กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1574

ชาร์ลีพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า "ท่านได้ช่วยผมเอาไว้ ผมก็ต้องตอบแทนบุญคุณท่าน เมื่อกินยาเม็ดนี้เข้าไปแล้ว มันจะช่วยยืดอายุขัยของท่านไปได้อีกสิบปี"

ถึงแม้ว่าปรมาจารย์อาวุโสจะไม่รู้ว่ายาวิเศษคืออะไร แต่เขาก็พยักหน้าด้วยความตื่นเต้นซ้ำ ๆ เขาโยนไม้เท้าทิ้งไป และคุกเข่าลงช้า ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นเหนือศีรษะ

ชาร์ลีวางเม็ดยาเอาไว้ในมือเขา จากนั้นช่วยพยุงเขาลุกขึ้นแล้วพูดว่า "ท่านครับ กินเข้าไปเดี๋ยวนี้เลยนะครับ ในคนที่อายุเท่าท่านสภาพร่างกายอาจจะดูไม่แตกต่างอะไรจากเดิมหลังกินยานี้เข้าไป แต่ผู้มีสติปัญญาดีอย่างคุณน่ารู้สึกได้ถึงผลที่แท้จริงของยาเม็ดนี้"

ปรมาจารย์อาวุโสรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมากจนโพล่งออกมาว่า "ขอบคุณนะครับคุณเวด!”

เขาหยิบยาวิเศษใส่เข้าไปในปากอย่างไม่ลังเลอะไรเลย

หลังจากนั้นเขาก็หลับตา และยืนนิ่งราวกับรูปปั้นอยู่ประมาณหนึ่งนาที

หนึ่งนาทีต่อมาเขาก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นพร้อมกับน้ำตาคลอ เขาหันไปมองชาร์ลี นั่งคุกเข่าลงอีกครั้งแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น "คุณเวด ยาเม็ดนี้เป็นยามหัศจรรย์จริง ๆ ขอบคุณที่ได้ช่วยชีวิตของฉันเอาไว้!”

ชาร์ลีรีบพูดว่า "ท่านเป็นผู้อาวุโส ผมไม่สมควรได้รับท่าทางอันทรงเกียรติอย่างนั้นจากท่านเลย"

ปรมาจารย์อาวุโสพูดอย่างจริงจังว่า "ตามแผนภูมิชะตาเกิดนั้น คุณเป็นมังกร ส่วนฉันเป็นงูหลาม เมื่องูหลามเห็นมังกรเมื่อไหร่ก็ต้องก้มหัวให้มังกรเพื่อแสดงความเคารพ ถึงแม้ว่าจะเป็นงูหลามที่มีสุดยอดพลัง มันก็ต้องก้มหัวเมื่อเผชิญหน้ากับมังกรหนุ่มที่เพิ่งเกิดใหม่ ฉันไม่ได้แสดงความเคารพคุณในตอนแรก เพราะมีผู้คนอยู่ตรงนั้นมากมาย และฉันกลัวว่าจะเป็นการเปิดเผยตัวตนของคุณเข้า ฉันหวังว่าคุณจะยกโทษให้ฉันนะ!”

ชาร์ลีโบกมือก่อนยิ้มให้ “นั่นเป็นเพียงคำบอกกล่าว ท่านไม่จำเป็นต้องระวังตัวมากเกินไปหรอกครับ"