กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1577

ชาร์ลียิ้มเมื่อได้ยินคำพูดของยูลแล้วบอกว่า "ผมมีหลายอย่างที่ต้องทำในโอลรัสฮิลล์ เลยต้องรีบกลับไปครับ"

ยูลพยักหน้าเบา ๆ แล้วพูดพร้อมกับถอนหายใจว่า "ช่วยมาเยี่ยมเราที่อีสต์คลิฟฟ์บ่อย ๆ นะ อากับน้าราเชลจะตั้งตารอเธอกลับมาที่อีสต์คลิฟฟ์"

ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำแล้วไม่ได้พูดอะไรอีก

ยูลต้องเปลี่ยนเรื่องโดยปริยายแล้วถามว่า "ชาร์ลี เธอบอกว่าพรุ่งนี้จะต้องไปงานเลี้ยงวันเกิดยายของเพื่อน แล้วได้เตรียมของขวัญไว้หรือยังไงล่ะ?”

ชาร์ลีตอบว่า "ยังเลยครับ ผมคิดว่าจะออกไปเดินหาทีหลัง"

ถึงแม้ว่าชาร์ลีจะมียาวิเศษซึ่งนับเป็นของขวัญอันล้ำค่าสำหรับผู้สูงอายุแล้วก็ตาม แต่เขาจะไม่ให้ของขวัญราคาแพงเช่นนี้กับยายของลอรีนหรอก เพราะเขาไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน ดังนั้นเขาจึงวางแผนจะไปซื้อของขวัญราคาหลักล้าน เพื่อแสดงความจริงใจก็พอ

เมื่อได้ยินดังนั้นยูลก็หัวเราะแล้วพูดว่า "อามีภาพจิตรกรรมขนาดเล็ก ๆ อยู่ที่บ้าน ซึ่งเป็น 'ภาพครอบครัว' ของ อองรี มาตีส เธอเอาไปมอบให้เขาเป็นของขวัญวันเกิดก็ได้นะ"

ชาร์ลีรีบบอกว่า "ไม่ต้องหรอกครับอาโกลดิ้ง ผมทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก ผมจะเอาข้าวของของอาไปมอบให้คนอื่นได้ยังไงกันครับ? เดี๋ยวผมไปหาซื้อในห้างเอาก็ได้ครับ"

ยูลยังยืนกรานต่อไปว่า "อย่าปฏิเสธข้อเสนอของอาเลย มันเป็นเพียงภาพวาดเล็ก ๆ ไม่ได้มีค่าอะไรมากนักหรอก แต่เพราะเป็นภาพครอบครัว ก็เลยเหมาะจะใช้มอบเป็นของขวัญให้กับผู้สูงอายุน่ะ"

ดังนั้นยูลจึงพูดต่อไปด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเข้มงวดว่า "ตกลงตามนี้แหละ อย่าปฏิเสธข้อเสนอของอาเลย เอาไปเถอะ ถือซะว่าเป็นความช่วยเหลือของอาก็แล้วกันนะ ถ้าเธอปฏิเสธ อาจะโกรธเลยนะ"

เมื่อเห็นท่าทีอันเด็ดขาดของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยิ้มแล้วพูดว่า "โอเคครับ ขอบคุณนะครับอาโกลดิ้ง!”

***

ในเช้าวันรุ่งขึ้น