชื่อเสียง ไม่น่าแปลกใจเลยที่ท่านประสบความสำเร็จอย่างมากในการทำนายดวงชะตาและการอ่านฮวงจุ้ย!”

เมื่อพูดออกไปอย่างนั้น เขาก็อดที่จะนึกถึงปรมาจารย์ทางฮวงจุ้ยเก๊ที่เคยหลอกจัสมินตอนนั้นไม่ได้ ปรมาจารย์เก๊ยังอ้างว่าเป็นผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลเลนนาร์ด แต่เขาไม่มีทักษะอะไรทางด้านนี้เลย

ในทางกลับกัน ผู้อาวุโสที่อยู่ตรงหน้าเขาสามารถใช้ศาสตร์แห่งการทำนายได้อย่างยอดเยี่ยม ถึงแม้ว่าเขาจะอาศัยอยู่สหรัฐอเมริกา แต่เขาก็สามารถสรุปประเด็นสำคัญมากมายมาจากระยะไกลได้ นี่พิสูจน์ให้เห็นว่า เขาเป็นปรมาจารย์ระดับสุดยอดจริง ๆ

เมื่อคิดได้ดังนี้ชาร์ลีจึงถามว่า "ท่านครับ ทำไมท่านถึงไปอยู่ที่อเมริกาล่ะครับ?”

แชนด์เลอร์ยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า "ในช่วงที่มีสงคราม พ่อของฉันเป็นห่วงบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเอง แล้วทำนายดวงชะตาครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา เขาสรุปได้ว่า ประเทศของเราจะไม่มีวันล่มสลาย แต่เขารู้ว่า ตระกูลเลนนาร์ดจะถูกกวาดล้าง เพื่อเป็นการป้องกันและช่วยชีวิตคนในครอบครัวที่เหลืออยู่เอาไว้ เขาก็ยอมเสียสละตนเองภายใต้เงื่อนไขที่ว่าเขาจะต้องออกจากประเทศนี้ไป...”

“ดังนั้นในปี 1983 หลังจากทำพิธีฝังศพพ่อแล้ว ฉันก็พาแม่และน้อง ๆ ย้ายไปอยู่ที่สหรัฐอเมริกา จนในที่สุด เราก็ปักหลักอยู่ที่นั่น มีบางครั้งที่ฉันคิดจะย้ายกลับมาที่ออสเกีย แต่เนื่องจากเราอาศัยอยู่ที่นั่นมาหลายปี เราจึงมีครอบครัว อาชีพ โอกาส และสิ่งต่าง ๆ ที่เราไม่สามารถละทิ้งได้ ดังนั้นฉันจึงอาศัยอยู่ที่นั่นตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา"

ชาร์ลีพยักหน้าแล้วถามว่า "แล้วท่านมีแผนยังไงต่อไปครับ?”

เมื่อมองวิวภูเขาแล้ว แชนด์เลอร์ก็พูดพร้อมกับยิ้มว่า "ลูก ๆ หลาน ๆ ของฉันทั้งหมดอยู่ในสหรัฐอเมริกา ฉันมาอยู่ที่นี่ได้สี่ปีแล้ว พวกเขาเป็นห่วงฉันมาก ตอนนี้ฉันได้รับการต่ออายุขัยจากคุณอีกสิบปีแล้ว ฉันก็คิดจะวางมือในการทำงาน แล้วกลับไปใช้ชีวิตหลังเกษียณอย่างมีความสุข!”