กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 218

“โจแอนน์ นี่เธอพูดอะไรออกมาเนี่ย? ดักลาสเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา และเขาจะช่วยเราอย่างไม่ต้องสงสัยหากเราต้องการความช่วยเหลือ”

ผู้ชายหน้าเหลี่ยมพูดขึ้น เขาหยิบแก้วขึ้นมาแล้วกระดกหมดในครั้งเดียว

ชาร์ลีเหลือบมองพวกเขาสั้น ๆ เขาจำได้ว่าคนพวกนั้นเป็นเพื่อนร่วมวิทยาลัยกับเขา ผู้หญิงคนนี้ชื่อ โจแอนน์ แฮมป์ตัน และชายคนนี้ชื่อ เจอร์รี่ แม็คลีน

ดักลาสตอบอย่างขี้อายว่า “โอ้ ไม่หรอก ฉันไม่สามารถให้เครดิตกับเรื่องทั้งหมดนี้ได้ เฮ้อ เรื่องมันยาวลืมมันเสียเถอะ!”

จากนั้นเขาก็มองไปที่ชาร์ลีด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง

มันเป็นช่วงเวลาแห่งความโชคร้ายที่ต้องอยู่ร่วมกับสิบแปดมงกุฎ และพวกเขาทำให้เขาเกือบจะสูญเสียทุกอย่างให้กับเธอ แม้กระทั่งถูกทำร้ายร่างกายด้วยเช่นกัน

โชคดีที่ต้องขอบคุณความช่วยเหลือของชาร์ลี เพราะเขาสามารถเรียกร้องสิทธิการเป็นเจ้าของร้านอาหารคืน และได้รับค่าตอบแทนกลับมาสองล้าน ดังนั้นทุกสิ่งที่เขาเป็นเจ้าของตอนนี้จึงเป็นเพราะชาร์ลี เขาจึงไม่สามารถให้เครดิตกับตัวเองกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้

ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนเรื่อง และเริ่มพูดว่า “ยังไงก็แล้วแต่นะเจอร์รี่ ตอนนี้นายหายดีแล้วใช่ไหม? ฉันได้ยินมาว่านายเป็นหนึ่งในผู้บริหารระดับสูงในบริษัทของนาย! ฉันพนันได้เลยว่านายต้องทำเงินได้ตัวเลขหกตัวต่อปีแน่ ๆ ”

เจอร์รี่ตอบพร้อมกับถอนหายใจ “เฮ้อ ลืมมันไปซะเถอะ บริษัทมันไม่ปฏิบัติต่อฉันอย่างยุติธรรม ฉันกำลังจะลาออก และส่งเรซูเม่ไปยังสไปค์เวิร์ธ คอร์เปอเรชั่น เพื่อลองเสี่ยงโชคดู จำจอร์จได้ไหม? จอร์จ แฮร์ริส? ฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นผู้จัดการอาวุโสที่นั่น ตำแหน่งเขามั่นคงมาก! ใครจะไปคิดว่าตอนนี้ไอ้หนูนั่นจะเจ๋งได้ขนาดนี้!”

“อ๋อ จอร์จ…” ดักลาสยิ้มอย่างน่าอึดอัด เขาไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับจอร์จ ซึ่งเป็นสาเหตุที่จอร์จไม่ได้รับเชิญให้มาทานอาหารค่ำในคืนนี้ด้วยกัน

อย่างไรก็ตาม เจอร์รี่ และจอร์จค่อนข้างสนิทกัน หากสไปค์เวิร์ธยอมรับเขาเข้าทำงาน เขาจะได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งที่ใหญ่โต ตามคำแนะนำของจอร์จแน่ ๆ

ลอเรนพูดหลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งว่า “ฉันได้ยินมาว่าสไปค์เวิร์ธเป็นบริษัทใหญ่ในโอลรัส ฮิลล์ แถมยังได้ยินรีวิวมาว่าดีมาก ว้าว นี่ฉันไม่รู้เลยนะว่าตอนนี้จอร์จจะได้ดีขนาดนี้”