กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 269

แคลร์เดินทางไปที่ทำงานใหม่ของเธอในเช้าวันรุ่งขึ้น

ในขณะเดียวกันชาร์ลีก็ขี่สกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าของเขาไปที่ตลาดสด

ในขณะที่แคลร์ยุ่งอยู่กับที่ทำงานของเธอในช่วงนี้ เขาจึงซื้อส่วนผสมที่มีคุณค่าทางโภชนาการเป็นพิเศษเพื่อทำอาหารอร่อย ๆ ให้เธอ

หลังจากซื้อของเสร็จ ชาร์ลีก็เดินออกจากตลาด และได้พบกับลอเรน

“ชาร์ลี!” ลอเรนตะโกนเรียกชื่อของเขาด้วยความตื่นเต้น และดีใจ

ชาร์ลีรู้สึกประหลาดใจ “เฮ้ ลอเรนบังเอิญอะไรอย่างนี้!”

ลอเรนมองไปที่ชาร์ลี และพึมพำอย่างลังเล “ใช่… เอิ่ม ไม่… ไม่ ฉัน… ฉัน…”

ชาร์ลีเอียงศีรษะสับสน "ค่อย ๆ พูดสิครับ ช่วงนี้คุณยังมีเรื่องมากวนใจอยู่อีกบ้างไหม ?”

ใบหน้าของลอเรนกลายเป็นสีแดงสด ที่จริงเธอรอเขาอยู่นอกบ้านของแคลร์ตั้งแต่เช้า และแอบติดตามชาร์ลีมาตลอดทาง

ลอเรนกระแอมในลำคอ รวบรวมความกล้า และพูดขึ้นว่า “ฉัน… ฉันมาที่นี่ จริง ๆ แล้วเพื่อขอบคุณที่ช่วยฉันเมื่อวานนี้”

ชาร์ลียิ้ม “ด้วยความยินดีครับ ผมช่วยคุณก็เพราะคุณเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของแคลร์ ก็เท่านั้นแหล่ะครับ”

เขาพบว่ารูปลักษณ์ของเธอดูแปลกประหลาด และเขาก็ได้รับคำตอบ

ลอเรนส่ายหัว และพูดต่ออย่างแน่วแน่ “ชาร์ลี จริง ๆ แล้วฉันรู้ว่าคุณไม่ได้แค่ช่วยฉันเมื่อวานนี้ เมื่อวันก่อนที่ร้านโอรัส บิสโทร คุณก็ได้ช่วยฉันไว้เช่นกัน”

หัวใจของชาร์ลีเต้นผิดจังหวะอย่างประหม่า เธอรู้ได้อย่างไรเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ร้านโอรัส บิสโทร? ตอนนั้นเขาสวมหน้ากาก เธอจึงไม่ควรรู้!

เขาปฏิเสธอย่างรวดเร็ว “บางทีคุณอาจจะผิดคน? ผมไม่เคยไปที่โอรัส บิสโทร หรือชื่ออะไรก็แล้วแต่มาก่อน คงจะต้องเป็นคนอื่นนะครับ”

ลอเรนเหลือบมองเขาความรู้สึกซับซ้อน ท่วมท้นดวงตา และอารมณ์ของเธอ มีความทุกข์ระทมอมความหลงใหล และความไม่พอใจเล็กน้อยในตัวของเธอเอง

ทำไมเขาถึงไม่ยอมรับ? เธอช่างไร้ค่าในสายตาของเขาขนาดนั้นเลยเหรอ? ทำไมเขาไม่อยากยอมรับว่าเขาเคยช่วยเธอ?

อารมณ์ที่ซับซ้อนถูกแทนที่ด้วยน้ำตาในขณะที่เธอเริ่มพูดต่อว่า “เมื่อวันก่อนแฮโรลด์ชวนฉันไปทานอาหารเย็นที่โอรัส บิสโทร มีพวกหนุ่มไฮโซบางคนมาวุ่นวายกับฉัน และแฮโรลด์ก็ไปมีปัญหากับเขา จากนั้นเขาก็มีคนร้ายมาดักซุ่มรอพวกเราที่ทางเข้าร้านอาหาร ในช่วงเวลาสำคัญแบบนั้น แฮโรลด์กลับทิ้งฉันไว้ที่นั่น และหนีไป จู่ ๆ มีฮีโร่สวมหน้ากากคนหนึ่งโผล่มาจากไหนไม่รู้ และจัดการพวกเขาทั้งหมด และช่วยฉันออกจากพวกเขา หลังจากนั้นแล้ว คุณ…"

ใบหน้าของลอเรนเปลี่ยนเป็นสีแดงสว่างขึ้นมาก พวกเขามีช่วงเวลาที่ใกล้ชิดที่ชาร์ลีถอดกางเกงของเธอออก...

แน่นอนว่าเธอรู้อยู่เต็มอกว่าชาร์ลีตั้งใจจะช่วยชีวิตเธอมากกว่าที่จะมีความคิดที่ไม่สามารถบรรยายได้ และเป็นอันตรายต่อเธอ

ในทางกลับกันใบหน้าของชาร์ลีเกือบจะเปลี่ยนเป็นสีเขียว เวรแล้ว ทำไมเธอถึงต้องพูดย้ำไปถึงเหตุการณ์ตรงนั้นด้วย? เขาควรยอมรับการกระทำดังกล่าวหรือไม่?

แน่นอนว่าไม่มีทาง!

ความซวยทุกอย่างจะเกิดขึ้นหากแคลร์รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับเพื่อนสนิทของเธอ!

“ลอเรน ต้องมีความเข้าใจผิดบางอย่าง เป็นความจริงที่ผมต่อสู้ได้ดีมาก แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าผมช่วยคุณไว้”

จากนั้นเขากล่าวอย่างรวดเร็วว่า “แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่ผมก็ช่วยคุณได้แค่ครั้งเดียวคือเมื่อวานนี้!”

เมื่อเผชิญหน้ากับการปฏิเสธของชาร์ลี ลอเรนถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ และหยิบก้อนกรวดสันติภาพ และความมั่งคั่งออกมาจากกระเป๋าของเธอ

“แล้วก้อนกรวดนี้ล่ะ? คุณจะอธิบายได้อย่างไร?”

ชาร์ลีจ้องมองก้อนกรวดด้วยความไม่เชื่อ มันเป็นก้อนกรวดที่เขาทำหายไปในช่วงเวลาหนึ่ง และเขาก็หาไม่พบอีกเลย? ทำไมมันถึงอยู่กับลอเรนตอนนี้?

เป็นไปได้ไหมที่เขาทำก้อนกรวดตกตอนที่ช่วยเธอที่โอรัส บิสโทร แล้วเธอก็เก็บมันขึ้นมา?