กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 274

เกรแฮมทำหน้าบึ้งตึง และพูดอย่างจริงจังว่า “ลูกรัก อีกไม่นานปรมาจารย์เวดจะประสบความสำเร็จจนกางปีก และทะยานสู่ท้องฟ้าเหมือนนกอินทรีที่น่าภาคภูมิใจ! จนถึงตอนนั้นล่ะก็ ทุกตระกูลในโอลรัส ฮิลล์ ไม่สิ ทุกตระกูลทั่วประเทศจะชอบเขา พวกเขาจะส่งลูกสาวที่สวย และมีเสน่ห์ที่สุดเข้าสู่อ้อมกอดของเขา! ลูกรัก ลูกต้องรีบคว้าโอกาสเมื่อลูกไปส่งมอบส่วนผสมให้กับเขา!”

"ฮะ…"

ออโรร่าเขินหน้าแดง “พ่อกำลังพูดถึงอะไร… หนูไม่เข้าใจ… โอกาสอะไร…”

“ใช่แล้ว แสดงมันออกมา” เกรแฮมเหล่มองเธอ และล้อเธอต่อ “พ่อเห็นว่าลูกก็ชื่นชมเขามากใช่ไหมล่ะ?”

ออโรร่าก้มหน้าลงอย่างเขิน ๆ ใบหน้าของเธอตอนนี้แดงราวกับมะเขือเทศเชอร์รี่ เธอพยักหน้าเล็กน้อย

เกรแฮมกล่าวต่อว่า “พ่อมีลางสังหรณ์ว่าปรมาจารย์ตัวจริงอย่างปรมาจารย์เวดจะไม่อยู่ในถ้ำเล็ก ๆ ของตระกูลวิลสันนานเกินไปหรอก วันหนึ่งเขาจะจากพวกเขาไป ดังนั้นลูกต้องดำเนินการอย่างรวดเร็ว! สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเขาโดยเร็วที่สุด ลูกยังสามารถเริ่มสร้างรากฐานของความรู้สึกของลูกได้!”

จากนั้นเกรแฮมมองไปบนท้องฟ้า และถอนหายใจ “ถ้าตระกูลของเราได้ลูกเขยที่น่าทึ่งอย่าง ปรมาจารย์เวดล่ะก็ โชคชะตาของตระกูลเราจะรุ่งเรือง และเฟื่องฟูในศตวรรษหน้า! เมื่อถึงจุดนั้นเราจะตระหนักถึงแรงบันดาลใจของบรรพบุรุษ และทำให้ตระกูลควินตันกลายมาเป็นอันดับต้น ๆ ของประเทศ! บรรพบุรุษของเราจะภูมิใจ และพอใจกับความสำเร็จของตระกูลเป็นอย่างมาก!”

ออโรร่าตัวสั่นเมื่อเธอได้ยินความมุ่งมั่นของพ่อเธอ พลางเช็ดความเขินอายบนใบหน้าของเธอออก

พ่อของเธอพูดถูก สิ่งนี้ไม่ง่ายเหมือนความรัก และความหลงใหลเพียงเท่านั้น

แต่นี่คือกุญแจสำคัญสำหรับตระกูลในการฝ่าสายโซ่แห่งโชคชะตาที่ถูกสาป และเปลี่ยนโชคชะตาของพวกเขาใหม่!

เป็นโอกาสอันล้ำค่า และหาได้ยากสำหรับตระกูลของพวกเขาในการเปลี่ยนแปลงโชคชะตา!