กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 220

“พอได้แล้วแรมโบ้ พวกเราทานอาหารเย็นกันต่อที่นี่ นายออกไปได้แล้ว!”

ชาร์ลีไม่อยากจะสนใจคนอย่างแรมโบ้ เขาจึงโบกมืออย่างขี้เกียจ และขอให้ออกไป

แรมโบ้โค้งคำนับอย่างเคารพ และกล่าวว่า “โอเคครับคุณเวด ผมจะออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”

จากนั้นเขาก็รีบถอยออกจากห้องเหมือนหมาตัวหนึ่ง

เจอร์รี่ และโจแอนน์รู้สึกร้อนรนและรำคาญอย่างมาก ชาร์ลีที่พวกเขาล้อเลียน และเยาะเย้ยในทุกวิถีทางกลับกลายเป็นคุณเวด! นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!

ต้องมีความเข้าใจผิดบางอย่างที่นี่ ชาร์ลีเป็นเพียงผู้แพ้ที่น่ารังเกียจ! ทำไมแรมโบ้ถึงเรียกเขาว่าคุณเวดล่ะ?! เขาไม่ควรค่ากับชื่อนี้ด้วยซ้ำ!

ดักลาสหันไปหาพวกเขา และพูดอย่างเข้มงวดว่า “พวกคุณสองคนดูปากของคุณสิ ช่วยเจียมตัว และถ่อมตัวด้วย คุณฉลาดพอที่จะรู้ว่าคุณพูดอะไรได้หรือพูดอะไรไม่ได้ โชคดีที่วันนี้ชาร์ลีมาที่นี่ ไม่งั้นพวกคุณจะต้องเจอกับปัญหาใหญ่แน่ ๆ !”

เจอร์รี่ และโจแอนน์นิ่งเงียบเหมือนหนูหลังจากถูกแรมโบ้ทุบตี

จากนั้นดักลาสก็หันไปหาชาร์ลี และพูดอย่างซาบซึ้งว่า “ชาร์ลีขอบใจมากนะ! ฉันขอดื่มอวยพรให้นายในนามของทุกคน ขอบคุณ!”

ชาร์ลียิ้ม “ด้วยความเต็มใจ”

***

วันรุ่งขึ้นแคลร์ได้รับคำเชิญสัมภาษณ์จากสไปค์เวิร์ธ คอร์เปอเรชั่น